Napisałam Ci dlaczego nie pamiętasz, co robiłeś, bo masz zaburzenia pamięci i koncentracji. Jeśli dostałeś lekarstwo, to może warto spróbować. Lek zawsze można odstawić, ale oczywiście nie zapominaj, że sam lek nie załatwi problemu. Ale czasem warto wziąć, żeby troszkę się lepiej poczuć i mieć lepsze pole do działania w kwestii nerwicy.

Kurde.. Też nie pamiętacie co eobiliscie kilkanascie minut temu? niby wiem tam pare rzeczy najwazniejsze ale szczegoly trudno..

Tak ja tez nie pamietalam co robilam chwile temu.Nie pamietalam co robilam dzien wczesniej albo niby pamietalam ale zupelnie emocjonalnie tego nie czulam.Czasem tez zastanawialam sie czy cos wydarzylo sie naprawde czy ja sobie to wymyslilam.To wszystko co opisujesz to tylko i wylacznie objawy leku i dd

U mnie to jest 100 % mocniej nasilone

Każdy kto to ma tak twierdzi chłopie, ponieważ dla każdego z nas nasze własne cierpienie jest tym najgorszym, a egocentryzm przy zaburzeniu nerwicowym często sięga zenitu

Masakra.. w nocy logiczbie wiem xe sie obudzilrm ze poszedlem do ubikacji ze potem o 6 mnie budzik budzil. ale zupelbie nie jestem do tego przekonanym jak by emocjonalnie tego wgl nie pamiętał...

-- 7 kwietnia 2014, o 07:55 --
Jak np. bym nie zobaczyl klapka którego w nocy kopnalem q ciemnosci to bym nie wiedzial ze sie w nocy obudzilem. nie bul bym do tego przekonany. wrecz nie pamietalem tego wgl..

-- 7 kwietnia 2014, o 08:05 --
I mam wrazenie zecjest coraz gorzej z tym.. jak bym zupełnie nic nie pamietal..

-- 7 kwietnia 2014, o 08:13 --
Zeby sobie jakis szczegol przypomniec musze sie mega wysilic..

Pamietasz tylko probujesz robic to na sile i wtedy tym bardziej sie nie pamieta, tez to przerabialam. Jak bedziesz sobie mowil ze cos ci sie robi to tak bedziesz sie czul, nie skupiaj sie usilnie na tym co pamietasz a zobaczysz ze pamiec masz dobra. Co do nie czucia tego czy to ty robiles czy kto inny to jest to odrealnienie od stanow lękowych. Tez tak mam.

Ja to mam wyjątkowo silne. . albo nie wiem czy wy tez macie tak jak ja cxy ja mam cos innego..

do tego mam przerazajace uczucie jak bym byl chory umyslowo.. co sie ze mna dzieje..

Potrzebne leki i czas

moze cos wiecej... mam ciagly atak panikii przez to..

Chłopie ja w ogóle nie wiem co robiłem rano i w ogóle nie czuje czasu i dni nie wyobrażam sobie kolejnego dnia życie jak by w próżni i to juz trwa 6 miesiąc po prostu cierpliwości

-- 9 kwietnia 2014, o 20:56 --
Czemu gdy jak mówię lekarzowi o swoich odczuciach o tym odrealnieniu , o całkowitym nie czuciu dnia i czasu o zanikach pamięci to lekarz mi mówi że w depresji tak jest ? czy mam mu ufać ?

Tak możesz ufac bo nawet odcięcie w postaci DD, które przybiera także odcięcie od czasu, może wystepować jak ma się depresje. Ni ejest to nic dziwnego w kazdym bądź razie. A luki w pamięci i to dość duże mogą być obecne w kazdym zaburzeniu.
DD moze byc samo, moze byc jako towarzysz nerwicy, depresji, stresu, zmeczenia.
DD nie musi oznaczac wszystkich objawow jakie sie opisuje, moze byc jeden, moga byc dwa a moga byc 3 a moze byc i 20

Wiktor a czy Ty wiesz może czy ten antybiotyk który wziąłem mógł wywołać mi depresję ? bo już po pierwszej tabletce się wszystko zaczęło nie wiem dlaczego odcięło mnie od rzeczywistości na początku myślałem że to od anginy się tak czuję ale potem jak mi angina przeszła a zagubienie w czasie i w rzeczywistości zostało . Teraz jestem w takim stanie że w ogóle nie widzę perspektywy na dalsze życie . Po prostu czuję się cały czas jakbym umierał . I też czuję tak jakby mi zostało już nie wiele . Po prostu czuję się jak w czarnej dziurze i odchłani w której nie ma dna i nie wiem czy ja jestem na prawdę czy w śnie . Ten czas który tak jakby nie upływał i nigdy go nie było . W ogóle czuję się tak jakbym nie przeżył nigdy ani jednego dnia . Mam myśli samobójcze bo już na prawdę nie daję sobie z tym rady nie potrafię normalnie żyć . Idę do pracy ledwo co tam wytrzymuję po 15 min tak się tam czuję że nawet nie wiem skąd się tam znalazłem . Wracam z pracy jestem całkowicie odcięty od rzeczywistości i nie pamiętam takich godzin żeby kiedy kolwiek była 16 , 17 ,18 ,19 ,20 jakiś mam lęk do tych godzin . Wszystko mi się tak dłuży , że w ogóle nie widzę w tym spójności . Czuję się tak jakbym umarł i był teraz w jakimś piekle . Tak jakby to już był sąd ostateczny . Nie raz żegnałem się już z bliskimi bo myślałem że to już definitywny koniec . Jeśli chodzi o depresję jak tu ludzie opisują obniżenie nastroju , płaczliwość to dla mnie pikuś to bym przeżył . Ale to cąłkowite odcięcie od rzeczywistości to już jest inna bajka . Cały czas jakbym był w jakiejś iluzji . Rano nie czuję że jest rano . Wieczorem nie czuję że jest wieczór. I do tego nie mogę sobie nic zdiagnozować . Moja lekarka wmawia mi że mam depresję . Ale przecież od tego pieprzonego antybiotyku się wszystko zaczęło . Tomograf miałem nic nie wyszło . Mam też elementy psychozy że mnie ktoś truje . Nie wiem co powoduje to moje złe samopoczucie . Według mnie ktoś mi coś zrobił i dlatego się tak czuję . Boże mam dzieci żonę a ja nic nie pamiętam . I jeszcze nie znalazłem osoby która by mogła powiedzieć że czuję się w depresji tak samo jak ja . ;( Ja już wole umrzeć niż żyć w tej nicości . To już mnie doprowadza do szaleństwa ta nicość . . A lekarka mówi , ,, w depresji to tak się czuje " dziękuję dowidzenia nic więcej nie usłyszę . Co bym nie powiedział . W depresji to się tak czuje , a antybiotyk to zbieg okoliczności . Ja w to osobiście nie wierzę bo przed antybiotykiem tak nie miałem . Po pierwszej tabletce wszystko się zaczęło . Ale ten antybiotyk brałem 5 miesięcy temu ... Pomocy .!!! CZY KTOŚ Z WAS TAK MA ? BYCIE W ODCHŁANI CAŁKIEM SAM ;((

Gabun ciezko Ci w to wszystko uwierzyc, jak kazdemu kogo spotka DD i te potowrne uczucia odciecia od czasu i rzeczywistosci. Zobacz, ze na tym forum jest wiele osob, ktore przezywaly/przezywaja to co Ty. Ja osobiscie MIALAM DOKLADNIE TE SME ODCZUCIA. Czulam ze nic nie ma esnu,czulam ze spadam w otchaln wlasnego umyslu,ze teraz czekam mnie juz tylko smierc. Czulam tak wyzerajaca pustke ze nie ma slow zeby to opisac. To bylo dwa lata temu. Minelo. A myslalam ze juz nie ma ratunku,nie ma odwrotu. Walcz o siebie i o zyciechlopie i sie nie poddawaj!

Gabun tak szczerze mówiąc ja nie widze tu za bardzo postów które obfitują w po prostu obniżenie nastroju i płaczliwość tylko własnie dość mocne przeżycia, depresja bardzo czesto idzi w parze z odcięciem od rzeczywistości, brakiem odczuwania czasu.
Ja miałem zaburzenia lekowe ze stanami depresji i czułem się dokładnie tak samo, wiem, ze trudno sobie wyobraziź, że to możliwe ale jednak naprawdę tak.
Kazdy w tym stanie zachodzi w głow, czy to możliwe, ze by ktoś inny się tak czuł? OWSZEM, czuje się tak wiele osób, rzesze osób niestety, którzy kiedykolwiek mieli okazję doznać takich stanów.
Co do antybiotyku nie umiem powiedzieć, czy wzięcie go mogło to spowodowac, według mnie nie. Natomiast osłabienie chorobą oraz branie antybiotyku owszem mogło dać pierwsze odczucia odcięcia. Sołabienie może się przyczyniac do takich stanów a my później w nich możemy trwać bo wpadliśmy w to całe koło odczuć objawów i wątpliwości.
Co to był za antybiotyk?