Witam jestem z rodziny patologicznej od dzieciaka alkohol ,przemoc ,brak akceptacji rodziny oraz znajomych w szkole teraz jestem już dorosła ale męczy mnie to bardzo nie wiem tak naprawdę co mi jest mój problem to ciągle martwienie się czy nic się nie stanie mojemu partnerowi ,płacz ,częste wybuchy gniewu ,sprawdzam w sposób notoryczny szczególnie wieczorem czy drzwi wejściowe są zamknięte, okna ,gaz zakręcony bardzo rozpamiętuje przeszłość ,nie umiem nawet jak to nazwać pogodzić się z upływającym czasem ,czasem napadają mnie myśli samobójcze ale jednocześnie boje się śmierci i umrzeć cały czas myślę że np jak jestem w sklepie to się na mnie patrzą śmieją wytykają palcami że brzydka ,głupia nie potrafię zaakceptować przez to SB mam wręcz obsesję na punkcie wyglądu i cały czas wydaje mi się że jestem paskudna wręcz że nic nie potrafię ani znajomych ani rodziny bo wszyscy się odemnie odcięli nawet nie wiem czy to wszytko będzie dla was zrozumiałe ale pisze w emocjach więc mi wybaczcie proszę o pomoc co mi może być

Cześć,

Dużo wiedzy, która może wprowadzic Ci trochę spokoju w obecnym ciężkim stanie i nakierowac na konkretne działanie na później może dać Ci odsłuchanie filmików od najstarszych poczawszy (seria divovic zwłaszcza) z kanału YouTube Stowarzyszenie psychiczne zaburzeni i odburzeni, ewentualnie filmików w których odnajdujesz swój problem. Odsluchaj je, dają bardzo dużo do spokojniejszej oceny Twojej sytuacji przez Ciebie. Mi przykładowo bardzo dobrze się to chlonie spacerujac/biegając o ile oczywiście masz na to możliwość, bez presji, bo progres najlepiej czynić małymi krokami.

Eweb17 pisze: ↑

26 kwietnia 2023, o 22:14

Witam jestem z rodziny patologicznej od dzieciaka alkohol ,przemoc ,brak akceptacji rodziny oraz znajomych w szkole teraz jestem już dorosła ale męczy mnie to bardzo nie wiem tak naprawdę co mi jest mój problem to ciągle martwienie się czy nic się nie stanie mojemu partnerowi ,płacz ,częste wybuchy gniewu ,sprawdzam w sposób notoryczny szczególnie wieczorem czy drzwi wejściowe są zamknięte, okna ,gaz zakręcony bardzo rozpamiętuje przeszłość ,nie umiem nawet jak to nazwać pogodzić się z upływającym czasem ,czasem napadają mnie myśli samobójcze ale jednocześnie boje się śmierci i umrzeć cały czas myślę że np jak jestem w sklepie to się na mnie patrzą śmieją wytykają palcami że brzydka ,głupia nie potrafię zaakceptować przez to SB mam wręcz obsesję na punkcie wyglądu i cały czas wydaje mi się że jestem paskudna wręcz że nic nie potrafię ani znajomych ani rodziny bo wszyscy się odemnie odcięli nawet nie wiem czy to wszytko będzie dla was zrozumiałe ale pisze w emocjach więc mi wybaczcie proszę o pomoc co mi może być

Cześć,

Dolega Ci zaburzenie lękowe, czyli potocznie nerwica. Od dziecka Twój organizm był w trybie tzw. Walki lub ucieczki, bo musiał sobie jakoś radzić z tym, co przezywałas w domu. To nie pozostało bez wpływu na dalsze życie, bo mózg zapamiętał te sposoby radzenia sobie i uznał, że w ten sposób się chroni przed zagrożeniem (czarnowidztwo, natrętne myśli, fobia społeczna), albo zajmuje Cię jakimś innym tematem (natręctwa takie jak sprawdzanie kurków itp.). Też pochodzę z patologicznej rodziny, ale na szczęście to nie musi już dłużej mieć wpływu na Twoje życie. Nie zmienisz swojej przeszłości, ale możesz wziąć byka za rogi i mieć normalną przyszłość.

Zapoznaj się z materiałami w mojej stopce poniżej, tak jak ktoś napisał już wcześniej. Dowiesz się czym jest zaburzenie lękowe, dlaczego powstało, jakie ma objawy i jak sobie z nim poradzić. Przede wszystkim bedziesz musiała wystawić się na swoje lęki, przestać sprawdzać kurki z gazem i wytrzymywać lęk, który temu towarzyszy, wyłapywać natrętne myśli i je ucinać albo wyśmiewać itp., Żeby móc zaakceptować, że to tylko myśli, produkt umysłu. Wszystkie te sposoby są omawiane w Divovicu (są to nagrania na YT nagrane przez twórców forum) i innych materiałach na forum. Jest bardzo wiele osób tutaj, które wyszły z nerwicy, a miały naprawdę pod górkę w życiu. Także nie łam się. Możesz poczytać ich historie w dziale "Sukces! Wyzdrowiałem z nerwicy..."

Powyższy wpis ma rację w jednym, że powinnaś udać się do psychiatry/psychologa, bo czasem "zaszufladkowanie" nas jest pierwszym krokiem. Natomiast widziałam zbyt wiele osób i postów tego typu, żeby uważać, że jest to choroba psychiczna ze stanami psychotycznymi, a nie zaburzenie lękowe.

marpyr pisze: ↑

28 kwietnia 2023, o 20:11

A z czym tu mamy do czynienia jeśli nie z urojeniami agitowanymi - obserwacji i komentowania swojej osoby przez innych. Nie używa się już terminologii: nerwica lecz depresja lękowa, w tym wypadku urojeniowa więc jakby nie było psychotyczna. Z całym szacunkiem ale bez farmakoterapii się nie obejdzie, nie trzeba być psychiatrą żeby to stwierdzić. Wystarczy trochę doświadczenia w temacie, z autopsji. Pzdr.

Rozumiem, że mówisz ze swojego doświadczenia, natomiast nie zwracasz uwagi na szczegóły-
"cały czas myślę że np jak jestem w sklepie to się na mnie patrzą śmieją wytykają palcami że brzydka ,głupia" mowa tu o myślach, a nie o urojeniach, dziewczyna nie traci kontaktu z rzeczywistością.
Co do terminologii to psychiatrzy używają różnej od zaburzeń lękowych, po depresję lękowa itd. Z zaburzeń lękowych nie wynikających ze stanu psychotycznego da się wyjść bez wsparcia farmakologicznego. Udowodniło to wiele osób na forum. Natomiast tak, nie jestem ekspertem medycznym w tej dziedzinie, bo nie jestem lekarzem, ale sama mierzę się z zaburzeniem lękowym, poznałam na forum wiele osób z tym zaburzeniem i uczęszczam na terapię grupową, więc również jestem w stanie zauważyć pewne schematy.
Przyznaję jednak Ci rację, że konieczne może być uzyskanie pomocy psychologa czy psychiatry na początku swojej drogi.
W temacie CHAD jest dedykowany dział na stronie głównej: Inne choroby->Schizofrenia, CHAD.

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi i pomoc w tym temacie przemyśle swój stan poczytam przez was polecane strony i książkę ,udam się do psychologa muszę walczyć