Ja teź nie wyobrażalbym sobie życia bez wiary..

Chcąc wychodzić z zaburzenia wcale nie musisz kłócić tego ze swoją wiarą czy też uczestnictwie we wspólnocie katolickiej, po prostu jak we wszystkim należy zachować umiar i odwoływać się również do rozumu.
A mianowicie nalezy zadać sobie pytanie czemu właściwie Kościół zakazuje medytacji czy też hipnozy? Głównie z uwagi na to, iż medytacja kojarzy się z buddyzmem, jogą, filozofiami, które posiadają inne doktryny filozoficzne/religijne, hipnoza zresztą podobnie bowiem czasem tłumaczy się nią choćby poprzednie życia.
Więc wiadomym jest, że gdybyśmy posiadali duży sklep z cukierkami to zrobilibyśmy wszystko aby nasi klienci nie chcieli korzystać z innych sklepów, a najlepiej puścić plotkę, ze ich cukierki są zatrute
Na tej samej zasadzie Kościół zakazał medytacji, hipnozy czy też różnych innych narzędzi, które mogłyby przybliżyć człowieka do innego światopoglądu, filozofii, religii.

Natomiast ty nie musisz przecież praktykować buddyzmu, jakiejś buddyjskiej jogi, wyznawać reinkarnacji, stanu nirwany itp. Ty po prostu możesz praktykować relaksację, możesz po prostu wykorzystywać hipnozę jako naukę o sobie samym, medytacja to mówiąc bardzo prosto stan półsnu a nie jakiejś tajemnicy, która mogłaby cię stoczyć z wiary w Boga i udziału w obrządkach katolickich.
Możesz wykorzystywać to do poprawy emocjonalnej, do spokoju wewnętrznego, do wiedzy o swoim umyśle, zachowaniu, reakcjach, sposobie myślenia a to nie ma wiele wspólnego z Kościołem, tyle, ze po prostu ludzie, którzy dokonują tych zakazów, nakazów nie mają pojęcia zwykle o emocjonalności ludzkiej. Kierują się interesem ogólnym.

Natomiast sam pomyśl czy Jezus, w którego wierzysz miałby coś przeciwko temu żebyś stosował te narzędzia, dość zresztą proste, do własnej poprawy emocjonalnej? Abyś mógł być lepszym człowiekiem a także chrześcijaninem?
Prawda, że nie? To jest po prostu logiczne.
Zawsze warto sobie przypominać, iż Bóg jest mega logiczny.

Więc moim zdaniem wykorzystując pewne elementy, które mają zastosowanie po prostu w rozwoju swoich emocji nie musisz rezygnować z wiary ani Kościoła.
Wielu świętych katolickich swoje stany transu uzyskiwało za pomocą ascezy, medytacji, kontemplacji i wiary. Te elementy nieustannie się łączą w przeżyciach duchowych, zakazywanie sobie tego aby stać się lepszym człowiekiem jest po prostu nielogiczne.

Nie spodziewałem się, że aż tylu Was pociągnie ten temat.. Dzięki wszystkim za szczere odpowiedzi, zawsze można na Was liczyć . Śmiem twierdzić że nie ma tematu i problemu, którego nie potrafilibyście rozwiązać .

wystarczy posłuchać Radio Maryja i wszystko wiadomo o co kaman aż mózg się przegrzewa
ja również jestem wierzący ale wierzę Tylko w Boga

Victor Divin gratki

Dla mnie wiara jest bardzo ważna. W tej chwili odmawiam Nowennę Pompejańską jest to dla mnie modlitwa komplementacyjna, bardzo uspokaja.

Od pewnego czasu bardzo szanuję wszystkie osoby, które trwają w systematycznej modlitwie. Pozdrawiam, Egeria1975!!

Modlitwy modlitwami, byleście tylko nie szukali w niej złotego środka na wyjście z zaburzenia, bo złotym środkiem zawsze jesteście Wy sami. Jeżeli jest to cokolwiek innego, to niestety ale prędzej czy później przez większy stres, cięższą sytuację itp. zaburzenie powraca, bo Wasze podejście i sposób myślenia nie uległo zmianie i było oparte o technikę x. Także to bardzo ważne by zdawać sobie z tego sprawę że wychodzenie z zaburzenia to przede wszystkim zmiana sposobu myślenia, cala reszta to tylko wsparcie, w tym także wiara.

Podsumuje wątek prostym równaniem wiara+wiedza= const.

zebulon pisze:Gubi ... wiara tez zależna jest od stopnia rozwoju wierzących i Ty ją pojmiesz inaczej ktoś inny inaczej, cytujać Dalajlamę religia służąca do kontroli człowieka to jak twierdził Mao opium dla mas ale jeżeli ma sluzyć poprawie i rozwojowi to już zupełnie coś innego. A jak się ma miłosierdzie do objawów ?

Buddyzm to zupełnie inna bajka. Nie jest to religia nakazów tylko filozofia życia.

Owszem ale co z tego ?

zebulon pisze:Owszem ale co z tego ?

To że jeśli chodzi o temat wiary to nie koliduje z niczym(np. hipnoza) jest wygodniejsza, pozwala na ciągły rozwój. Chrześcijaństwo niestety jest religią nakazów i to konkretnych. Jeżeli jest się nadgorliwym to może powodować cofanie się w tył zamiast rozwijanie( zaślepienie). Wydaje mi się że do religii potrzeba elastycznego podejścia. Dostosowania do warunków 21 wieku. Wyeliminowania nielogicznych zabobonów. Wtedy medytacja, hipnoza czy branie drugi raz ślubu nie hamuje bezsensownie.

Wiara to zbiór aksjomatów

O stary, hipnoza? Autostrada do piekła! Musisz podjąć decyzję w zgodzie z sobą, to co uważasz za właściwe.

W moim przypadku głęboka wiara przyczyniła się do zaburzenia. Z jednej strony starałem się być przykładnym katolikiem, lecz z drugiej miałem po prostu ludzką naturę i potrzeby. To, połączone z moim surowym sumieniem, dało niezłą mieszankę wybuchową. Pierwsze ataki paniki i natręctw były związane właśnie z surowym i karzącym Bogiem.
Oczywiście dziś wiem, że za dużo od siebie wymagałem i błędnie rozumiałem niektóre elementy wiary. Jednak dojrzałem na tyle, że oddzieliłem na dobre ludzi od Boga. Dziś nikt nie będzie mi mówił, jak mam żyć, bo on wie lepiej ( pewnie dostał cynk od Boga). Religię traktuję jako element (ważny) naszej historii.

Jeśli Bóg istnieje, to kocha mnie takiego jaki jestem. Mogę starać się być lepszym, ale w zgodzie ze sobą. Mam ukształtowany kręgosłup moralny i nie zamierzam nikogo krzywdzić. To mi wystarczy.
A ofiary, klepanie modlitw w specjalnych kolejnościach, objawienia, cuda, obrzędy przyjmuję z przymrużeniem oka. I jest mi lżej.

Poza tym wyodrębniono nawet specjalny rodzaj nerwicy związany z kościołem https://pl.wikipedia.org/wiki/Nerwica_eklezjogenna

Bóg chyba nie będzie zły że w tej terapii u mojej psycholog podejme probe wyleczenia i zblizenia sie tez do niego

ja tez jestem wierzaca, chociaz martwi mnie ze najbardziej jak nie wszystko idzie ok. Chociaz za wszystko dobre co mnie spotyka tez dziekuje Bogu. Takie dwie skrajnosci. Ci do nowenny pompejanskiej - skonczylam odmawiac tydzien temu, mega hardcore, ale wierze ze warto bylo:-) wiem ze leki nie przejda z dnia na dzien ale mam sile zeby walczyc!