) dawała sobie świetnie radę, az do tej trzeciej klasy kiedy doszły fakultety gdzie znowu zaczęlo się to samo. często w małych grupkach, i tak jakoś wróciły te ataki paniki, zaczelam w ogóle lekcje opuszczac bo cięzko mi było wysiedzieć wśród znajomych. Zaczęlam odmawiac nawet wyjścia na piwo, mimo że nie musiałam nawiązywać kontaktów indywidualnych. Na ostatniej większej imprezie byłam w październiku i jak weszłam tak 9 godzin mimo że wśród swoich czułam się całkiem obca, dobrze że był tam przez parę godzin mój kumpel, palił jak smok to mialam preteksty zeby nie siedziec w towarzystwie, nie wznosic toastów. Ba! bałam się w ogóle pić, bo było sporo obcych, bałam się że zaniemogę,co parę miesiecy wcześniej mogłoby wydawac się irracjonalne. Ale jakiś tydzień przed świętami ataki osiągnęly apogeum i atak wywoływała sama myśl o nim. Wystarczyło mi np w ciągu lekcji wyjscie na chwilę do toalety czy na korytarz żeby ochłonąć, nie miałam też z kim o tym porozmawiać, wiedziałamże to są lęki, ale to brzmi jakbym była czubkiem, szczególnie że u nas w klasie mieliśmy 2 przypadki osób niepoczytalnych, jedna skończyła edukację w pierwszej klasie, druga jest dotad na indywidualnym ale w szkole. Ataki były tak silne że wychodziłam na fajkę, ale to juz nie pomagało tak jak wczesniej i wracałam jeszcze gorzej roztrzęsiona, w ogóle nie mogłam się skupić, kontrolowalam oddech, bicie serca, ktore często tak mi waliło że myślałam że to stan przedzawałowy. W pewnym momencie był przypadek w innej szkole(budynku, wszystkie średnie w moim mieście mimo że w innych lokacjach są jednym zespołem) że jakiś uczeń wyszedł do toalety, skręcił kostkę, a jego rodzice byli strasznie zawzięci, bo jak można wypuścić ucznia samego do toalety 
i nauczycielkę zwolnili i u nas nie pozwalali wychodzić na lekcjach (nie wszyscy na szczęście) i to też mnie przeraziło. Przed świętami na jednej lekcji miałam okrutny atak, siedziałam i czułam że zaraz się uduszę albo dostanę zawału. To był pierwszy kwadrans lekcji, a nauczycielka była zryta i nie pozwoliła mi wyjść. Chciałam spytać czy do pielęgniarki mi pozwoli wyjść ale mieliśmy lekcje w innym budynku i bałam się że nie dojdę. Nie chciałam nic mówić, bo u mnie w klasie są w większości przytępe istoty które zaraz podniosłyby alarm, a aj bałam się że to podniesie mi ciśnienie. Jakoś wytrzymałam do końca tej lekcji ubrałam się i wyszłam ze szkoły i do tej pory nie wróciłam. Do tej pory nie wyszłam z domu w celu towarzyskim, jedynie czasami ludzie o których nawet bym nie pomyślała (tak, bo Ci których uważałam za przyjaciół w większości nawet smsa nie napiszą, chyba że "pożycz na fajki pojutrze ci oddam") przychodzą i się pytają o co chodzi, z jednej strony jest to miłe ale dopiero jak sobie pójdą. Domofon działa jak zapalnik.Teraz idę w kierunku nauczania indywidualnego. Nie wiem czy podejdę w ogóle do matury, ale i tak nie miałam od początku szkoły zamiaru jej zdawać. Zaczęłam szukać w internecie informacji o nowotworach i innych nieuleczalnych chorobach. Ale na jakimś portalu na hasło - atak paniki, poczytałam o tym, trochę się uspokoiłam że mniej więcej wiem co może mi dolegać i trafiłam tutaj. Wiem że w sumie nie mam prawa się sama diagnozować, jutro mam wizytę u psychiatry, a w sumie on u mnie, ale wyczytałam wiele przydatnych rzeczy i wiem ogólnikowo z jakim gównem mam do czynienia i że nie pomyślałam o tym wcześniej i że nie mogłam temu jakoś zapobiec, chociaż nie wiem czy byłaby taka możliwość.Pozdrawiam
Ja
Edit:/ przepraszam za ogólny chaos wypowiedzi, ale nie mogę pozbierać myśli do kupy