Utrata osobowości,

[p.karnia1]

Cześć, zmagam się już z zaburzeniem dobre 8 lat, niby derealizacja, nerwica, lekarze nic innego nie diagnozują.. Lecze się, chodziłem na terapię brałem dwa lata escitalopram, odstawilem, jestem teraz dwa tygodnie ba sertalinie i czuję się masakrycznie. To nie do opisania, taki lęk przed schizofrenią, wzmaga go fakt i objaw najgorszy ze wszystkich, czuję jak bym zatracil osobowość, harakter, jak by pomału wyparowywalo to wszystko. Czuję się jak zombi, jak robot, żyje tylko przekonaniami, nie mam swojego zdania, nie mam charakteru, nie mam cech wlasnych, nie jestem dobry, nie jestem zły, nie potrafię nawiązać relacji, nie mówię już o uczuciach których wogole nie pamiętam jak wyglądają, ale chodzi o proste cechy osobowości, ogarnianie co jest fajne co nie, co cieszy co nie, kto jest dobry, co jest złe, nie czuję świata, czuję wielką pustkę, czuję jak by w środku nic nie bylo.

[p.karnia1]

Nie ma we mnie żadnych emocji ani dobrych ani złych, nic nie ma dla mnie głębszego znaczenia, żyje tylko w myślach, pogrążony dialogiem wewnętrznym analizujacym ciągle wszystko na około, świat ludzi, swoje zaburzenie.. Czuję się jak bym był zamknięty w świadomości i nie potrafił się z niej wyrwać

[debra.morgan]

Nie ma we mnie żadnych emocji ani dobrych ani złych, nic nie ma dla mnie głębszego znaczenia, żyje tylko w myślach, pogrążony dialogiem wewnętrznym analizujacym ciągle wszystko na około, świat ludzi, swoje zaburzenie.. Czuję się jak bym był zamknięty w świadomości i nie potrafił się z niej wyrwać

Zadam pytanie, może głupie. Widzę, że jesteś na forum już kilka lat właściwie. Śledzisz materiały video i posty na forum dotyczące wychodzenia z nerwicy?

[p.karnia1]

Nie śledzę

[debra.morgan]

Nie śledzę

To co robisz tutaj na forum? Może warto zacząć po prostu działać zamiast opierać się tylko na lekach? Próbowałeś coś robić? Pracować nad sobą bez lekarstw? Iść do psychologa na terapię?

[p.karnia1]

Myślicie że człowiek który cierpi na dezintegracje osobowości wie o tym? Ma do tego krytycyzm?

[debra.morgan]

Myślicie że człowiek który cierpi na dezintegracje osobowości wie o tym? Ma do tego krytycyzm?

Skoro wiesz co Ci dolega, co uważam za duży sukces (bo sama miałam z tym problem) to dlaczego stoisz w miejscu?
Zostawię tylko to tutaj i może jednak dojdziesz do momentu, żeby poprosić specjalistę o pomoc, ale przede wszystkim zacząć działać.
Życzę powodzenia i wierzę, że się uda! Ale najpierw Ty musisz tego chcieć. Nie będę nikomu pomagać na siłę jeśli sam tego nie chce. Ale ja wierzę w Ciebie mocno mimo wszystko.

"Dezintegrację psychiczną można z powodzeniem leczyć. Najważniejsze jest zauważenie problemu i zgłoszenie się po pomoc do specjalisty. Leczenie dezintegracji osobowości jest takie samo, jak w przypadku innych zaburzeń osobowości: to psychoterapia, czasem uzupełniana lekami.

Podjęcie psychoterapii – indywidualnej bądź grupowej to pierwszy i najważniejszy krok. Drugim równie istotnym czynnikiem jest skoncentrowanie się na zrozumieniu swojego problemu i przepracowanie go z terapeutą. "

[p.karnia1]

Jak bym wiedział co mi jest nie pytał bym tutaj. O to chodzi ze właśnie dosxukuje się tego zaburzenia u siebie, boję się że na to właśnie cierpię

[debra.morgan]

Jak bym wiedział co mi jest nie pytał bym tutaj. O to chodzi ze właśnie dosxukuje się tego zaburzenia u siebie, boję się że na to właśnie cierpię

0
Po pierwsze - nie ma się czego bać. A po drugie (powtórzę po raz kolejny) - idź do specjalisty! My możemy tylko coś polecać/mówić z włąsnego doświadczenia, ale każdy jest inny. Zgłoś się do psychologa, ale też zacznij oglądać materiały tutaj video -> https://www.youtube.com/channel/UCcpYOp ... E6nfeebGNA

[p.karnia1]

Przecież pisałem w pierwszym poście że już chodziłem na terapię, nawet do dwóch psychologów.. Nikt mi nie mówił o niczym innym niż lęki i dzieciństwo.. Ale tak się czuję, czuję się jak bym zatracal tą osobowość.. Chciałem wiedzieć czy to możliwe, czy w zaburzeniu nerwicowym, w silnym lęku, derealizacji można mieć takie wrazenie

[debra.morgan]

Przecież pisałem w pierwszym poście że już chodziłem na terapię, nawet do dwóch psychologów.. Nikt mi nie mówił o niczym innym niż lęki i dzieciństwo.. Ale tak się czuję, czuję się jak bym zatracal tą osobowość.. Chciałem wiedzieć czy to możliwe, czy w zaburzeniu nerwicowym, w silnym lęku, derealizacji można mieć takie wrazenie

Czytając masę postów na forum i patrząc na siebie to wiem, że to możliwe. A ja też przeszłam przez nieudane terapie i dopiero po latach udało mi się trafić na kogoś godnego zaufania. Niestety to wymaga cierpliwości. Zapoznaj się z filmami, które wysłałam i daj znać co o tym myślisz, czy widzisz tam też swoje objawy.

[p.karnia1]

Widzę w sobie wiele z zaburzen lękowych, widzę zależność między lękiem a samopoczuciem, ale czuję się jak wrak, czuję jak bym w środku był przepełniony pustką..

[debra.morgan]

Widzę w sobie wiele z zaburzen lękowych, widzę zależność między lękiem a samopoczuciem, ale czuję się jak wrak, czuję jak bym w środku był przepełniony pustką..

To proszę mimo wszystko oglądaj video i też poszukaj jakiegoś zaufanego terapeuty. Wiem, że to trudne, ale możliwe! I też siedzę w tym 7 lat! I jak coś zawsze mogę pogadać i zapraszam na priv.

[p.karnia1]

Mój kochany lekarz psychiatra który zawszę odpisze powiedział mi że przy dezintegracji osobowości napewno nie wiedział bym że ją mam.. Chyba to mój kolejny wkręt.. Ehh

[p.karnia1]

Może poprostu gdy człowiek jest tak bardzo, tak mocno, skupiony na objawach, na lęku, wszystkie uczucia i wszystko co jest rzeczywiste poprostu jest niedostrzegane.. Może to trochę taka Depersonalizacja..