Próbuję oswoić się z tym tematem, wydaje mi się, że może być on pomocny dla wielu.
Jakie "objawy" uznawaliscie za schizofreniczne?
Ja np. zaczęłam się jej bać odkąd przeczytałam o początku pseudonerwicowym... oczywiście doktor google
w żaden sposób tego nie wyjaśnili, wystarczył jeden podpunkt i cały mój światopogląd runął w gruzach. Byłam u 2 psychiatrów (wiem nie ma się czym chwalić) i 2 mnie wyśmialo... Cytuję"z wami nerwicowcami to i my oszalejemy" także tego. Wiadomo, że coś się w głowie pokielbasilo to człowiek od razu kombinuje i boi się, że mu się całkiem pomiesza. Do tego biorę wenlafaksynę i znowu mam lęki, że one wywołają jakaś schizofrenię...no istny cyrk 
Po prostu nie umiem w tym moim durnym łbie wytłumaczyć sobie, że mam zaburzenia lękowe-dlatego mam prawo czuć się gorzej, mieć pustkę w tym czerepie, budzić się z lekiem, gorzej jeść, mniej mieć ochotę na cokolwiek... Nie umiem się z tym pogodzić, że czuję się jak wrak i jeszcze sobie dokładam dodatkowe lęki. Też tak macie?
Oczywiście przerabiałam kazde stuknięcie, odgłos musiałam konsultowac z domownikami, omamy hipno coś tam przed zaśnięciem (byłam nimi PRZERAŻONA)... Dajcie znać jak to u Was wyglądało, jak sobie z tym radziliście.
) tadam tadam- że skoro dzieje mi się już coś z głową, to pewnie już całkowicie mi odwali...no i te pseudonerwicowe początki schizofrenii nie potrafią mi wyjść z tego durnego łba.
