Cześć wam, moja depresonalizacja trwa już 2 miesiące, i praktycznie od początku tego stanu mam taki objaw, że wydaje mi się, jakbym tylko ja widział świat, jakbym tylko ja spośród wszystkich ludzi na tej planecie miał oczy. Np, jak komuś coś tłumaczę albo pokazuję to mam takie wrażenie że on nie widzi tego co ja i jest w jakiś sposób "zaprogramowany" żeby mi logicznie odpowiadać. Tak samo jak ktoś prowadzi samochód a ja jestem pasażerem. No realnie wiem że on ma oczy i widzi dokładnie to samo co ja ale mój głupi mózg nie chce tego przyjąć do wiadomości
Zawsze przy temu towarzyszy takie uczucie że sobie tylko wyobraziłem cały ten świat i tych ludzi.
Dodatkowo przeraża mnie to że nigdy nie zobaczę świata z perspektywy innej osoby. Wiem że to dziwne, ale kiedyś, przed DD potrafiłem analizować ludzi i wiedziałem co oni sobie myślą w danym momencie, jak widzą różne rzeczy, po prostu potrafiłem sobie wyobrazić ich wyobraźnię. Teraz to jest niemożliwe i przez to czuje się też strasznie samotny.
Miał ktoś tak, lub podobnie?
