• Cytuj

18 października 2018, o 19:46

• Cytuj

19 października 2018, o 15:26

Cześć. Nie wiem, czy to mi pomoże aż na tyle, ale może da choć ociupinkę wiary na lepsze jutro. Aktualnie leci 6 miesiąc odkąd zaczęła się moja przygoda z DD. Obecnie utrata tożsamości, uczuć oraz przeszłości + do tego realistyczne sny. Czasem śni mi się jak uciekam przed ojcem, z którym już nie mam kontaktu już 2,5 roku z powodu konfliktu, przez który tez nie mieszkam w domu. Aktualnie walczę o utrzymanie się na 3 roku studiów, udaje mi się też w miarę pracować, ale i tak już długo nie czuję nic. Ostatnio nawet poparzyłem sobie gardło papierosami, bo totalnie nie odczuwam bólu, dopiero potem jakoś siadło. Dumy jestem z tego, że chyba w swoim stanie nie było tak, żebym przeleżał cały dzień w łóżku, bo i tak muszę sam ogarniać wszystkie sprawy z posiłkami, studiami itp. Teraz zresztą zrozumiałem, ile trzeba mieć wiary w siebie, żeby mieć nadzieję, że kiedyś wszystko wróci do normy i będę mógł położyć się spać bez codziennych snów totalnie ryjących banię (dwa razy siadł paraliż przysenny, ze 3 razy wychodziłem z ciała podczas snu, a ostatnio to prawie zemdlałem w śnie budząc się zgięty w pół ze strachu ), wiedząc kim jestem i mając przeszłość. Rodzinie raczej aż nadto nie marudzę jak mi źle, ile się da to staram sobie radzić z tym sam. Za niedługo zoperuję sobie pewnie przepuklinę to może wleci siłownia+ jakieś SW, ale to czas pokaże, póki co to chyba moim mottem będzie zwrot "everyday struggle"

• Cytuj

19 października 2018, o 17:54

Też wydaje mi się, że mogę siebie uznać za "wojownika" (czy tam "wojowniczkę" jako, żem kobietą ) bo na przełomie wrzesień/październik dokonałam dużego przełomu, zrobiłam wiele rzeczy, które dotychczas były dla mnie całkowicie nierealne przez lęk. Teraz już potrafię działać mimo lęku a z czasem nawet ten lęk się zmniejsza, mam dużo większe panowanie nad lękiem niż on nade mną

• Cytuj

23 października 2018, o 09:56

A ja dla odmiany, ale zupełnie poważnie, proszę o usunięcie mi tego fioletowego koloru i przywrócenie ładnego, niebieskiego

Z góry dziękuję za pozytywne rozpatrzenie prośby

• Cytuj

23 października 2018, o 13:14

• Cytuj

23 października 2018, o 13:54

Victor pisze: ↑

23 października 2018, o 13:14

Tak od siebie dodam tylko, że te kolory to po prostu symbolika jedynie, trochę rozrywka ;p
Ale zmieniłem Ci z powrotem.

Otóż to, dlatego wolę ładny niebieski

Dziękuję

• Cytuj

19 listopada 2018, o 00:17

Ja bym chcial

• Cytuj

3 grudnia 2018, o 23:44

A ja bym chciała inny kolor, bardziej kolorowy

• Cytuj

5 grudnia 2018, o 12:28

W sumie jeśli można prosić także o nieco żywsze kolory w logo, to też nie pogardziłbym

• Cytuj

12 grudnia 2018, o 11:59

Hmmmm....a czy ja tez awansuje w kolorystyce? Tak w prezencie pod choinke....Bylam grzecznai czuje ze jestem w zgodzie sama ze soba w tym pytaniu

• Cytuj

16 grudnia 2018, o 11:29

• Cytuj

22 grudnia 2018, o 21:53

A ja uważam że jestem hardkorowym popieprzonym ryzykantem. Bo wojownik to za mało na moją historię. także serdecznie proszę o ten jakże wybitnie oczodajny oznacznik. Pochlebi to moje ego. Z góry dziękuję, pozdrawiam.

Chciałam pamiętać jak rozpaczliwa jest ciemność, by pełniej móc cieszyć się nowym światłem.

Nie walcz z nerwicą, przytul ją mocnym uściskiem

"Byłam zmęczona ciągłą introspekcją. Pragnęłam prostoty, a wpakowałam się w nowe komplikacje. Powoli, w bólach zrywałam z siebie kolejne warstwy odczuć i przeinaczeń. Bałam się, że gdy dojdę do końca nic już tam nie będzie. Tylko czarna dziura."

• Cytuj

26 stycznia 2019, o 10:46

• Cytuj

20 lutego 2019, o 00:48

Wojownik? Nie, fighter ; )
Z wieloma rzeczami sie zmagam ale sie nie poddaje

• Cytuj

7 kwietnia 2019, o 11:41

Poproszę także odznakę ryzykanta