W sumie to moze wyjsc troche dziwne i nie spójne co napisze bo ciezko mi jest to uzewnetrznic :x Pierwszy raz pisze na jakims forum wiec jesli cos jest nie w tym miejscu co trzeba to z góry przepraszam. Od kiedy pamietam mam mase lęków ktore w sumie juz mnie mecza, wiele rzeczy odeszlo ale doszly nowe i tak jest ciagle. Jak sobie to wspominam co bylo kiedys to mi sie chce smiac. Zaczne od tego co jestem w stanie odtworzyc, jak bylam mala w glowie zakladalam sie o swoja dusze idąc po krawezniku<jak spadne przegrywam>. balam sie metra bo chcialam tam wskoczyc, balam sie pieca gazowego ze mnie spali, czesto jak otworze torebke to potem sprawdzam kilka razy czy nic mi nie wypadlo. mam wyrzuty sumienia z byle powodu, ostatnio boje sie ze wszyscy slysza moje mysli, ze wiedza cos czego nie powinni wiedziec, ze mam kamere w kratce wentylacyjnej, ze ktos wszystko nagrywa, ze wiedza ze tak mam i mi nie mowia bo nie chca zeby mi bylo przykro, ze kazdy slyszy moje osobiste rozmowy, ze nawet jak pisze na gadu czy cos takiego to inni to zobaczą, boje sie jak ktos tylko dotknie mojego telefonu ze zacznie czytac wiadomosci, kiedys mialam straszny lek przed skrzywdzeniem kogos nozem i innymi ostrymi rzeczami, czesto jak mi smutno mysle o roznych sposobach w jakie umieram, jest ich tak wiele ze wole nie mowic. Kiedy jest mi opór źle to mam tak ze sobie siedze i dostaje stresu, tak poprostu, wali mi serce i leze jak kloda bo nei moge sie uspokoic. Czasem wydaje mi sie ze ktos siedzi za mna i patrzy co pisze, albo siedze pozno przed kompem i taki lek mnie ogarnia ze ktos jest albo jakby cos zlego mialo sie stac i musze szybko isc do siebie bo inaczej cos mi sie stanie, czasem to nawet slysze jakby ze mam isc bo jak nie to cos tam, czesto tak bylo z innymi rzeczami, np dotknij klamki bo ktos umrze. przez jakis czas liczylam, mnozylam, dodawalam rozne liczby <rejestracje badz numery autobusów> kiedys chcialam isc do kibla ale wydawalo mi sie ze ktos stoi przy drzwiach wiec ucieklam. Miewalam tez zle mysli wobec boga ktore probowalam ogarnac no ale to ciezkie. W sumie jakos zyje tylko gorzej wlasnie jak cos sie stanie i nei mam sily sie bronic przed tym no to jest krucho. Mam wrazenie ze jesli ktos powie ze np ladnie spiewam to mowi z litosci, wystarczy jeden negatywny komentarz i potrafie sie zalamac i nie wierze w to ze cos mi sie uda. Tak troche z innej mańki mialam 4 sny w ktorych lęk byl tak silny ze myslalam ze nie wytrzymam, w dwóch zostalam opętana i czulam jak cos wchodzi w moje cialo. Opętania tez sie panicznie boje i przed snem musze nakreslac krzyz na glowie z obawy przed opetaniem. Strasznie krytycznie do siebie podchodze, z jednej strony męczy mnie to wszystko, a z drugiej stwierdzam ze tylko sie nad soba uzalam i to wszystko sobie nie wiem no wkrecam czy cos, ale to dziwne bo mam tak od kiedy pamietam... boje sie sklamac, nawet jak pytaja ile mam lat to mysle czy powiedziec 17 czy 18 <bo rocznikowo mam> i z innymi pierdolami tez tak jest. To chyba na tyle. Więc, jak w tytule, co to jest?

Wiele z tego to sa natrectwa ale niepokojace sa kamery i to ze ktos slyszy twoje mysli. Musisz jak najszybciej isc z tym problemem do psychiatry i on dokladnie bedzie mogl powiedziec co tobie dolega. Co twoja rodzina na to ? Wiedza ze masz takie problemy ?
Idz do lekarza, kazdy z nas musial isc.

Nie wiedza, zaczelam pisac bo sie czuje z tym troche sama, boje sie isc do lekarza bo boje sie wysmiania, czuje sie jakbym sie nad soba uzalala a z drugiej strony strasznie mnie to juz męczy. Jak bylam mala bardzo sie balam i uciekalam do pokoju rodzicow i spalam na podlodze. Ale reszty raczej nie zauwazyli, nie wydaje mi sie, z moja kolezanka sie smiejemy czasem z tych kamer ale niby takie haha ale potem mam ostre schizy, raz tak siedzimy i beka i ja ze w koncu to sprawdze <mieszkam w internacie> no i sprawdzilam i nagle wpadl dyrek internatu i pyta co robie, tak mnie to zdziwilo ze te mysli sie nasilily, zawsze jak mowie cos waznego to szepcze i kumpela sie wkurza ze cicho mowie ale ja sie boje ze ktos podsluchuje :x, btw, czemu niepokojące, tzn co to moze byc? kiepsko sie znam na tych rzeczach, wybacz.. Ah, i nei wiem czy to cos da, nie mam zadnych zmian mozgowych, mialam eeg robione czy jakos tak bo cierpie na czeste bole glowy

To znaczy ja nie powiem ci co to moze byc bo nie jestem lekarzem i nie dam diagnozy. Po prostu twoj stan wyglada na mocny i sama mowisz ze coraz bardziej cie on meczy. Masz wiele natrect do tego sporo innych objawow i dziwnych obaw. Nie boj sie wysmiania, ja tez mialem duzo natrectw i psychiatra na pewno cie nie wysmieje. Psychiatry jest to zawod i on przyjmuje ludzi tylko z takimi objawami. Jest do tego przyzwyczajony. Tak wiec mysle ze nie dostaniesz odpowiedzi co to jest. Na pewno natrectwa ale masz wiele rzeczy naraz i naprawde polecam ci wyzite u psychiatry. Przeciez ile mozna tak zyc i sie meczyc z tymi myslami. Trzeba cos zaczac z tym robic.

A nie namiesza mi to w papierach? Wiesz, sporo roznych rzeczy mialam ale nie uwazalam ze to cos wyjatkowego, do pewnego momentu myslalam ze kazdy tak ma. mialam tez kiedys podejrzenia o anoreksje ale sie ogarnelam..

Mozesz udac sie na prywatna wizyte w celu diagnozy, i mysle ze nie namiesza ci to w papierach, ewentualnie zrezygnujesz z ubiegania sie o fotel prezydencki
Oczywiście trochę żartuję ale nie złośliwie, sam dawno temu się bałem czy leczenie namiesza mi w papierach i wiem jedno, nic nie namieszało bowiem nikt nigdy nie wie czy jestem leczony czy byłem itd. Co innego gdybym szedł do jakiejś pracy typu policja czy coś podobnego ale to i oni przecież nie szukali by w poradniach czy się leczyłem.

Druga rzecz to taka, że najwazniejsze jest zdrowie niż to czy ktoś się kiedyś o tym dowie. Bo jeśli się ktoś o tym dowie to tylko i wyłącznie osoby do tego uprawnione i nic złego raczej z tego nie wyniknie.

I tak jak Wojtek napisał, nie zwlekaj z wizytą u psychiatry. Wiem co to znaczą natręctwa i wiem jak dziwnie się z nimi żyje.
Do tego twoje trochę paranoiczne skłonności trzeba zbadać

Dzieki, postaram sie ale bede musiala pewnie dlugo sie do tego zmuszac, najgorsze jest to ze tak jest, ale kiedy sie ogarniam na chwile i jestem wzglednie normalna wydaje mi sie ze to co bylo w mojej glowie bylo tylko wytworzone zeby sie nad soba pouzalac, wbrew pozorom wtedy jeszcze bardziej sie nad soba uzalam, czesto skacze z tematu na temat i nikt nie wie o co chodzi, sama sie w tym gubie, niby ciagle jestem taka sama ale jak to mnie nie ogarnia jestem zla za te mysli, czesto uwazam dwie rzeczy na raz za poprawne ktore sie wykluczaja, np powiem ze wszyscy ludzie sa tacy sami a zaraz ze sa zupelnie rozni i te dwa stwierdzenia sa prawdziwe.

Nie mysl o tym za duzo tylko po prostu idz do lekarza. Im dluzej bedziesz sie zastanawiala tym bardziej bedziesz to oddalala. Do tego wszystkiego trzeba miec duzo sily

Zwracam honor. TFU. nie potrzeba innego lekarza niż Pan. nie potrzeba proszków, nie potrzeba nic! Chwalcie Pana i proście z pokorą a wyslucha was, Chwała Ci Jezu ! a kazda choroba odejdzie, kazda burza ustanie!

A o co w ogole chodzi?

ahaha o co chodzi? o to ze... mijają... ja wiem? 2 miesiące i nie mam NIC. ZERO. nic z tego co było. TOTALNIE. jestem szczesliwa i normalnie mam ochote spiewac z radosci i nigdy przenigdy nie bylam tak szczesliwa. TAK. Bóg jest wielki ta radość jaka jest w Jego dzieciach jest niesamowita. NIC NIGDY nie dalo mi takiej radosci jaka daje mi On. wierzcie lub nie, ale On naprawde jest, kocha nas i działa ciagle cuda GOD BLESS U !