malutki pisze: ↑

9 listopada 2021, o 07:07

I to jest Wasze działanie na lekach. Całe nadzieje pokładacie w lekach, a nie wierzycie w diagnozę, którą postawił Wam psychiatra.
Czytając artykuły odburzeniowe, zobaczycie, że większość osób, które pozbyły się zaburzenia, polegały tylko i wyłącznie na sobie - nie mówię, że wszyscy, ale większość odstawiła leki, lub nie brała ich wcale.
Tu trzeba własnej wiary i akceptacji, wiedzy, czym jest nerwica i przełożeniem tego na praktykę.
Co z tego, że weźmiesz leki i po jakimś czasie będziesz się lepiej czuć? A po odstawieniu, będzie płacz, bo nerwica wróciła i to zapewne ze zdwojoną siłą.
Przede wszystkim musicie dowiedzieć się, czym jest nerwica, jakie daje objawy i co można z nią zrobić, żeby się jej pozbyć.
To są podstawy, dzięki którym zaburzenie będzie schodziło na dalszy plan, aż całkiem zejdzie.
Tylko tak jak wspomniałem na początku, tu trzeba wiary i zaangażowania, a nie siedzenia i biadolenia, że mi nerwica wróciła, albo nie chce odejść, bo jeśli Ty nie uwierzysz w diagnozę i nie uwierzysz w to, że zaburzenie lękowe jest iluzją, która nie jest w stanie nic Ci zrobić, to dalej będziesz się dawać wciągnąć w te bagno.
Ja nie mówię, że branie leków i chodzenie na psychoterapię jest złe, wręcz przeciwnie! Tylko nie polegajcie na mocy leków, tu potrzeba własnego działania, Waszej wiary w zaburzenie i tego, że są sposoby, na pozbycie się tego, jest tu sporo materiału, którego nie można, nie przeczytać, bo bez tego ani rusz.
Podsyłam artykuł, w którym Victor, to wszystko ładnie opisuje, zapoznajcie się z Nim, jeśli chcecie: info-metodach-leczenia-zaburze-t3751.html
Nie odbierzcie tego, co napisałem źle, ale nie warto nastawiać się na to, że połkniecie kilka tabletek, a nerwica odejdzie sobie na dobre.
[/quote
Masz racje ja pisze o pojsciu na skroty a o tym ze nie leczy to zaburzenia swiadcza nawroty... Natomiast jak wrociles na lekach do funkcjonowania normalnego to kuszace jest ich branie w nawrocie...
Ja boksuje sie z myslami czy nie pojsc na skroty ale decyzji napewno nie chce podjac w ataku leku paniki czy jak mam zaburzony obraz... Bo wtedy wiadomo ze myslisz leki ... A jak minie widzisz swiatlo czujesz dasz rade

Megi.88 pisze: ↑

9 listopada 2021, o 08:59

Przeczytałam dziękuję ja ma leki żeby okiełznać lek na tyle by choćby wstać z łóżka dziś mam pierwsza terapię chce słuchać nagrań wyszłam poza strefę komfortu zawiozłam synka do żłobka próbuje jeść mimo strachu przed wymiotami już się ich nie boje no trudno zywmiotije ale wiem że muszę jeść żeby nabrać sił

Megi.88 pisze: ↑

9 listopada 2021, o 08:59

Przeczytałam dziękuję ja ma leki żeby okiełznać lek na tyle by choćby wstać z łóżka dziś mam pierwsza terapię chce słuchać nagrań wyszłam poza strefę komfortu zawiozłam synka do żłobka próbuje jeść mimo strachu przed wymiotami już się ich nie boje no trudno zywmiotije ale wiem że muszę jeść żeby nabrać sił

malutki pisze: ↑

9 listopada 2021, o 09:27

Megi.88 pisze: ↑

9 listopada 2021, o 08:59

Przeczytałam dziękuję ja ma leki żeby okiełznać lek na tyle by choćby wstać z łóżka dziś mam pierwsza terapię chce słuchać nagrań wyszłam poza strefę komfortu zawiozłam synka do żłobka próbuje jeść mimo strachu przed wymiotami już się ich nie boje no trudno zywmiotije ale wiem że muszę jeść żeby nabrać sił

I tego się trzymaj. Dokładnie, lek ma Ci pomóc poprawić samopoczucie, zacząć działać itp., ale nie można się tylko na tym opierać. Bez Waszego działania, lek będzie po prostu maskować nerwicę, a nie o to tu chodzi. Musicie sobie mimo wszystko przyzwolić na cierpienie, które wiąże się z zaburzeniem, ale z wszystkiego da się wyjść, tylko trzeba silnej woli, zaparcia i działania, ale do tego dojdziecie z czasem.
Trzymam za Was kciuki i wierzę, że sobie to wszystko poukładacie, a za jakiś czas, będziecie pisać, że faktycznie, nie ma się, czego bać!

Megi.88 pisze: ↑

9 listopada 2021, o 09:50

malutki pisze: ↑

9 listopada 2021, o 09:27

Megi.88 pisze: ↑

9 listopada 2021, o 08:59

Przeczytałam dziękuję ja ma leki żeby okiełznać lek na tyle by choćby wstać z łóżka dziś mam pierwsza terapię chce słuchać nagrań wyszłam poza strefę komfortu zawiozłam synka do żłobka próbuje jeść mimo strachu przed wymiotami już się ich nie boje no trudno zywmiotije ale wiem że muszę jeść żeby nabrać sił

I tego się trzymaj. Dokładnie, lek ma Ci pomóc poprawić samopoczucie, zacząć działać itp., ale nie można się tylko na tym opierać. Bez Waszego działania, lek będzie po prostu maskować nerwicę, a nie o to tu chodzi. Musicie sobie mimo wszystko przyzwolić na cierpienie, które wiąże się z zaburzeniem, ale z wszystkiego da się wyjść, tylko trzeba silnej woli, zaparcia i działania, ale do tego dojdziecie z czasem.
Trzymam za Was kciuki i wierzę, że sobie to wszystko poukładacie, a za jakiś czas, będziecie pisać, że faktycznie, nie ma się, czego bać!

Dziękuję dziś próbuje pracować pomimo płynącego leku mowie sobie ok no jesteś ale miniesz nie mogę się ta robię skupiać cały dzień czy dobrze robię ? Najchętniej bym leżała i płakała ale próbuje cośkolwiek zrobić ...próbuje jeść jestem bardzo słaba mało jem kupiłam nutridrinki może mnie troszkę wzmocnia

malutki pisze: ↑

9 listopada 2021, o 09:58

Megi.88 pisze: ↑

9 listopada 2021, o 09:50

malutki pisze: ↑

9 listopada 2021, o 09:27

I tego się trzymaj. Dokładnie, lek ma Ci pomóc poprawić samopoczucie, zacząć działać itp., ale nie można się tylko na tym opierać. Bez Waszego działania, lek będzie po prostu maskować nerwicę, a nie o to tu chodzi. Musicie sobie mimo wszystko przyzwolić na cierpienie, które wiąże się z zaburzeniem, ale z wszystkiego da się wyjść, tylko trzeba silnej woli, zaparcia i działania, ale do tego dojdziecie z czasem.
Trzymam za Was kciuki i wierzę, że sobie to wszystko poukładacie, a za jakiś czas, będziecie pisać, że faktycznie, nie ma się, czego bać!

Dziękuję dziś próbuje pracować pomimo płynącego leku mowie sobie ok no jesteś ale miniesz nie mogę się ta robię skupiać cały dzień czy dobrze robię ? Najchętniej bym leżała i płakała ale próbuje cośkolwiek zrobić ...próbuje jeść jestem bardzo słaba mało jem kupiłam nutridrinki może mnie troszkę wzmocnia

Nie możesz dawać temu uwagi i skupiać się cały czas na tym, jak się czujesz, bo wpadasz w egocentryzm nerwicowy.
Pozwól być temu uczuciu, niech przepływa przez Ciebie, nie walcz z nim, niech sobie będzie. Jeśli nie poświęcisz mu swojej uwagi, to nerwica zobaczy, że nie robi, to na Tobie żadnego wrażenia i odpuści. Cała walka można powiedzieć, że działa na zasadzie nic nie robienia, taki trochę paradoks. Im bardziej się szarpiesz z zaburzeniem, tym bardziej Cię męczy. Jeśli zaakceptujesz i uwierzysz w nerwicę, przestaniesz się dziwić swoim objawom i temu, jak się teraz czujesz, nabierzesz dystansu do tego wszystkiego, to zobaczysz, że nerwica powoli i stopniowo zacznie mijać. Chciałbym zaznaczyć, że nie jest to proces łatwy, ale warto się temu poświęcić i zaangażować, bo czy życie bez nerwicy nie jest lepsze?

malutki pisze: ↑

9 listopada 2021, o 13:49

Po prostu mówię sobie, że to jest tylko myśl, która nie ma mocy sprawczej.
Jest to iluzja, i jeśli czujesz, jakiś impuls, to jest nic innego, jak nerwica - nie zrobisz nic, co ta natrętna myśl Ci powie.
Po prostu odpuść - 3 podstawowe zasady:
1 - ignorowanie (robisz wszystko byle nie myśleć o tym - zajmujesz się tym, co lubisz robić - najprostszy przykład),
2 - racjonalizacja - czyli mówisz sobie, że to jest tylko nerwicowa myśl, która ma za zadanie Cię straszyć i nic więcej Ci nie zrobi,
3 - ośmieszanie - wyśmiewasz nerwicę (jak nerwica wysyła Ci myśli, że zabijesz kogoś, to mówisz sobie "to dawaj nerwiczko, jak masz taką moc, to dawaj, zrób to - masz kilka sekund na to, a jak nie to spierdal*j i daj mi spokój, bo oprócz straszenia szma*o nic mi nie zrobisz itp. ).
I przede wszystkim, jak masz natrętne myśli, to musisz zacząć ryzykować, wystawiaj się na to, co Ci mówi.
Jak masz myśl, że idziesz ulicą i nerwica nasyła Ci "skoczysz pod auto" - to wychodź na dużą ilość spacerów, idź sobie blisko ulicy, najlepiej takiej ruchliwej i wystawiaj się na jej ataki, w ten sposób będziesz pokazywać swojemu zlęknionemu umysłowi, że Ty się tego nie boisz.
Taka ekspozycja na nerwicowe lęki spowoduje, że lęk skoczy Ci do góry, zapewne możesz dostać ataku paniki, spocisz się, jakbyś wyszedł spod prysznica, ale jedna, druga, czy trzecia taka wyprawa i zobaczysz, że nerwica zacznie się cofać, Twój umysł zobaczy, że Ty się nie masz czego bać, że te zagrożenie to wymysł i zaczniesz oswajać swój zlękniony umysł.
Trzeba się wystawiać na swoje lęki, to jest to ryzyko, poddawanie swojego skarbu, bo nerwica w większości atakuje te rzeczy i wartości, które są dla Ciebie najważniejsze.
To trzeba praktykować, jest to cholernie trudne, ale to zaprocentuje i zobaczysz, że jeśli będziesz oswajać swoje lęki, to one zaczną się cofać.
Ogólnie odburzenie polega przede wszystkim na zmianie podejścia do wielu spraw w swoim życiu, nastawienia itp., można na ten temat napisać elaborat, ale nie o to w tym chodzi. Musisz zrozumieć, że lęk nie jest Twoim wrogiem, a jedynie iluzją, która tak naprawdę ma na celu Cię chronić, mając myśl samobójczą i czując lęk, masz pewność, że jest to nerwicowy wymysł, który ma zamiar Cię tylko straszyć.
Dlatego pozwalanie sobie na gorsze samopoczucie, olewanie natrętnych myśli, przepuszczanie lęku, a przede wszystkim zaakceptowanie swojego stanu i wiara w diagnozę, że masz nerwicę, daje Ci gwarancję, że można pozbyć się tego zaburzenia. Tak jak wspominałem, jest to cholernie trudne, ale naprawdę trzeba się do tego przyłożyć, pozwolić sobie na potknięcia i upadki, bo tak wygląda odburzanie. To jest jedna wielka sinusoida, raz łzy, a raz radość, bo nerwica dała Ci kilka dni spokoju.
Ale bez własnego uporu i ciężkiej pracy, sukcesu nie osiągniesz. Zamiast biadolenia i żalenia się, bo tak dużo osób robi (z początku da się, to zrozumieć, jak ktoś jest na początku zaburzenia), to trzeba się zaprzeć i iść ciągle do przodu, stosować tu rady, które są opisane i być cierpliwym, a efekty przyjdą same.
Wiele osób ma kilka lat zaburzenie, wiecznie płaczą i marudzą, że się nie odburzają, że stoją w miejscu, że im nie wychodzi, a to tylko i wyłącznie dlatego, że te osoby oprócz marudzenia, nie robią nic, żeby poprawić swój komfort życia, oni myślą, że ktoś odburzy się za nich, a to nie o to chodzi.
Dobra, bo ja się za bardzo rozpisałem, wybacz jeśli tekst jest troszkę chaotyczny, ale pisałem go na szybko w pracy.
Podsyłam Ci link do tekstu Victora, w którym wyjaśnia czym są i jak walczyć z natrętnymi myślami:
kowy-chochlik-lowy-t5055.html
kowe-jak-dlaczego-agresywna-postawa-t3542.html
Ogólnie polecam zapoznać się z artykułami Victora, Hewada, Ciasteczka, Katji oraz wszystkich innych użytkowników, którzy się już odburzyli, a być może wkrótce i mój jakiś post.