Rozmawianie samemu ze sobą. Normalne?

kml1990 · 15 grudnia 2010, o 12:03

pisze tutaj ponieważ nie wiem do czego mozna to zakwalifikowac a tez cierpie na derealizacje . Moj problem poleaga na tym ze wyobrażam sobie osoby z ktorymi rozmawiam , np siedze w pokoju i wyobrażam sobie ze kolega lub kolezanka ktora znam siedzi obok niej i rozmawiam z nia w myslach , opowiadam cos , tlumacze itd nie wiem czy to tylko moja bujna wyobraźnia czy to na tle jakiejs choroby , prosze o odpowiedzi ....juz sie boje waszych odpowiedzi bo boje sie , ze to cos powazniejszego np.shizofrenia...

Victor · 15 grudnia 2010, o 12:08

Spokojnie nie bój się tak zawczasu, ja robiłem dokładnie tak samo i do dzis czasem robie, u mnie wynika to z tego, że zawsze miałem lęki w rozmowach z innymi ludźmi w 4 oczy, i siedząc w domu wyobrazałem sobie dialog z ta czy inna osobą i rozmawiałem jakby w myślach sam ze sobą. Czesto tak niestety robie nawet i do dziś choć mniej niż kiedyś, a nie jesteś może samotny? to też może wynikać z samotności potrzeba rozmowy a zarazem jakiś może lek przed tym czy strach albo po prostu nieśmiałość. Jak myślisz? Bo rozumiem, że ty nie widzisz tej kolezanki czy kolegi których sobie wyobrazasz?

frezio · 15 grudnia 2010, o 12:12

to to chyba ma wiele osób ja też tak sobie wyobrazam jak np ide do lekarza to sobie w myslach prowadze dialog sam ze soba jak on bedzie wygladał albo wiem ze bede mial jakas rozmowe wazna to tak robie to chyba kazdy tak ma

kml1990 · 15 grudnia 2010, o 12:12

nie nie , nie widze tych osob tylko sobie wyobrażam , moze masz racje bo tez cierpie na zaburzenia lekowe , lek towarzyszy mi caly czas i do tego jestem samotny .

Victor · 15 grudnia 2010, o 12:15

Ano widzisz znam to po prostu bo ja tez tak miałem i mam, teraz z kims mieszkam to rzadziej ale nadal w pewnych sytuacjach to zostało, czasem cały dzien potrafie łazic i w myslach prowadzić dziwne dialogi. Ale frezio tez ma rację człowiek czasem przed rozmową prowadzi dialogi w środku żeby byc pewniejszym przed i w trakcie rozmowy. Ale myślę że nie ma ci się niepokoić o schizofrenię tym. Lękowcy mają w ogóle duża wyobraźnie

kml1990 · 15 grudnia 2010, o 12:23

uf , troche sie uspokoilem bo bardzo mnie to meczylo wlasnie dzisiaj rano mialem taka rozmowe i caly czas sie zamartwalem co sie ze mna dzieje....

frezio · 15 grudnia 2010, o 12:29

w sumie jak prowadze taka rozmowe w myslach to potem sie sam z siebie smieje ale traktowalem to zawsze ze to naturalny stan rzeczy i mam teraz nadzieje ze tak jest

Katie · 15 grudnia 2010, o 12:30

frezio pisze:w sumie jak prowadze taka rozmowe w myslach to potem sie sam z siebie smieje ale traktowalem to zawsze ze to naturalny stan rzeczy i mam teraz nadzieje ze tak jest

No nie odchodzisz daleko od normy. :>

add · 15 grudnia 2010, o 16:40

Ja tak często robię, czasami nawet do przedmiotów czy do ściany, i mam tak od kiedy pamiętam. To jest chyba normalne, tak jak gadanie ze sobą w myślach

.

Onel · 15 grudnia 2010, o 19:57

Mam to odkąd pamiętam. Ale u mnie wynika to raczej z samotności, w którą się wpędziłam w liceum. Zawsze byłąm nieśmiala, wizja nowych znajomych mnie paraliżowała, całe szczeście, ze sa ludzie, którzy pierwsi nwiązują znajomość, bo inaczej byłoby cięzko ;P Od tamtej pory praktycznie stałam się społecznie lękliwa. Jak mam coś załatwić to jest mega stres, jak mam rozmawiać w gronie nieznanych mi osob to dosłownie robi mi się gorąco i mam ochotę uciekać. Dobrze czuję się tylko wśród znajomych. Przed każdą rozmową z obca osobą wolę ja sobie najpierw wyobrazić w głowie i ułożyć prawdopodobny dialog. Moja bujna wyobraźnia przejawia się jeszcze w tym, że z każdej chmurki, nacieku na szybie itd mogę utworzyć jakiś kształt...odkąd mam d/d zaczęłam uważać to za przejaw jakiś urojeń czy omamow, ale to chyab nie jest az tak powazne ;P

inema23 · 22 stycznia 2011, o 21:50

Oj pamietam ten moment w zyciu gdzie i u mnie pojawialo sie cos takiego, ale nawet nie zdawalam sobie sprawy, ze to moze byc objaw czegos takiego? Myslalam, ze to bylo jakies przejsciowe, wlasnie wynikajace z osamotnienia bo wielki smutek odczuwalam mimo iz otaczalo mnie grono ludzi...
Dzialo sie to ponad rok temu (moze bylo tez poczatkiem mojej nerwicy?) szcegolnie pod wieczor kiedy to juz zasiadalam samotnie w swoim malym pokoju (mieszkam za granica a tu wynajmujemy dom w kilka osob) i patrzac sie w ciemnosc, siedzac tak na tym lozku swoim ciagle myslalam i rozmawialam sama ze soba, ale kierowalam te slowa do konkretnych ludzi ktorych w danym momencie mialam na mysli;wyobrazalam sobie - czasami nawet wykonywalam jakies odruchy, gesty...
Na smiech mi sie zbiera jak o tym pomysle, ale fakt - to bylo jakies dziwne i czasami zdarzaja mi sie chwile kiedy bywaja jeszcze takie momenty, ale coz - zdziwilam sie, ze inni ludzie rowniez tak mieli/maja i ze to rowniez objaw takiej "choroby"...
Pozdrawiam.

Ewcia · 22 stycznia 2011, o 22:09

Tez tak miałam a co gorsze chyba to własnie i do tej pory mnie takie cos nachodzi. Wymyslam sobie osoby ktore znam prywatni i z nimi rozmawiam jak jestem sama w domu to zdarza mi sie to robic na glos..kiedys robilam to czesciej teraz rzadziej ale tez nigdy nie myslalam o tym ze to cos dziwnego, no moze troche