Witam przede wszystkim dziekuje za cale forum i za wszystkie wpisy i nagrania o dd! Bardzo mi to przyblizolo to z czym sie zmagam i wyjasnilo w koncu co mi od czasu do czasu jest bo juz zaczelem sobie wmawiac choroby.
Chodzi o to ze u mnie okresowo np podczas prezentacji na studiach czy w pracy jakiegos zebrania doznaje uczucia odlaczenia od siebie, doznaje poczucia ze to wszystko fikcja i powstaje mi dziwne uczucie ze nie jestem soba, ze jestem lekki jak piorko i ze w sumie jestem tylko jakby oczami.
Na poczatko bywalo to rzadko ostatnio mam duzo spraw na glowie i w chwilach stresu pojawia sie na jakas godzine ale zaczelem sie tego wtedy obawiac i poszedle mrobic badania, zrobiono mi prawie wszystko co mozliwe z krwi i wyslano do neurologa i teraz zaczyna sie czesc przez ktora znalazlem to forum co jest akurat szczesliwe dla mnie ale ogolni ebylo to niemile bo neurolog powiedzial ze nie istnieje cos takiego jak osobne odrealnienie i jest to albo schizofrenia (wyslala mnie do psychiatry) albo jakies inne choroby. Po tej wizycie zaczelem prawie caly czas czuc takie objawy i bac sie o swoje zdrowie. tak trafilem tutaj i sie uspokoilem juz w sumie ale chcialem sie upewnic piszac ten watek co myslicie o tym czy to naprawde jest jakas utajona schizofrenia?
Co dalej z tym robic? Bo to jest w chwilach stresu to juz zawsze tak bedzie? Dodam ze lekow nie chce brac.
eeg glowy, tomograf mialem i jest okey.
bo psychiatra powiedzial ze moge wziac sobie czasem clonozepam albo moge wziac na stale lek ciprex czy jakos tak.

Chłopie zmień lekarzy, serio!
Ręce opadają.

Jak pewnie już przeczytałeś czy odsłuchałeś stany derealizacji są możliwe przy różnych okazjach, jednymi z nich są choćby stresy.
Stany takie niekoniecznie musza trwać dłuższy czas, mogą pojawiac się chwilowo nawet, tu na forum już było sporo takich osób co przy jakiś okazjach miały stany odrealnienia.
To nie jest nic dziwnego, trudno jest to nazywać nawet zaburzeniem, po prostu reakcja na określony bodziec, który dla twojego umysłu jest na ten moment trudny do zniesienia.

Nie można się tego bac, rozmyślac o tym, dorabiać sobie ideologii, nie możesz po prostu dziwić się temu i wmawiać chorób czy czegokolwiek innego.
Bo jeżeli do tej pory przy stresie tylko i wyłacznie pojawiały ci się takie stany, to przecież to jest wręcz logiczne, ze są to epizodyczne, chwilowe stany odcięcia z uwagi na bodziec.
Żadne schizofrenie!!! Ani guzy mózgu, czy coś podobnego.

Ale to, ze się przebadałeś to lepiej dla ciebie i dobrze, że to zrobiłeś.
Teraz mógłbyś się zastanowić nad opcją zmiany podejścia do tych sytuacji, aby dany stres stał się mniejszym dla ciebie bodźcem, który nie wpływałby wtedy na twój umysł i on by go (tego stresu) już nie traktował jak coś przed czym trzeba uciekać.
W tym mogą ci pomóc artykuły na tematy stresu, na tematy jak sobie z nim radzić, warto sobie takie rzeczy czytać, uświadamiać, bo w każdym można znaleźć coś dla siebie (ja niedługo w jednym z nagrań powiem jaką ja metodę mam swoją, która zresztą ciągle doskonale bo zmniejszanie reakcji stresu na różne sytuacje to bardziej transformacja niż leczenie), albo możesz sobie iśc do jakiegoś psychologa, który zajmuje się psychologią stresu i zdrowia, bądź coacha.

Tu masz naprzyklad co do stresu
ze-stresem-za-pan-brat-t4488.html

bardzo fajne