Bardzo brakuje mi ludzi, aktywności, spontaniczności, natury, ale boje się, a jak już mi się udaje gdzieś pójść, coś zrobić(jakieś zajęcia czy coś) to tak bardzo boje się ludzi że bardzo trudno mi nawiązywać znajomości i zrażam się bo jestem spięta, czuje że jestem żałosna. Nawet czasami boje się chodzić na spacery, boje się wydawać pieniędzy(czuje duże poczucie winy za to mimo że mogę) i tak często kończę w domu, i jest mi źle. Najbardziej brakuje mi przyjaciół, mam paru znajomych ale nie widzę się z nimi często, mam partnera ale on prawie w ogóle nie wychodzi z domu, wychodzi z uzależnienia od gier komputerowych, co też doprowadza mnie czasami do szału. Marzę o podróżach, jazdą stopem, zwiedzaniu, chodzeniu na imprezy. Kiedyś byłam harcerką i niczego się nie bałam. Później też miałam dużo znajomych, chłopaka który bardzo lubił ze mną być spontaniczny, nie mieliśmy pieniędzy, a i tak było super. Teraz po covidzie czuje się jak zamknięta w klatce swojego lęku, jestem kimś innym... i to mnie przeraża.

Napisz jakie objawy Tobie towarzyszą przy tym lęku ? Czy czujesz ,ze Cie coś blokuje , jeśli tak to co ?