Hej wszystkim! Jestem tu od tygodnia, nie wiem skąd nie wiem kiedy ta franca się do mnie przyczepiła. Najpierw zaczęło się od typowego: "chyba go nie kocham". Aż wkoncu po 2-3 dniach wiedziałam i wiem nadal, że kocham. Ale jak to przy tej nerwicy, mam tysiące myśli, których nie mogę pokonać. Staram się nie analizować, nie przejmować nimi ale ciężko
Coś na zasadzie niby wiem, ale nie wiem jak dalej działać. Przed wyjściem strach, nawet jak mamy się spotkać to ten strach jest, mimo że wiem że to milosc mojego życia
No i jak z tego wybrnąć? Czasem mam wrazenie, że wariuję..

Agata kochana jestes bardzo dzielna! Milosc to nie tylko uczucia ale decyzja, decyzja o tym ze chcesz z nim
byc, wspierac sie nawzajem isc razem przez zycie itp. Rob to co robisz dotychczas, pogódź sie ze te mysli sa i beda, ze taka po prostu jestes i kochasz go. Wiem
co mowie bo sama przez to przechodze Tez jest czesto strach przed spotkaniami ale widujemy sie i jestesmy razem, zawsze dla siebie. Masz swiadomosc ze to twoja milosc wiec walcz o nią

Hej Tusia. Mieszkamy razem a ja nadal mam mysli, że może go nie kocham.. wyjechał na 2 miesiące, utrzymujemy kontakt ale ja dalej rozkminiam. Jak u Ciebie?