Witam

Rzadko ostatnio bywam na forum bo generalnie lepiej jest ze mną niestety dalej oddaje pola nerwicy pod jednym względem .... sport!

Rzecz dla mnie bardzo ważna ale nie mogę się przełamać z tym pojawia się lęk ze dostanę zawału itp.. ciężko mi się biega nawet małym truchtem .


Czuje ze ta jedna cegiełka mogła by dodać baaaaaardzo dużo w wychodzeniu z zaburzenia.


Dajcie jakieś rady, sposoby itd jak sobie z tym radzicie lub poradziliście..

Ps. to ze ryzykować już wiem...

Siemka.Nie znam żadnej osoby która lubi biegać w zaburzeniu Bo jak napisałeś zawał itp. Bardziej polecam robienie pompek, przysiady i takie rzeczy jak na wf bo mniej męczą, a jeśli chodzi o bieganie miałem tak samo bałem się po prostu, że mi serce eksploduje.Na początku zaczynałem powolutku i stopniowo waz z nabraniem kondycji przyspieszałem tępo i jakoś się przestałem bać, ale zrezygnowałem, za bardzo mnie to męczyło, przeszedłem na pompki, zawiesiłem sobie worek treningowy i to okazało się być cool

ps.Sport mi bardzo pomógł w zaburzeniu.

Ja chodzę na basen i za niedługo,zamierzam iść na siłownię.Miałem problem,że moim konikiem było serce i że dostanę zawał.Wiesz samo ryzykowanie to nie recepta na lęk.ja osobiście uświadomiłem sobie prawdę,że jak mam umrzeć to po prostu umrę.Na świecie co iles sekund ktoś ginie i większość tych ludzi umiera nie tak,jak sobie to wyobrażali.popatrz na sportowców.Nie jeden sportowiec a choćby piłkarz,zmarł na boisku.Tabun lekarzy,zbilansowana dieta,rygorystyczny tryb życia i co??Jeśli chcesz biegać to po prostu biegaj,nie ma tu co analizować,tłumaczyć bo wszystko jest jasne.Mam nadzieję,że skoro się tak forsujesz biegając,mas odpowiednią dietę.Wielu myśli,że sport to po prostu sport i jest zdrowy,ale dietę też trzeba trzymać.Dla przykładu powiem ci,że u sportowca zapotrzebowanie na magnez jest 3x większe.Może,jest tu ktoś kto poradzi ci inaczej,byle byś zrozumiał to co ma na myśli.Pamiętaj także,żeby nie brać żeby każdą poradę brać za pewnik.