Czy może jest ktoś odburzony na tym forum, kto mógłby mi coś doradzić po przeczytaniu mojej historii. Nie mam wielu znajomych, dużo pracuje....jest wiele dobrych opinii o tym forum na przestrzeni lat znalazłam wiele przydatnych informacji. Pisałam nawet do Hewada ale stwierdził że nie ma czasu na czytanie historii. Chyba jednak wyrejestruje się z tego miejsca...

Z Twojej historii mogę powiedzieć tylko tyle, że z takich sytuacji często wynikają później problemy nerwicowe, czyli stany o których mówisz. To wynika po prostu z zapętlenia się w rozmyślaniu ( jak przed snem, o którym napisałaś).Dużo energii idzie na rozmyślania, które wywołują napięcie i lęk, o to drugie to już w ogóle, tak jakbyś wyciskała się z energii, jak gąbka).Przepuszczaj myśli, z jednoczesnym koncetrowaniu się na rzeczywistości i na swoich zajęciach, jak i pracy To jedna z rzeczy, która pomaga

Justyna1992 pisze: ↑

21 listopada 2020, o 17:56

Czy może jest ktoś odburzony na tym forum, kto mógłby mi coś doradzić po przeczytaniu mojej historii. Nie mam wielu znajomych, dużo pracuje....jest wiele dobrych opinii o tym forum na przestrzeni lat znalazłam wiele przydatnych informacji. Pisałam nawet do Hewada ale stwierdził że nie ma czasu na czytanie historii. Chyba jednak wyrejestruje się z tego miejsca...

Koleżanko twoja Historia jest jak każda inna ..przepełniona stresem , zamartwianiem się i błędnym myśleniem które musiało kiedyś doprowadzić do kumulacji i przeistoczenia w zaburzenie ....są dwa sposoby na twoje problemy albo zajmiesz się sobą i swoim umysłem albo znajdziesz dobrego Terapeute który Ci w tym pomoże Głowa do Góry , będzie dobrze .

Witorr98 dziękuję za szybką odpowiedź . Czuję się już dużo lepiej, dużo czytałam materiałów robię małe notatki. Ale wiem że nie można też pół dnia spędzać na czytaniu forum . Zaczęłam od ryzykowania i akceptacji objawów bo na początku czułam stres cały czas. Teraz chyba nauczyłam swój umysł że nie ma realnie zagrożenia i nie czuje nawet napięcia . Jeszcze raz dziękuję za wsparcie

Pamiętaj o kryzysach i o tym, że to nie takie proste, jak się później wydaję. Możesz się czuć dobrze przez kolejne parę tygodni, co samo w sobie jest dobre, ale miej na uwadze, że to cały, mimo że przypuśćmy będziesz się czuła "dobrze", to cały czas będzie jeszcze w głowie ten nawyk i przyzwyczajenie lub zarys tego wszystkiego, bo to tak szybko też nie mija, jak by się człowiekowi wydawało.
Jedyne, co bym tu poradził, nawet po polepszeniu stanu, pamiętać o tym, żeby dalej dbać o psychikę, bo to jest jak ze wszystkim. Jak się coś zaniedba, bo jest dobrze, to to zanika, a w przypadku nerwicy jest to szczególnie ważne, z powodu chwiejności nastroju, a sprawa dotyczy twojej psychiki, a nie np. brudnych naczyń, które trzeba pozmywać
Pierwszy krok jest zawsze najtrudniejszy, ale zauważyłem też po sobie, że im lepiej się człowiek czuje i zaczyna mieć lepsze samopoczucie, tym bardziej "odpuszcza" w negatywnym tym słowa znaczeniu akurat mówię, to, że to dalej jest, nawet jeśli czujemy się dobrze. Stąd biorą się wpisy ludzi, którzy mieli parę tygodni spokoju, nagle dostają leku i z powrotem to nakręcają i przejmują się tym 2x bardziej.
To bardzo ważna kwestia. Sam wiele razy zataczałem takie pętle.

Hej, właśnie zauważyłam to że mimo że czasem przychodzi jakiś objaw /spięcie czy myśl która by dawniej wywołała we mnie lęk, teraz od razu interpretuje to jako część zaburzenia i nie odczuwam lęku,a wręcz jestem zła i pytam się w duch "ile jeszcze takich prób przede mną" . Wiem że docelowo prawdziwym odburzeniem będzie to że będzie mi obojętne co się pojawi a ja zostanę niereaktywna bez wkurzania się na to . Chyba brakuje mi dystansu jeszcze . Dzięki za rady!!