Błagam to jakiś dramat. Od pół roku mam takie natrectwo jakby coś było przywiązanie do mojej lewej stopy . Paranoja porażka i dramat. Ale dalej. To wygląda tak że jak np mijam cień lub linie od kafelek to czuję jakby to była przeszkoda i przechodząc przez ten np cień albo inny kolor płyt to czuję jakby tam była niewidzialna bariera i czuję opór w stopie a później jakby ta bariera się ciągnęła zamieniala w taki galgan i czuję jakoś ... nienaturalnie. Staram się oczywiście nie patrzeć ale uwagęuwagęma ta druga tzw nerwicowa i tak patrzy za mnie co mijam i natychmiat skupia się na nieprzyjemnych doznaniach. Jakbym miała się wywrócić żal!! dawajcie jakieś sposoby żeby to plac wysmiac no to jest tak przerażająco straszne... kiedyś pomógł mi tekst Victora jak komuś świat wiruje "super pierwsza latająca nerwica" do dziś mam z tego taka polewkę że po 3 razie zbeczenia tego już nie odkatuje;) ale ta nadmierna wyobraźnia mnie wykańcza nawet jak leżę to czuję jakby moja stopę pokrywała galaretka i jak mam wstać to w głowie widzę TO i to jest dramat nie chce już iść do lekarza pomóŻcie mi to mnie nie opuszcza 24na dobę

-- 25 września 2016, o 00:22 --
Boję się że to takie ... schizofreniczne :/ leć nie tracę wiary w nerwicę tylko nie umiem się tego wyzbyć

Nie za bardzo zrozumiałem Twój post.
Czy Ty czegoś podobnego naczytałaś się na jakiś stronach o chorobach?

Nerwica tylko i skupienie uwagi na jakiejś sprawie.
Co odwraca uwagę od innych tematów lękowych.
A ponieważ jesteś w stanie lekowym to cały czas monitorujesz temat i dorabiasz do tego ideologię o shizach.

Kiedys czytałam że nie nadepywanie na linie, cień jest bardzo popularne u dzieci z nerwicą
w ten sposób własnie znajdują sobie temat zastępczy, bo to dobrze przykuwa uwagę:)
Zreszta pamietam że jak byłam mała to też zamiast patrzec przed siebie patrzyłam na nogi mamy
czy nie nadepuje na linie. A naet teraz jak jestem duża to czasem sie łapie na tym że ide i jeśli na chodniku
jest jakiś "wzór" to tak sie bawie;)
I myslę że to jest to.

Poczucie słabości w nodze, czy jakichs tam dodatkowych odczuć wziaze sie tez ze stanem lękowym
i napięciem. Jesli spytasz osobe ktora jest w stanie lekowym i robi jej sie słabo po wyjściu na zewnatrz
co czuje w nogach to powie Ci że ma przeróżne odczucia, np. że nagle nie czuje nóg, robia się ciężkie
dretwieja i ma wrażenie że zaraz sie przeróci bo coś z nogami ma nie tak.

Zakładam sie że gdybys musiała nagle wyjść, w ważnej sprawie i zapomniała się z ta nogą
i nie stawaniem na coś tam, po prostu zapomniała o tym to by tego nie było.
Kwestia zwracania na to uwagi + stan lękowy podsycany pomysłem lekowym że to jakas forma zwariowania.
Myślę że to o to chodzi:)

Kiedys pisałysmy tu z koleżanka z forum że czasami mamy takie wrażenie w nodze że aż utykamy
albo mamy wrażenie że ciagniemy tą noge za sobą.
Wszystko to tylko nerwica:)

Tak masz sto procent racji! Ja jako dziecko tak miałam i to jest chory wyuczony sposób mojej podświadomości na oswrócenie uwagi.Jednak te uczucia sensoryczne są straszne, jakby coś było poza mną a to jest pewnie we mnie; ( strach przed cieniami no paranoja. Jak to tak nagle może się pojawiać bo akurat jest cień! Przecież to ocipieć można os tych objawów. Jak jeden wyśmieję to oho, zaraz drugi bardziej poje. ..any. prZecież musi być jakiś uniewersalny sposób by się uspokoić by porzucić kontrolę; ( tego jest za wiele. No ku... jak można takie rzeczy czuć. Strach przez stąpaniem. No jak to wyśmiać, tę je... nerwicę. Staram się, ale w umyśle ciągle widzę wyimaginowany lęk.

-- 25 września 2016, o 14:48 --
Victor, o teraz zauważyłam Twój wpis. Nie nie nic nie czytam, jakich chorobach?!?1
A skrócie - jak chodzę to mam wrażenie jakby coś niewidzialnego otaczało moją konczyne tzn jestem w 100 procentach skupiona na niej
I to wrażenie takich nieprzyjemnych wibracji, ciągnięcia pojawia się gdy mijam cień. Jakby on był jakaś niewidzialna przeszkodą i to odczuwam w nodze; p ja wiem jak to dramatycznie brzmi i jak TO ciężko wytłumaczyć i próbuję bardzo to jakoś ... zignorować i wyśmiać.

-- 25 września 2016, o 14:53 --
Niestety doszło u mnie iuz wielokrotnie do samookaleczania by poczuć coś realnego a nie wyymyslonego, zeby to jakoś zrownowazyc.

To może lekarz, jakaś terapia by się przydała?

Heh moja lekarka wizytę miała max 5 min i tylko się uśmiechała że to tylko nerwica że to uleczalne a jak jej mówiłam o tym dziwnych odczuciach co wam piszę to się zalamala i powiedziała że nie wiedziała ze tak źle i że to podpada pod schizofrenia ... i szybko uciekałam i nie wróciłam. Terapeutke miałam spoko tzn jej teoria to nie myśleć; ) ze jak zacznę myśleć tydzień ze mnie boli hbrzych to mnie zacznie boleć; ) ja to wiem;) i kazała mi się ciągle skupiać na otoczeniu liczyć coś itp. I też zrezygnowałam ... chciałabym bardzo bez leków dlatego wokevwas słuchać i fajnie że Victor napisał aczkolwiek nigdy nie miał takich objawów ... Ale wiecie o co kaman. Wolę byście mi pomogli. .. jakoś to ośmieszyć ...