Marianna - Właśnie chciałbym uniknąć terapii. Wiem, że to pożyteczne, ułatwia sprawę, można poukładać sobie pewne rzeczy ale cały czas mam jeszcze nadzieję, że jak zacznę z tym walczyć to zacznę z tym wygrywać. Sam, bez pomocy psychologa. Tym bardziej, że są takie fora jak te, które mam zamiar przewertować (zgoda Fenix - nie będę jednak za bardzo analizował co się może stać, a co nie ) i ewentualnie jeszcze wylać swoje żale, bo widzę że dobrze to robi. A już szczególnie jak ktoś traktuje mój problem poważnie - jak Wy, dzięki! Muszę może mieć bardziej ekscytujące życie, zrobić coś żeby - może nie randek, już nie mam tyle szczęścia - ale zajmujących rzeczy było więcej i wtedy niekarmiona nerwica odpuści. <pełen nadziei>

Ja doskonale rozumiem co się z Tobą dzieje, co prawda nie znam swojego drzewa genealogicznego
i nie ukończyłam najlepszej uczelni ale poprzeczkę miałam zawsze wysoko ustawioną.
Duża samokrytyka, duże wymagania i jakos brak miejsca na mnie samą, na błedy, pomyłki i robienie głupot.
Bo powinnam być grzeczna i doskonała niemal:)
Dobrze wiem co wypada, dlatego zawsze jestem miła i zawsze wiem jak się zachować.
Znajomi mówią że jestem prawdziwym aniołem:)
Tylko szkoda że znerwicowanym;)