Alebazi pisze: ↑

27 października 2018, o 12:43

Ja zawsze przez lęki rezygnowałam bo nie wierzyłam w siebie bałam się wyzwań i uciełałam jak tchórz .Teraz wiem że mogłam wiele osiągnąć ale nerwica mnie ograniczała teraz staram się ją ignorować i iść dalej robić co lubię choć nie jest to łatwe bo często mam takie dziwne myśli A co jeśli coś mi się stanie??? Ale nie możemy sie poddawać bo nerwica zwycięża A my zmarnujemy naszą szansę na rozwój. Tak nąprawde jak już się wdrażysz w obowiązki to strach minie zajmiesz się pracą i zapomnisz o lękach.Tak że wypij meliske lub dwie i do przodu idź. Powodzenia.

Dziękuję Ci bardzo. Podtrzymują na duchu takie wiadomości i utwierdzają w słuszności decyzji, że czas działać, a nerwica niech sobie płynie swoim życiem... staram się nie nakręcać myśli, ale wiadomo, jak to czasami bywa. W każdym razie jest mi o wiele lepiej, niż w dniu napisania tego posta. Lecimy dalej z tym życiem <boks> . Myślę, że najgorsze początki, bo każdy się boi nieznanego. I zawsze jak się wkracza na nowy grunt towarzyszy temu lęk. Tylko u takich nadwrażliwców jak my pojawia się dodatkowy lęk przed Naszą somatyką...

Ponidzie pisze: ↑

27 października 2018, o 19:42

Dzięki za wsparcie dużo mi to daje owszem nie zmienia to faktu że czuję cały czas lęk przed objawami somatycznymi, oraz te czarnowidztwo które mi nie pomaga w każdym razie jestem na tak właśnie dzięki takim ludziom jak ty i wielu tu innych którzy wspierają wszystkich formuowiczów.Napisz proszę jak ci poszło jak już to wszystko ogarniesz z nową pracą, mam nadzieję że wszystkie twoje lęki spłoną na panewce i wszystko się ułoży tak jakbyś tego sobie życzyła.Pozdrawiam

Daję wsparcie takie samo, jak Ty mi Nawzajem siebie tu wspieramy i czuję, że tu mnie każdy w pełni rozumie. Bo przecież czegokolwiek nie powiem najbliższym to oni wspierają, ale nie potrafią mnie zrozumieć. A to jest też nieocenione. Takie zwyczajne "wiem jak to jest, bo też to czuję". Dziękuję za dobre życzenie Też mam taką nadzieję i dam na pewno znać jak wszystko się unormuje. Na razie pojutrze czeka mnie pierwszy dzień pracy. Ale jakoś... z umiarkowanym stresem to przyjmuje i delikatnym spokojem.

Hej, wiem co czujesz Trzymam kciuki. Nie traktuj lęku/stresu jako wroga ostatecznego. Wiem, ciężko to zrobić Sama to dopiero ogarniam i staram się go zaakceptować. On na jakiś swój chory sposób chce Ciebie zmotywować, zmobilizować i nawet pomóc Trochę dziwne te jego sposoby, ale taki jest już ten lęk ...głupi.
Ważniejsze jest jednak, że to Ty jesteś mądrzejsza i to nie lęk steruje Tobą, a to Ty sobą sterujesz, a on ... niech sobie już jest, jak tak bardzo chce. Trochę wkurzający, nie chce się odczepić, ale ostatecznie i tak jak zwykle przekona się o tym, że większość rzeczy, których się boi nie będą miały miejsca. Ty już o tym wiesz, a on też kiedyś to zrozumie i w końcu da Ci święty spokój

ines pisze: ↑

28 października 2018, o 20:57

Hej, wiem co czujesz Trzymam kciuki. Nie traktuj lęku/stresu jako wroga ostatecznego. Wiem, ciężko to zrobić Sama to dopiero ogarniam i staram się go zaakceptować. On na jakiś swój chory sposób chce Ciebie zmotywować, zmobilizować i nawet pomóc Trochę dziwne te jego sposoby, ale taki jest już ten lęk ...głupi.
Ważniejsze jest jednak, że to Ty jesteś mądrzejsza i to nie lęk steruje Tobą, a to Ty sobą sterujesz, a on ... niech sobie już jest, jak tak bardzo chce. Trochę wkurzający, nie chce się odczepić, ale ostatecznie i tak jak zwykle przekona się o tym, że większość rzeczy, których się boi nie będą miały miejsca. Ty już o tym wiesz, a on też kiedyś to zrozumie i w końcu da Ci święty spokój

Właśnie też staram się tak do tego podchodzić Wkurza, to fakt. Czasami zadaje sobie pytania "Dlaczego mnie to spotkało?" "Czemu nie mogę żyć jak normalni ludzie?"... A pozniej sobie uswiadamiam, że nie jestem chora, nie jestem niepelnosprawa, ze sa osoby ktore na prawde cierpią nieodwracalnie.. które nie słyszą/ nie czują/ nie widzą.... I wtedy sobie myślę... Przecież Ty żyjesz normalnie! Tylko towarzyszy Ci lęk, którego się pozbędziesz przy dalszym działaniu. .. Życzę dużo wytwałości

No i muszę przyznać, że pierwszy dzień pracy dzisiaj za mną. Nie spotkał mnie żaden atak paniki, nie wzięłam żadnych tabletek.. nawet zwykłych ziołowych. Po prostu wzięłam na klatę wszystkie objawy i niepewność. Współpracownicy uśmiechnięci (no nie wszyscy...) Ale generalnie na prawdę miło. Szkolenie BHP, którego się bałam z samej nazwy było szkoleniem... internetowym siedziałam przed komputerem i słuchałam miłej pani.. Kolejny dowód na to, ze nie warto przewidywac przyszlosci i negatywnie nastawiac tylko teraz taka emocjonalna wróciłam do domu .. w sensie.. czuje delikatny ból napięciowy głowy nooooo i dosyć duży ból policzków.. chyba musialam bardzo zęby zaciskać. Też tak macie?

Nana pisze: ↑

29 października 2018, o 17:58

No i muszę przyznać, że pierwszy dzień pracy dzisiaj za mną. Nie spotkał mnie żaden atak paniki, nie wzięłam żadnych tabletek.. nawet zwykłych ziołowych. Po prostu wzięłam na klatę wszystkie objawy i niepewność. Współpracownicy uśmiechnięci (no nie wszyscy...) Ale generalnie na prawdę miło. Szkolenie BHP, którego się bałam z samej nazwy było szkoleniem... internetowym siedziałam przed komputerem i słuchałam miłej pani.. Kolejny dowód na to, ze nie warto przewidywac przyszlosci i negatywnie nastawiac tylko teraz taka emocjonalna wróciłam do domu .. w sensie.. czuje delikatny ból napięciowy głowy nooooo i dosyć duży ból policzków.. chyba musialam bardzo zęby zaciskać. Też tak macie?

Gratulacje!

Ja miewam ból szczęki, promieniujący też do policzków, przy długim napięciu albo tak po prostu znikąd. Już się do tego przyzwyczaiłam, choć nieraz bywa uciążliwe.

Hej, gratki Tak też mi się zdarza mieć ból szczęki, chyba właśnie z takiego długotrwałego ucisku.

Nana pisze: ↑

29 października 2018, o 17:58

No i muszę przyznać, że pierwszy dzień pracy dzisiaj za mną. Nie spotkał mnie żaden atak paniki, nie wzięłam żadnych tabletek.. nawet zwykłych ziołowych. Po prostu wzięłam na klatę wszystkie objawy i niepewność. Współpracownicy uśmiechnięci (no nie wszyscy...) Ale generalnie na prawdę miło. Szkolenie BHP, którego się bałam z samej nazwy było szkoleniem... internetowym siedziałam przed komputerem i słuchałam miłej pani.. Kolejny dowód na to, ze nie warto przewidywac
przyszlosci i negatywnie nastawiac tylko teraz taka emocjonalna wróciłam do domu .. w sensie.. czuje delikatny ból napięciowy głowy nooooo i dosyć duży ból policzków.. chyba musialam bardzo zęby zaciskać. Też tak macie?

Gratulacje pierwszy dzień za tobą a dalej to już poleci będzie dobrze wiem o tym, co do bólu napieciowego głowy to owszem mam i to często ale policzków już nie, gratulacje raz jeszcze.

Ponidzie pisze: ↑

29 października 2018, o 22:11

Nana pisze: ↑

29 października 2018, o 17:58

No i muszę przyznać, że pierwszy dzień pracy dzisiaj za mną. Nie spotkał mnie żaden atak paniki, nie wzięłam żadnych tabletek.. nawet zwykłych ziołowych. Po prostu wzięłam na klatę wszystkie objawy i niepewność. Współpracownicy uśmiechnięci (no nie wszyscy...) Ale generalnie na prawdę miło. Szkolenie BHP, którego się bałam z samej nazwy było szkoleniem... internetowym siedziałam przed komputerem i słuchałam miłej pani.. Kolejny dowód na to, ze nie warto przewidywac
przyszlosci i negatywnie nastawiac tylko teraz taka emocjonalna wróciłam do domu .. w sensie.. czuje delikatny ból napięciowy głowy nooooo i dosyć duży ból policzków.. chyba musialam bardzo zęby zaciskać. Też tak macie?

Gratulacje pierwszy dzień za tobą a dalej to już poleci będzie dobrze wiem o tym, co do bólu napieciowego głowy to owszem mam i to często ale policzków już nie, gratulacje raz jeszcze.

czyli znow iluzja lekowa okazala sie wielkim NIC fajna robota . Bedzie dobrze tak trzymaj

Dziękuję Wam wszystkim za gratulacje i miłe słowa Wiecie co? Wczoraj się pochwaliłam, a dzisiaj już totalny zjazd w dół. Nawet i płaczu było sporo... nie wiem czym to jest spowodowane, ale po prostu dzisiaj czułam somatykę 100 razy mocniej. Wiem, że powinnam w ogóle zmienić myślenie, ale jakoś dzisiaj był taki dosyć stresowy dzień. Nie dotyczył w ogóle bezpośrednio mnie, ale słyszałam takie jakieś kłótnie i zgrzyty między współpracownikami, a kierowniczką. Myślę, że wpływ miało też to, że dzisiaj już nie biegałam tak jak poprzedniego dnia i jakoś dzień mi się dosyć dłużył. Dowiedziałam się dodatkowo, że mam wykonywać jakieś dodatkowe prace w terenie raz na jakiś czas. Ogólnie potraficie te myślenie negatywne zmieniać na pozytywne? Bo ja właśnie stale się tego uczę. Czasami jestem pozytywnie nakręcona, a jakiś gorszy okres potrafi to zepsuć.