Odmawianie sobie przyjemności

cyraneczka · 4 lutego 2018, o 09:36

Zauważyłam, że odmawiam sobie prawa do chyba wszystkiego, co kiedyś sprawiało mi przyjemność z tego powodu, że w obecnym stanie nie będą mnie one cieszyć. To są takie myśli, że poszłabym sobie, nie wiem, pooglądać ciuchy w sklepach, a myśl mówi "po co masz to robić, przecież będziesz się źle czuć" - i to fakt, że nie będę się raczej dobrze czuć, bo mam obecnie objawy 24/7. Dotyczy to też w ogóle różnych sytuacji typu zobaczenie się ze znajomymi, pojechanie gdzieś na krótką wycieczkę, no cokolwiek co wiąże się z tym, co mnie kiedyś cieszyło. Chciałabym mieć jakieś plany, co zrobię fajnego, ale stawiam sobie szlaban jakiś... Zdarzało się, że robiłam te rzeczy i czułam się w ich trakcie źle i stąd chyba wniosek, że nie warto. Jak się z tego wyplątać? Bo jest mi smutno, że się tak ograniczam, a z drugiej strony widzę, że nawet jak to zrobię to nie będzie takie jak bym chciała.

rit · 4 lutego 2018, o 09:51

cyraneczka pisze: ↑
4 lutego 2018, o 09:36
Zauważyłam, że odmawiam sobie prawa do chyba wszystkiego, co kiedyś sprawiało mi przyjemność z tego powodu, że w obecnym stanie nie będą mnie one cieszyć. To są takie myśli, że poszłabym sobie, nie wiem, pooglądać ciuchy w sklepach, a myśl mówi "po co masz to robić, przecież będziesz się źle czuć" - i to fakt, że nie będę się raczej dobrze czuć, bo mam obecnie objawy 24/7. Dotyczy to też w ogóle różnych sytuacji typu zobaczenie się ze znajomymi, pojechanie gdzieś na krótką wycieczkę, no cokolwiek co wiąże się z tym, co mnie kiedyś cieszyło. Chciałabym mieć jakieś plany, co zrobię fajnego, ale stawiam sobie szlaban jakiś... Zdarzało się, że robiłam te rzeczy i czułam się w ich trakcie źle i stąd chyba wniosek, że nie warto. Jak się z tego wyplątać? Bo jest mi smutno, że się tak ograniczam, a z drugiej strony widzę, że nawet jak to zrobię to nie będzie takie jak bym chciała.
[/quoteaki]

Właśnie klucz jest prosty, nie ograniczaj się! Nie czekaj z życiem aż nerwica "przejdzie", tylko właśnie wypchnij ją ze swojego życia przez używanie go takie odmawianie sobie wszystkiego ma odwrotny skutek, jak sama widzisz. Powiedz sobie po prostu: wiem, będę się czy gorzej, niż jakby to było 3 lata temu, ale zrobię dla siebie coś miłego. Będziesz się czuła zle," raz, drugi, trzeci. Ale nie zniechęcaj się, mózg w końcu zobaczy, ze- hej, jest całkiem w porządku! Ja starałam się cały czas robic coś dla siebie i żyłam tak jak przed nerwą: wyjścia ze znajomymi, koncerty, obiad z narzeczonym, wakacje. Oczywiście przez jakiś rok czułam się nieswojo, nie odzywałam się zbyt dużo, bałam się nawet wyjść sama do toalety. Ale uwierz mi, dzięki temu teraz nie żałuję, ze zmarnowałam ten czas, a wspomnienia mam mimo wszystko dobre a mózg przyzwyczaił się do tego "ryzykowania" i już wiem, ze mimo nerwy mogę bawić się tak samo dobrze jak kiedyś. Trzymaj się!

Lizzy · 4 lutego 2018, o 09:57

Mam podobnie, mam wrażenie ze jak gdzies wyjdę albo cos zrobię to będzie mój koniec. Jak wychodzę ze znajomymi to boje sie, ze zacznę gadać od rzeczy albo nie będę w ogole sie odzywać, jak chce iść na zakupy to znowu sie boje ze zemdleje, takie tam. Zmuszam sie jednak do tego, żeby cos zrobić i okazuje sie, ze zazwyczaj jest inaczej niż sie tego obawiałam, także po prostu ryzykuj, rób cos dla siebie, bo takie zamykanie sie w sobie i siedzenie w domu do niczego nie prowadzi. No risk No life!

eyeswithoutaface · 4 lutego 2018, o 10:14

Powinnaś wziąć byka za rogi

Jasne że nie będzie idealnie, może rzeczywiście będziesz się czuła kiepsko, ale jest też szansa, że właśnie pezelamiesz blokadę i okaże się, że przyzwoicie się bawisz. Czy nie jest to element ryzykowania, o którym tyle się tutaj na forum trąbi?
Mogę Ci powiedzieć z własnego doświadczenia, że wychodzenie ze znajomymi czy nawet na głupie zakupy w najgorszym dla mnie nerwicowym okresie wręcz uratowało mi życie. Bylo okropnie, głównie na początku, byłam tak mocno skupiona na myślach że nie kontaktowałam co kto do mnie mówi, lęk urastal do poziomu maksimum. Ale z czasem zaczęłam się przestawiać, te spotkania powoli odwracaly moja uwagę do zewnątrz. I to daje bardzo bardzo dużo, chocby to miało być tylko 5 minut w których zapomnisz o nerwie.

cyraneczka · 4 lutego 2018, o 10:16

Wychodzi na to, że gorsze jest dla mnie rozczarowanie, że się źle czułam i nie było tak fajnie niż ograniczanie swojego życia tylko do niezbędnych czynności i smutek, że nie mogę nic zrobić. A może, nawet jeżeli spacer ucieszył mnie na dajmy na to 30% to lepiej podziękować sobie nawet za te 30% niż widzieć 70%, którym było złe samopoczucie - takie myślenie to by była dla mnie nowość

eyeswithoutaface · 4 lutego 2018, o 10:20

cyraneczka pisze: ↑
4 lutego 2018, o 10:16
Wychodzi na to, że gorsze jest dla mnie rozczarowanie, że się źle czułam i nie było tak fajnie niż ograniczanie swojego życia tylko do niezbędnych czynności i smutek, że nie mogę nic zrobić. A może, nawet jeżeli spacer ucieszył mnie na dajmy na to 30% to lepiej podziękować sobie nawet za te 30% niż widzieć 70%, którym było złe samopoczucie - takie myślenie to by była dla mnie nowość

No widzisz, brzmi jak klucz do rozwiązania problemu

O to właśnie chodzi, o zmianę myślenia. Zaakceptuj po prostu, że teraz czynności które sprawiały Ci duża przyjemność odbierasz inaczej, bo Twoje emocje są zaburzone. I już

Rybik w Machinie · 4 lutego 2018, o 10:21

Widzę, że masz podobne bagno w głowie jak ja. Aż mi się przypomniało, że takie coś już mnie od bardzo dawna męczy - miałem nawet takie myśli o totalnych pierdołach, że np. "nie kupuj sobie chipsów, bo nie zasłużyłeś" i w sumie za cholerę nie wiem skąd się to brało

cyraneczka · 4 lutego 2018, o 10:30

Rybik w Machinie pisze: ↑
4 lutego 2018, o 10:21
Widzę, że masz podobne bagno w głowie jak ja. Aż mi się przypomniało, że takie coś już mnie od bardzo dawna męczy - miałem nawet takie myśli o totalnych pierdołach, że np. "nie kupuj sobie chipsów, bo nie zasłużyłeś" i w sumie za cholerę nie wiem skąd się to brało

U mnie to takie coś by było: no i co, że sobie zjesz chipsy, jak i tak nadal będzie ci źle. Jakby chipsy miały mnie uleczyć xD

Dużo rzeczy, które lubię/lubiłam robić wiązało się z aktywnością fizyczną, a z tym mam obecnie chyba największy problem... A teraz czuję się jakbym z gorączką miała chodzić na ptaki (jestem ornitologiem-amatorem hihi).

Rybik w Machinie · 4 lutego 2018, o 10:33

Hmm... No trochę tak jakbyśmy się albo karali dziwnie, albo nie chcieli nic robić "bo i tak nic nie da". Ciekawe. Może to jednak wcale nie nerwica, tylko jakiś paskudny wirus? Też mieszkam na wsi i mam dużo zwierzątek dookoła i na bank coś mnie zaraziło

Megi.88 · 4 lutego 2018, o 12:49

Też tak mam ze czasem czuje że nerwica to kara że coś co zrobiłam? I odmawiam sobie przyjemności jak zakupy wyjście na kolację kosmetyczki jakbym czuła że gdy to zrobię nerwica mnie dopadnie dziwne to uczucie ...

Celine Marie · 4 lutego 2018, o 19:10

Ja żałuję,że np.koncert na którym od lat chciałam być przez moje dd i objawy nie cieszył mnie i odbierałam go tak jakbym była zdrowa,wiele jest takich rzeczy,niby coś się robi ale wszystko straciło sens i urok przez ten shit we łbie,więc w sumie nie jestem w stanie odczuwać przyjemności

Megi.88 · 4 lutego 2018, o 19:21

Celine Marie pisze: ↑
4 lutego 2018, o 19:10
Ja żałuję,że np.koncert na którym od lat chciałam być przez moje dd i objawy nie cieszył mnie i odbierałam go tak jakbym była zdrowa,wiele jest takich rzeczy,niby coś się robi ale wszystko straciło sens i urok przez ten shit we łbie,więc w sumie nie jestem w stanie odczuwać przyjemności

Pomyśl że tam byłaś że podjęłas wyzwanie nie dałaś się lekowi czyli jestes na dobrej drodze

Polecam ci wpis ciasteczko

realistyczne-oczekiwania-odburzeniu-t4917.html

Heimdall · 4 lutego 2018, o 22:52

Niby podejmujemy to wyzwanie, ale nie zmienia to faktu, że rzeczy nie sprawiają przyjemności. Byłem na koncercie, dałem 200zł za bilet, ale przez dd ogólnie kiepsko to wspominam. Nie bawiłem się tak dobrze jak inni ludzie, wszystko robiłem mechanicznie, próbowałem się wczuć w klimat imprezy, ale nic z tego nie wyszlo. Lepiej spojrzeć prawdzie w oczy i sobie odpuścić niż robić coś na siłę.
Nie sugeruję żeby teraz siedziec w domu i czekać na koniec nerwicy, ale zwyczajnie zdać sobie sprawę, że robienie pewnych rzeczy w tym stanie nie do końca ma sens.

ps. mimo to kupilem już bilet na guns n roses

SCF · 5 lutego 2018, o 13:01

Jasne ze nie ma sensu tskie coś. Mozna miesiącami cos robic na sile i caly czas zle sie czuc i po co sie oszukiwać ze bylo fajnie jak nie bylo i nie jest powiedziane ze od tego nerwica przejdzie. Wcale nie musi przejsc. To jest takie oszukiwanie sie tylko.