Nawrót - słabość i płacz

Moody · 5 stycznia 2019, o 17:44

Siema!
Cztery dni temu wróciły do mnie lęki i co ciekawe całkiem nowe, myślałem, że to co przepracowałem przez ostatnie pół roku to już moje i będę umiał poradzić sobie w słabszych chwilach. Jak to jednak rzeczywistość weryfikuje - nic bardziej mylnego

. Ale chodzi głównie o pytanie, a pytanie brzmi czy płacz to coś dobrego? Powinienem się przed tym bronić czy walczyć? Zdarzyło mi się to na razie raz, że nie wytrzymałem i się popłakałem, czułem po tym ulgę na ciele i głowie. Przez te dni chodzę przeważnie sztywny od nerwów i lęku. Duże wahania raz jest pół dnia dobrze a następne tak jak wcześniej pisałem sztywny.

witorrr98 · 5 stycznia 2019, o 18:06

Płacz jest dobry, ale wszystko z umiarem.Jak sobie popłaczesz raz na jakiś czas, to nawet zdrowiej dla duszy.

Moody · 5 stycznia 2019, o 19:46

Czyli rozumiem, że nie mam co walczyć z chęcią płaczu? Bo zdarza mi ostatnio taka chęć prawie codziennie tylko nie doprowadzam do tego. Może były już takie pytania, ale jak podchodzić do nawrotów lękowych? Dodam, że nie stosuje i nie stosowałem leków, a jedynie wspomagałem i wspomagam się suplementami. Jak rozumieć nowo pojawiające się obawy?

Tove · 5 stycznia 2019, o 19:57

Mnie ogólnie trudno wzruszyć do łez, nie płakałam z wszystkimi nawet jak papież umarł, nawet było mi dziwnie bo wszyscy w koło beczeli jak bóbr a mnie to nie ruszało.
W nerwicy przyszedł taki moment niemocy, właśnie jak ty opisujesz, po prostu popłakałam się tak na maxa i powiem ci, ze zeszło ze mnie napięcie. To jest chyba taka fijologiczna potrzeba rozładowania emocji. Radzę się nie bronic

Moody · 5 stycznia 2019, o 20:11

Ale czy ta potrzeba to pozytywna kolej rzeczy? Czy kolejny ciężar?

Tove · 5 stycznia 2019, o 20:19

Ja myśle, ze tak. Nie jesteśmy maszynami i uczucie smutku, czy bezsilności jest nieodłączne.

sennajawie · 5 stycznia 2019, o 21:35

To są Twoje naturalne emocje, które muszą znalesc ujście. Płacz jest oczyszczający