Proszę o poradę, bo nie potrafię poradzić sobie ze swoją nerwicą. Napiszę tylko, że borykam się z nią od kilku lat, z różnymi objawami. Raz jest lepiej, raz gorzej. Ale sęk w tym, że ostatnimi czasy jest niestety gorzej. Prześladują mnie myśli dotyczące chociażby oddychania - cały czas myślę o tym, bardzo się skupiam. I nie chodzi raczej o to, że jeśli przestanę, to się uduszę. Fakt, oddycha mi się o wile ciężej, ale boję się tego skupienia na samym procesie oddychania. Podobnie jest z przełykaniem śliny. Dodatkowo stresuje mnie fakt, że może to ktoś zauważyć. To samo tyczy się mrugania oczami, albo tikami twarzy. Strasznie mnie to męczy
Co więcej, jestem przekonana, że potrafię sobie wkręcić wszystko, co będzie mnie straszyć. Nie mogę położyć się spokojnie spać (jestem na tabletkach nasennych), nie mogę obejrzeć filmu, po prostu się zrelaksować. Skończyłam studia i boję się panicznie, że przez nerwicę nie znajdę pracy. Mam czarną dziurę w głowie, kiedy muszę się skupiać nad czymś ważnym. Bardzo się boję i stresuję. Czytam artykuły zawarte na forum, słucham nagrań na youtube. Ale właśnie mam to "nerwicowe ale", czy te rady dotyczą mnie, kiedy mam tak fizyczne objawy ... Staram się dostosowywać do nich, ale jest bardzo ciężko. Nic mnie już nie cieszy, coraz częściej chce mi się płakać. Chodzę do psychologa na terapię, ale niestety nie jestem zadowolona z tej metody. Proszę, poradźcie ...
Problem z oddychaniem kończył się dla mnie nawet wysiadaniem z pojazdów komunikacji miejskiej bo myślałem że odjeżdża, było to 3lata temu i jestem tutaj dalej 
Widzę Meliso, że jednak dobrze mnie rozumiesz! To skupianie się na przełykaniu śliny, na oddychaniu jest fatalne! Katastrofa. Bardzo chciałabym to ogarnąć, ale nie potrafię się nawet zrelaksować. Podczas rozmowy z kimś, oglądaniu filmu z chłopakiem - cały czas o tym myślę. Mam jeszcze tik podnoszenia brwi do góry i takiego jakby kurczenia mięśnia policzka - co chwilę to robię i skupiam się nad tym, żeby tego nie robić przy kimś, bo to widać i jest głupie. Tyle tych objawów, że oszaleć można! 
Psycholog była spoko ,ale ona nie czuje tego bluesa . Najbardziej pomogło forum , broń Boże żadne leki ! Po prostu wdrażać stosować techniki z forum, czytać czytać , też mam objawy ,ale zawsze ktoś szepnie dobre słowo , albo zjebie (pozdro Kamień xd) 
Mi tylko to pomogło ,albo po prostu o tym zapomnieć 
