AniaJa pisze: ↑

24 listopada 2020, o 20:50

Naprawdę mega Ci dziękuję, mega mi pomagasz się zdystansować. U mnie (tak normalnie) jest kilka faz (one pojawiają się naprzemienne)
1. Lęk przed chorobami / śmiercią to mój główny konik i wokół tego wszystko się kręci. Kiedy się boję to jestem w opłakanym, ale paradoksalnie "normalnym" stanie, wszystko jest racjonalne, wiem czego się boję, czuję przed tym lęk, logiczne
2. Stany lękowe (tylko wtedy kiedy nie mam natężonych lęków zdrowotnych), najczęściej połączone z lekkim napięciowym bólem głowy. Wtedy odczuwam lęk, napięcie w ciele, dyskomfort...i faktycznie do dziś za każdym razie nie umiem uwierzyć, że to stan lękowy, analizuję, boję się tego...i zdaję sobie sprawę, że ta wątpliwość jest jak klej niestety
3. Stany depresyjne wtórne po ogromnym stresie związanym z 1 i 2 lub tak jak teraz po traumatycznych przeżyciach. Kiedy stan lękowy połączg mi się z depresyjnym to dzieje się to co wczoraj i to co właśnie próbuje mi się teraz wbić. Wtedy boję się wszystkiego, a świat wydaje się strasznym miejscem. Teraz np boję się spać...już to raz miałam i pokonałam, a teraz jak tylko robi się ciemno mnie zalewa lęk.

Wzięłam dziś pierwszą dawkę Zoloftu (1/8 tabletki na razie ) i zobaczymy. Myślę też od jakiegoś czasu nad spotkaniem online z innym terapeutą bo mam wrażenie, że jednak jesteśmy w martwym punkcie, chociaż wielu rzeczy się nauczyłam przez te dwa lata.

A Ty lepiej w tej chwili funkcjknujesz? Dużo bardzo czytam na forum i dużo o osobach, które z tego wyszly. Był moment, że myślałam, że też niebawem mi się to uda, ale pojawiła się pandemia i uderzyła w moje lęki zdrowotne.

Katja pisze: ↑

29 listopada 2020, o 20:48

Lęk o zdrowie to najczęściej konsekwencja wysokiego poziomu lęku w ogóle oraz lęku przed utratą kontroli nad swoim życiem oraz śmiercią. Żeby móc sobie poradzić z tego typu lękiem trzeba mieć świadomość pewnych spraw

1. Niewłaściwe przekonania na temat zdrowia w tym przekonanie, że ciało musi zawsze działać doskonalne, że jakiekolwiek odstępstwo od tego ( np. piski w uchu ) to zapowiedź ciężkiej choroby gdy tak naprawdę różne niedomagania sa normalną sprawą i większość z nich ustępuję samoistnie.
2. Nasłuchiwanie działania jakiegoś organiu i skupianie na nim uwagi powoduje przesadne odczuwanie pracy tego organu i często też zaburzenie jego pracy ( np gdy próbujesz kontrolować swój oddech ) i dlatego osoby z nerwicą np. czują pracę swojego serca albo potykają się o własne nogi próbując kontrolować chodzenie.
3. Lęk przed chorobą to rownież lęk przed niepewnością życia, nikt z nas nie ma 100% pewności że jest zdrowy, natomiast osoba z nerwicą nie jest w stanie tolerować jakiejkolwiek niepewności w tym względzie, ciągle nasłuchuje sygnałów płynących z ciała, skanuje swoje ciało i co chwila wyłapuję jakiś inny niepokojący objaw, który chcę natychmiast sprawdzać, a gdy wychodzi, że wszystko jest ok, to taka osoba, albo podważa badania, albo dochodzi do wniosku, że trzeba zrobić dokładniejsze, może lekarz coś przeoczył, albo że to może nie wątroba ale trzustka, a jak nie trzustka to żołądek itd Rzecz w tym że żadne badanie nie daje 100% pewności a osoba z nerwicą chcę ją mieć dlatego badania najchętniej robiłaby ciągle i zawsze byłoby jakieś "ale". I tu jest rzecz w tym żeby zgodzić się na niepewność, co nie jest oczywiście łatwą sprawą przy wysokim poziomie lęku, który powoduję, że najczarniejsze scenariusze pojawiają się co chwila. Trzeba jednak nauczyć się tolerować niepewność ponieważ brak tej tolerancji powoduję, że mózg będzie ciągle podsuwał kolejne dramatyczne przewidywania. Dopiero przerwanie tego czyli brak reakcji, nie latanie po przychodniach, nie sprawdzanie co chwila kolejnych objawów w google spowoduję, że mózg się uspokoi i przestanie podsuwać kolejne propozycje nadchodzącej katastrofy. Słowem to Twoja reakcja to nakręca. Oczywiście badania co jakiś czas trzeba robić i to jest normalna sprawa.
4. Radzenie sobie zamiast unikania. Często jest tak, że osoby z zaburzeniami lękowymi najchętniej zapobiegałby wszystkiemu i kontrolowałby wszystko żeby tylko nie dopuścić do jakiegokolwiek błędu ( co paradoksalnie powoduję, że popełniają tych błędów więcej ) ponieważ boją się, że mogą sobie nie poradzić ( zaburzenia lękowe często mają fundament w niepewnością siebie i dodatkowo jeszcze samo zaburzenie dramatycznie ją obniża czasem do takiego stopnia, że banalne czynności dnia codziennego muszą być konsultowane ). I tu jest też ważna sprawa żeby zamiast wyczyniać cuda wianki żeby tylko nie poszło coś nie tak przyjąć zasadę, że cokolwiek mnie spotka poradzę sobię z tym. I to jest bardzo ważne żeby wzmacniać to przekonanie, bo życia nie da się przypilnowac tak żeby wyeliminować każdą niepewność, wszystkie błędy i sprawić żeby wszystko działało idealnie żeby nie było żadnego powodu do niepokoju. To jest nierealne, nikt z nas nie ma przepisu na życie, każdy musi podejmowac własne decyzje na bierząco i wiadomo, że będzie różnie i to jest NORMALNE. Dlatego bardzo ważne jest wzmacniania przekonania, że cokolwiek mnie spotka to dam sobię radę, bo każdy z nas jest bardziej silny niż zakłada ( często jest tak, że jak po jakimś czasie myślimy o jakiś trudnych wydarzeniach w naszym życiu to sami się dziwimy jak my daliśmy z tym sobię radę ). Oczywiście tego typu przekonania dobrze jest wzmacniać małymi krokami, nie od razu zaklinać rzeczywistość, ale właśnie małymi krokami budować w sobie to przekonanie, że nie jestem taki słaby/a jak dotychczas o sobie myślałem/łam i jak przekonuje mnie nerwiczka. Lepiej, gorzej ale dam sobię radę i czegoś się dzięki temu nauczę.
Podsumowując żeby poradzić sobie z lękiem o zdrowie ( i z lękiem w ogóle ) trzeba
1. Zmienić niewłaściwe przekoania na temat zdrowia na bardziej realistyczne.
2. Przestać kontrolować i skanować swoje ciało.
3. Zaakceptować niepewność, bo życie się z niej składa i nie da się jej wyeliminować.
4. Wzmacniać przekonanie, że cokolwiek mnie spotka to poradzę sobie z tym.


Pozdrawiam