Jestem osobą z pogranicza, zastanawia mnie jedna rzecz ostatnio a mianowicie w tym moim zaburzeniu nie odczuwam jakby do końca własnego JA. I bylam ostatnio u psychiatry i zapytalam czym sie to rozni od depersonalizacji, ten brak swojego JA ale odpowiedzial, ze nie ma takiej depersonalizacji gdzie nie odczuwa sie swojego ja ;O
a ja przeciez wiem ze tak bo kiedys kiedys mialam to krotko i zreszta w opisach dd jest i tak po prostu zastanawiam sie nad tym czy ja mam depersonalizacje tak to czy jak...

Lekarz zawsze wie lepiej bo zna choroby pacjenta z książek, a nie jak jego pacjenci z doświadczenia
Brakiem JA się nie przejmuj,mnisi tybetańscy szkolą się latami w tym aby ten stan wywołać
My go mamy spontanicznie bez wysiłku ,czym tu się martwic?

Diagnoza "guru" - lekarz niedouczony

A poważniej mówiąc to cóż, w wypadku odrealnienia, stanów depersonalizacji brak odczuwania swojego JA, spowodowane jest odcięciem świadomości od niechcianych uczuć i emocji. Jest to powodowane np lękiem, stresem, z czasem po prostu lękową uwagą.
Natomiast w wypadku zaburzenia o jakim mówisz, ze masz niespójność swojego JA może wynikac z tego, że osoba taka ma skrajne emocje, czesto np idealizuję kogoś aby za chwilę z byle powodu stracić zaufanie i poczuć się zdradzonym.
To powoduje zagubienie i czesto spadki i wzrosty pewności siebie, jak idealizuje to wtedy czuje się kaceptowana, silna ale za chwilę zdrada powoduje spadek samooceny, przez to osoba ta może czuć się zagubiona, jaką właściwie jest osobą.

Trudno wyjasnic słowami różnice w odczuwaniu, no ale jednak stany odrealnienia same w sobie charakteryzują się też innymi nazwijmy to "objawami" niż tylko poczucie niespójnego JA.

Dzięki za szybką i jasną odpowiedź!