W szkole średniej na zdalnych po pewnym czasie spokoju zaczęło się to samo, lęki, natręctwa, trafiłem w środowisko którym ja gardziłem, i które gardzili mną, nie miałem przy sobie przez całe 5 lat technikum osoby mi życzliwej. Pogłębiało to oczywiście moje problemy, zgrywałem twardziela bo przecież jak już raz sobie poradziłem sam to drugi raz też dam radę, nie? Jednak w 4 klasie, 2 lata temu mój organizm nie wytrzymał tej walki, walki z toksycznym środowiskiem i walki z nerwicą.
W momencie kiedy znalazłem dziewczynę, swoją pierwszą miłość, pojawiła się somatyka, skojarzyłem to ze swojego rodzaju rozluźnieniem psychicznym i odreagowaniem organizmu, miało to miejsce na początku klasy czwartej (jednak już od klasy trzeciej dawały o sobie znać pewne zachowania z mojej strony, które po czasie skojarzyłem z późniejszą hipochondrią, np. po obejrzeniu prezentacji na temat cukrzycy byłem święcie przekonany, że mam cukrzycę, a po przeczytaniu artykułu o wściekliźnie oczywiście również byłem przekonany przez parę nastepnych dni, że mam wściekliznę xD).
Pojawiła się u mnie somatyka w postaci drętwienia lewej ręki, uczucia niedowładu w różnych kończynach, za mocnego/słabego bicia serca, kołatania serca, trudności ze snem, szybkiego męczenia, skoków ciśnienia, bólów zamostkowych itp. Wmawiałem sobie przy tym oczywiście niewydolność serca, kardiomiopatie, migotania itp. itd. ogl. to co wyczytałem to ,,miałem". W międzyczasie robiłem badania krwi i moczu, miałem złamaną rękę i robili mi w szpitalu RTG klatki jak i wywiad anestezjologiczny. Wizyta u kardiologa po 3 miesiącach mnie finalnie uspokoiła, wykryty tylko stan przed nadciśnieniowy.
Zamykam ten rozdział, mam parę miesięcy spokoju, gdy pewnego ranka budzę się, czuje ból prawego jądra, od razu diagnoza-rak, już wcześniej bolało ergo musiał się rozwijać, macam jajco, coś niby czuje, niby nie, idę do lekarza, urolog za pół roku dopiero, przez te pół roku było jeszcze macanie węzłów chłonnych, bo przy raku jądra się powiększają, (oczywiście inne węzły też wymacałem przez co obawiałem się również chłoniaka), macanie piersi (osobny lęk przed rakiem piersi). W końcu doczekałem wizyty, lekarz pomruczał coś pod nosem, zrobił USG i mnie wypuścił mówiąc że mam jedynie wodniaka. Okej, myślę, nie mam raka, ale pozostaje nadal lęk że jest coś nie tak, miewałem pieczenie w płucach, kłucie w trzewiach itp bo nadal w podświadomości siedział mi ten obejsrany rak, ale odrzucałem te myśli, kolejne pół roku starałem skupiać się na pracy i szkole, z dziewczyną zerwaliśmy już wcześniej z innych powodów, tak dotrwałem we względnym spokoju do grudnia 2024 roku, wtedy podczas wizyty w toalecie wyczułem grudkę w kanale odbytu, no i cały mój spokój, który budowałem przez ponad pół roku runął z dnia na dzień bo oczywiście jedyne czym żyłem od tego momentu, to tym, że mam raka odbytu. Dmuchając na zimne kupiłem czopki i maść i czekałem, znów kolejne 2 miesiące w stresie, podczas których miałem dziwne bóle, kłucia w odbycie, kontrolowałem to czy mam krew w stolcu i jego konsystencję (stolec bez krwi ale czasem zbyt wąski), już żegnałem się z życiem, jednak guzek się wchłonął, najwidoczniej skłonność do hemoroidów. Uratowany? Nah xD nie minęły 2 dni, a znowu pojawił się kolejny stresor, znowu prawe jądro, teraz bardzo dobrze wyczuwalny guz, którego nie było, znów miesiąc strachu po którym poszedłem do prywatnego urologa, który stanowczo wykluczył nowotwór (na marginesie wodniaka również), wyjaśnił że to jedynie zwapnienie
.Wszystko dobrze, wszystko cacy ale wcześniejszy fakt, że miałem stolce zwężone, trochę spłaszczone zaczął mi mącić w głowie, zacząłem się doszukiwać objawów raka jelita grubego, badałem więc znów każdy stolec, analizowałem każdy ucisk w brzuchu, każdy ból, ukłucie itp. miałem znów wrażenie jakbym był obłożnie chory, albo bolało mnie z prawej strony brzucha, albo z lewej, albo czułem ucisk, albo było wszystko okej. Przy czym nie miałem żadnych poważnych bólów brzucha (bardziej uczucie ucisku lub kolki) ani też jakichś mocnych skurczy, rozwolnień czy mocnych zaparć, nie miałem też zmiany rytmu wypróżnień. Już przywykłem do tego, że po prostu będę tak żyć, z ciągłymi objawami ,,raka" które będą mi ściągać sen z powiek, jednak bez większych wskazań, że jest coś nie okej.
Jednakże wczoraj miała miejsce sytuacja co najmniej dziwna. Nadmienić muszę tutaj najpierw dwie rzeczy, które mogły mieć na to zdarzenie wpływ, po pierwsze popiłem trochę z kumplem (2 piwa i 150 ml mocniejszego alkoholu), po drugie dzień wcześniej nadziałem się dość mocno dupskiem podczas upadku z roweru na siodełko rowerowe. A sama sytuacja wyglądała następująco: Mianowicie około 2 w nocy postanowiłem pójść do toalety, nic niepokojącego nie czułem, nic się nie działo, po prostu zwykła potrzeba, wyszły dwa twardsze, ocierające bobki, trochę popiekło i tyle, jednak jak zacząłem się podcierać to zauważyłem krew, sporo świeżej krwi, jak po wyciśnięciu pryszcza, było trochę w stolcu, jednak w samym końcowym jego fragmencie była trochę z nim zmieszana, ale głównie ciekła z samego odbytu przy parciu. Rano również pojawiła się krew lecz już niewiele i głównie w stolcu który był dość luźny, znów jedynie w końcowym jego fragmencie.
Zdaję sobie sprawę, że na 99% jest to pęknięcie hemoroida, który pewnie od pewnego czasu musiał się rozwijać i dawał już wcześniej te dolegliwości bólowe, jednakże jest ten 1% szans, że nie i to już jest dla mnie naprawdę za dużo, dlatego postanowiłem się tym wszystkim w końcu podzielić, bo nie mam już siły na kolejnego ,,raka". Nie wiem szczerze co robić, iść znów do lekarza? Olać i żyć? Ktoś z was miał też takie kombo objawów i urojonych chorób w przeciągu zaledwie niecałych 2 lat?
, ja nie mam na tyle samozaparcia żeby się udać na terapię, miałem parę spotkań indywidualnych, byłem u psychiatry, no ale efekty są takie jak widać.