Podbijam wątek, choć u mnie chodzi o kwestie psychiczne. Jak wiadomo jestem zakręcona na punkcie psychozy. Jeszcze niedawno miałam bardzo dobre dni, nie skanowalam każdej myśli. W trakcie nerwicy nie dokuczała mi anhedonia i nadal nie dokucza. Mam coś zupełnie odwrotnego. Kiedy się cieszę, śmieję, mam zajęcie, które wywołuje we mnie pozytywne emocje od razu włącza mi się skanowanie- może zwariujesz od tego ciągłego śmiechu i entuzjazmu. Staram się skupiać na wszystkich rzeczach mimo lęku, ale mimo pozytywnych emocji(!)on ciągle we mnie siedzi. Może to przez CHAD, który sobie wkrecalam na samym początku. Ale nikt nie dostał choroby dwubiegunowej od przeczytania dobrej książki czy obejrzeniu dobrego filmu i ekscytacji, że np.będzie kolejna część
to jest tak absurdalne skanowanie, że nie wiem jak to opisać. Każda emocja podlega nerwicowej analizie- czy nie za bardzo się ekscytuję, kiedy na coś pozytywnego czekam to też mam obawy że zaraz dostanę psychozy, bo emocje się we mnie kumulują i zaraz wybuchną
teraz mnie to bawi, ale jak chwyci taka analiza emocji to nawet dobry dzień potrafię odchorować, bo może byłam za bardzo radosna. Przecież mam nerwicę, silne ataki paniki to powinnam siedzieć i płakać, a nie cieszyć się z czegokolwiek!
Byłabym wdzięczna za jakieś rady
no i to sprawdzanie.... Czy musi po prostu minąć sporo czasu żeby umysł obrał inne ścieżki myślowe, robiąc w ich stronę codzienne Male kroczki? Widzę to np po szumie w uszach, no z tym jest istna parodia 
Ze lepiej sie raz na rok zbadac a reszte zostawic losowi bo o wiele lepsze to niz zycie hipochondryka. Ktore powoduje stres i na starosc przez to choroby beda 
Puszczac kontrole nad chorobami i sprawdzaniem, o to w tym chodzi.
