p.karnia1 pisze: ↑

17 listopada 2020, o 12:00

Przeczytaj dokładnie co napisałem, nie pisałem że to nie minie... A co do tego czy wiem coś o tym... Jarałem 8 lat i nie tylko jarałem od 6 lat jestem czysty i od 6 lat nie miałem dnia w którym patrzył bym na świat normalnie, nie miałem od 6 lat sekundy bez derealizacji

siedzisz w tym bez żadnej poprawy od 6 lat to po co radzisz komukolwiek skoro sam widzisz że nic nie pomaga. Z tą akceptacją to jest tak jakbyś np akceptował że masz raka i umrzesz więc nie przejmujesz się tym i żyjesz jakiś czas nie pogrążony w smutku ale to nie zabiera choroby tak samo dd ono będzie cały czas a jak zmienisz podejście to lepiej się będzie funkcjonowało ale nie minie, a stwierdzam to po właśnie wypowiedziach tutaj każdy pisze jak wyjsc a nikomu się nie udało no może wyjątki jakieś 5 procent tak samo jak niektórym się udaje wygrać z rakiem to wyjątki

Nie masz racji, derealizacja może minąć całkowicie i zazywyczaj mija ale jest mega dużo czynniki które mogą ją utrzymywać jeśli mamy skłonności są badania czytałem donośnie tego stanu i skuteczności akceptacji, tak jak są badania w których zapraszano ludzi z przewlekłą derealizacja do Czech gdzie był testowany lek 'placebo' który miał mieć stuprocentowa skuteczność w leczeniu tego stanu, większość pacjentów którzy przez lata nie odczuwali żadnej poprawy próbowali leków terapi bez skutecznie, zaczęło zgłaszać poprawę a po czasie całkowite ustąpienie tego stanu. Jak to się stało? Uwierzyli

Wiesz mi akurat bardzo pomaga Pani psycholog bo to że Jaralem prawie 3 lata to nie znaczy że będzie mnie to tyle trzymać to zależy od Ciebie i od Twojego podejścia. A Ty skoro jarałes 8 lat w derealizacja trzyma Cię 6 to coś jest nie tak i wygląda na to że ty się nawkręcałes mordo inni jarają po 10 lat po 9 I jak odstawią sobie na jakiś czas to DD ich trzyma max 4 tygodnie.

Pudding pisze: ↑

17 listopada 2020, o 13:28

p.karnia1 pisze: ↑

17 listopada 2020, o 12:00

Przeczytaj dokładnie co napisałem, nie pisałem że to nie minie... A co do tego czy wiem coś o tym... Jarałem 8 lat i nie tylko jarałem od 6 lat jestem czysty i od 6 lat nie miałem dnia w którym patrzył bym na świat normalnie, nie miałem od 6 lat sekundy bez derealizacji

siedzisz w tym bez żadnej poprawy od 6 lat to po co radzisz komukolwiek skoro sam widzisz że nic nie pomaga. Z tą akceptacją to jest tak jakbyś np akceptował że masz raka i umrzesz więc nie przejmujesz się tym i żyjesz jakiś czas nie pogrążony w smutku ale to nie zabiera choroby tak samo dd ono będzie cały czas a jak zmienisz podejście to lepiej się będzie funkcjonowało ale nie minie, a stwierdzam to po właśnie wypowiedziach tutaj każdy pisze jak wyjsc a nikomu się nie udało no może wyjątki jakieś 5 procent tak samo jak niektórym się udaje wygrać z rakiem to wyjątki

Stworzyłeś sobie trochę niewłaściwy obraz tej sytuacji. To nie jest tak, że te 5% osób, które napisały na forum, że wyszły z dd to jedyne osoby, którym się udało. Większość osób, którym udaje się poradzić sobie z zaburzeniem zaczynają się w pełni zajmować własnym życiem i zapominają o forum. Nie odwiedzają go już, ponieważ nie mają takiej potrzeby.
Zwróć uwagę na to, że większość pytań związanych z DD jest zadawanych z kont, które mają do kilkudziesięciu postów. Znaczna część z tych kont w przeciągu kilku miesięcy przestaje być aktywna.

maciej02 pisze: ↑

28 listopada 2020, o 19:21

Pudding pisze: ↑

17 listopada 2020, o 13:28

p.karnia1 pisze: ↑

17 listopada 2020, o 12:00

Przeczytaj dokładnie co napisałem, nie pisałem że to nie minie... A co do tego czy wiem coś o tym... Jarałem 8 lat i nie tylko jarałem od 6 lat jestem czysty i od 6 lat nie miałem dnia w którym patrzył bym na świat normalnie, nie miałem od 6 lat sekundy bez derealizacji

siedzisz w tym bez żadnej poprawy od 6 lat to po co radzisz komukolwiek skoro sam widzisz że nic nie pomaga. Z tą akceptacją to jest tak jakbyś np akceptował że masz raka i umrzesz więc nie przejmujesz się tym i żyjesz jakiś czas nie pogrążony w smutku ale to nie zabiera choroby tak samo dd ono będzie cały czas a jak zmienisz podejście to lepiej się będzie funkcjonowało ale nie minie, a stwierdzam to po właśnie wypowiedziach tutaj każdy pisze jak wyjsc a nikomu się nie udało no może wyjątki jakieś 5 procent tak samo jak niektórym się udaje wygrać z rakiem to wyjątki

Stworzyłeś sobie trochę niewłaściwy obraz tej sytuacji. To nie jest tak, że te 5% osób, które napisały na forum, że wyszły z dd to jedyne osoby, którym się udało. Większość osób, którym udaje się poradzić sobie z zaburzeniem zaczynają się w pełni zajmować własnym życiem i zapominają o forum. Nie odwiedzają go już, ponieważ nie mają takiej potrzeby.
Zwróć uwagę na to, że większość pytań związanych z DD jest zadawanych z kont, które mają do kilkudziesięciu postów. Znaczna część z tych kont w przeciągu kilku miesięcy przestaje być aktywna.

Albo po prostu na forum niczego więcej niż już wiedzą nie znajdą i nie ma sensu siedziec