To mój 4 epizod.. depresja poporodowa. Tak nazwał to lekarz. Nie zgadzam się z diagnozą.
Sprawa wygląda tak , że Zyje w moich myślach.. caly dzien mam miliony mysli. Gadam sama do siebie. W ciągu minuty mam tyle mysli w głowie , ze nie umiem tego zatrzymać. To trwa cały dzień . Nie moge sie na niczym skupić . Robiąc cokolwiek cały czas jestem w swojej głowie i gadam. Ktos cos do mnie mowi a ja odpowiadam w myślach. To jest cos strasznego. Nie moge jesc spac po prostu jakbym nie byla soba. Jak uwięziona we własnym ciele. Jakbym zyla w swojej glowie. Nie umiem nikomu tego wytłumaczyć. Bylam w szpitalu bo szukałam pomocy ale dostawałam relanium po ktorym i tak nie moglam spac bo caly czas gadam. Nie wiem gdzie szukać pomocy. Psychiatra stwierdził ze to depresja i przepisał leki i finał. Czuje się wrakiem. Wszystko co Ci napisałam powtorzylam w głowie tyle razy ze to cos okropnego.
Poszłam do innego lekarza mówiąc to samo, że gdy nie mam tej gadaniny w głowie to jest wszystko w porządku. A gdy sie zaczyna to żyć mi się nie chce. Otwieram oczy i znów czuje ze nie jestem sobą to po prostu nam ochotę zniknąć. Biorę kolejne leki które nie pomagają ani trochę . Jest nawet gorzej.. czuje się jak chora psychicznie. Jakby cos stalo mi sie z mysleniem. Pelno obrazow w głowie jakbyscie próbowali sobie przypomnieć swoj sen.

Może to być depresja z objawami derealizacji/depersonalizacji. Taki natłok myśli jest w obu przypadkach częstym objawem po prostu.
Masz w pobliżu jakieś centrum zdrowia psychicznego? Może bardziej kompleksowa diagnoza by się przydała gdzie psycholog i psychiatra współpracują i diagnoza jest dopiero po kilku spotkaniach?