koala89 pisze: ↑

20 lipca 2017, o 16:44

Witajcie jestem nowa na tym forum leczę się od niecałego roku na nerwice lekowa z natręctwami myślowymi jestem osoba która strasznie się nakręca dużo rzeczy potrafi sobie dodać i się nakręcić na maksa .Lecze się może za dużo powiedziane korzystam z psychoterapii nie zażywam żadnych lekow .Roznie bywało pierw miałam lek związany z spaniem cierpiałam 2miesiace na totalny brak snu wymówiłam sobie ze nie zasnę i nie spałam w końcu zaczęłam spać potem były problemy z szybkim biciem serca potem derealizacji potem wymysłami chorób później tego ze się uduszę strach przed samotnością.To powiedzmy mam opanowane .Strach przed tym ze zwariuje zdarza się ale rzadko .Kolejna moja dolegiwlosc to uczucie pustki mam kochającego faceta biorę ślub ale nagle przestało mnie to cieszyć jak i wszytsko mam wrażenie ze z kimś rozmawiam ale tak jakby mnie tu nie było nic mi się nie chce mam wrażenie ze chyba mam depresje ?Mam takie poczucie marazmu bezsensu robię coś ale w rzeczywistości nie chce mi się nic .Nic mnie nie cieszy ...Czy powinnam się martwić? Czy ten stan minie ?Mam wrażenie ze czas leci mega powoli i budzę się w nocy kilka razy .Powiedzcie czy ktoś tak miał ? może za bardzo zwracam na to uwagę pewnie wcześniej tak było ale jie zawracałam na to uwagi .Takie jakbym zastygła i nic mnie nie cieszyło .Czy ja kiedyś będę normalna ?czy zawsze musi być coś .Prosze o wasze wsparcie czemu mój mózg się tak zachowuje .Generalnie dużo stresu przeżyłam w ostatnim czasie .A teraz mnie nie rusza nic jakbym uczuć nie miała .dajcie znać bo się martwię .Pozdrawiam was i ściskam :*

bertek32 pisze: ↑

7 sierpnia 2017, o 22:10

koala89 pisze: ↑

20 lipca 2017, o 16:44

Witajcie jestem nowa na tym forum leczę się od niecałego roku na nerwice lekowa z natręctwami myślowymi jestem osoba która strasznie się nakręca dużo rzeczy potrafi sobie dodać i się nakręcić na maksa .Lecze się może za dużo powiedziane korzystam z psychoterapii nie zażywam żadnych lekow .Roznie bywało pierw miałam lek związany z spaniem cierpiałam 2miesiace na totalny brak snu wymówiłam sobie ze nie zasnę i nie spałam w końcu zaczęłam spać potem były problemy z szybkim biciem serca potem derealizacji potem wymysłami chorób później tego ze się uduszę strach przed samotnością.To powiedzmy mam opanowane .Strach przed tym ze zwariuje zdarza się ale rzadko .Kolejna moja dolegiwlosc to uczucie pustki mam kochającego faceta biorę ślub ale nagle przestało mnie to cieszyć jak i wszytsko mam wrażenie ze z kimś rozmawiam ale tak jakby mnie tu nie było nic mi się nie chce mam wrażenie ze chyba mam depresje ?Mam takie poczucie marazmu bezsensu robię coś ale w rzeczywistości nie chce mi się nic .Nic mnie nie cieszy ...Czy powinnam się martwić? Czy ten stan minie ?Mam wrażenie ze czas leci mega powoli i budzę się w nocy kilka razy .Powiedzcie czy ktoś tak miał ? może za bardzo zwracam na to uwagę pewnie wcześniej tak było ale jie zawracałam na to uwagi .Takie jakbym zastygła i nic mnie nie cieszyło .Czy ja kiedyś będę normalna ?czy zawsze musi być coś .Prosze o wasze wsparcie czemu mój mózg się tak zachowuje .Generalnie dużo stresu przeżyłam w ostatnim czasie .A teraz mnie nie rusza nic jakbym uczuć nie miała .dajcie znać bo się martwię .Pozdrawiam was i ściskam :*

Hej Koala, ja mam właśnie natręctwo związane ze spaniem. Mam jakiś dziwny lęk niby przed bezsennością albo przed samym zasypianiem. Sama już do końca nie wiem przed czym konkretnie, ale jak tylko pomyślę o kładzeniu się spać, to boli mnie brzuch. Jak ty sobie z tym poradziłaś?