Victor pisze: ↑5 grudnia 2019, o 01:06
Czyli mówicie, że jest ciężko wytrzymać z tymi stanami? No w sumie dobrze, ze uświadomiliście mnie i wielu użytkowników w tym aspekcie, bo na forum zaburzeni.pl/DEPERSONALIZACJA jest to pewna nowość. ;p
Chłopaki to co ja wyżej napisałem to nie jest atak na was ani nic takiego, każdy z nas się tu zmagał lub zmaga z różnymi stanami (ja 5 lat z dd cały czas i lękiem wolnopłynącym) i wiadomo, że się wtedy cierpi.
Ja tym co napisałem chciałem wam pewne rzeczy pomóc sobie uświadomić i trochę dać do zrozumienia coś o tych lekach. Bo za chwilę dostaniecie nowe leki, i będziecie w szoku - bo jak w ciągu dwóch czy trzech dni chcecie się przekonać czy te leki są prawidłowo dobrane? Przecież to mało realne.
Osobiście zgadzam się z psychologiem, że trzeba omówić kwestię depakiny bo osobiście nie uważam tego za jakieś cudo. I zresztą warto leczenie konsultować.
Ja tylko zwróciłem uwagę, że odstawiliście depakinę, wcześniej neuroleptyk jakiś i macie prawo do tego. Luz, ale naprawdę poza benzodiazepinami (które nie są lekami na stałe) to każdy lek potrzebuje trochę czasu. No chyba, że duże dawki neuroleptyków, ale wątpię aby na ten moment ktoś was chciał tak pacyfikować. Bo nie widzę ku temu powodów.
Do tego tak to przedstawiasz jakby odstawienie depakiny zrobiły jakieś cuda, w sumie od czasu odstawienia chyba się gorzej nawet czujesz jak sam napisałeś.
Mnie to naprawdę ani ziębi ani parzy co zrobicie z lekami, bardziej mi chodzi abyście zwrócili na pewne rzeczy uwagę.
I to w sumie tyle.
Co do sprawy emocjonalnej, bo bez względu na to jakie tam diagnozy macie i jeszcze dostaniecie to kwestia emocjonalna jest istotna. Sugeruję wam nie czytać o tych diagnozach po kolei w sieci, bo ewidentnie widać, że Wam to nie służy. A emocji ogólnie nie ma sensu nakręcać. Lepiej szczególnie w złym samopoczuciu starać się redukować ich nasilenie na ile to możliwe.
Co prawda bez olanzapiny niedałbym rady sam bo stany psychotyczne z dnia na dzien robily sie coraz gorsze i doktor powiedzial ze trzeba zastosować lek przeciwpsychotyczny. Ale teraz wiem na czym polega automatyzm psychiczny to nieznośne uczucie bycia robotem. Jak sie to zrozumie to pojawia sie niesamowita ulga. Kiedy niemogłem ze soba wytrzymać miedzy innymi przez to uczucie to polecam w takim momencie przypomnieć sobie co sie robiło przez np ostatnie dwa dni. Mi to pomagało, a nawet dało do zrozumienia że mam dużo spraw nie rozwiązanych w życiu. Te stany to tylko pokazują. I tak samo jest z poczuciem obcości. W chwili obecnej mój stan sie poprawia i nabieram pewności siebie. Zaczynam cieszyć sie małymi prostymi rzeczami. Zreszta moi znajomi i rodzice tez widzą ze lepiej zemną.
Czuje sie dziwnie jako człowiek w tym momencie. Wgniata mnie to troche w ziemie. Ale pewnie i z tego jest wyjście. Troche mnie uspkoił mój psychiatra. Ale dzis rano.... Chyba pierwszy raz w życiu bylem w prawdziwym szoku, w sumie to chyba dalej jestem. Teraz to chyba bede musiał również szukac pomocy w SETI ;p Troche nauczylem sie ignorować myśli ale tego za cholere nie potrafiłem. Kiedyś po dragach po psychozie byłem w takim stanie umyslu jakbym przeskoczyl nieskończoność, byłem w totalnej rozpaczy bo myślałem ze nawet Bóg mi juz nie pomoze. Duzo rozmawialem z znajomymi o Bogu, o innych wymiarach i tego typu rzeczach. Dopiero z czasem docierało do mnie ze tak nie jest jak mi sie wydawało bedąc w psychotyczności. Latami wracalem do siebie do zwyczajności. Nawet teraz jak pisze to pocą mi sie ręce. Jak tu sobie powiedzieć do siebie ze dobrze być człowiekiem albo jak odwrócić od tego uwage. Ciągle mam wrażenie ze jak sie uspokoje to coś sie stanie no ale przecież gdzies tam troche jestem spokojny i niby nic sienie dzieje. Jeśli jest tutaj jakas osoba ktora przechodziła przez dekompensacje osobowości to prosze, niech sie odezwie. Pewnie powinienem iśc do psychoterapeuty ale niemam pieniedzy poki co.
