Mam dd od 11 stycznia na poczatku mialam lekkie ataki.Potem było już coraz gorzej...dostalam diagnoze zaburzeń nerwowoych i zapewnienie ze napewno nie mam schizy.Od kiedy dostalam objaw utraty tożsamości moje mysli staly sie cholernie oddalone ja sama nie czuje grama czlowieczenstwa w sobue.Od oaru dni boje sie moich mysli bo ,,jak moge je miec,, boje sie wspomnien bo wydaja sie takie nieprawdziwe nawet takie cos jak deszcz jest dla mnie nie zrozumiale.Czy mam szanse jeszcze z tego wyjsc?Zdaje mi sie że zaraz dostane omamow i schizy...juz wszystko w 100% stalo sie obce;//.Jedynie zostala swiadomosc ale nawet ona zdaje mi sie nir moja/oddalona.Wiecie moze co zrobic ?

Ja miałem sny tego typu, że chciałem przylutować pokój do czegoś i jeszcze myślałem jak to zrobić...
Słuchaj, jasne że masz szansę i ba. Napewno z tego wyjdziesz. Chciałym wlasnie moze załozyc temat, żeby ludzie wpisywali swoje najgorsze objawy tak aby kazdy z nas mógł sie do nich jakos ustosunkować i poczuć ulgę.

Co czujesz jak widzisz deszcze, jak go nie rozumiesz ? Zakładam, że czujesz coś co trudno wytłumaczyć jak na niego patrzysz + masz bardzo dziwne uczucie w głowie, ciele.

Mam bardzo mocne dd ;/ chodzi o to że nawet taka rzecz jak deszcz jest dla mnie nie zrozumiała...obca...dziwna.Patrze jak ludzi sie przytulaja i jedyna mysl to ,,po co,,nir potrafie zrozumiec najprostrzych spraw

nie przejmuj się niczym. To wszystko minie jak mi powoli mija ale mija i to się liczy. Powodem do lęku byłby fakt, że to nie mija a jest inaczej

Hejka. Słuchaj doradzę Ci tylko tyle co wiem. Musisz sobie obecnie pozwolić na "niewiedze" - Ja też niczego nie rozumiem i nie czuje się jako Ja. I bardzo często niedowierzałem, że umiem dalej żyć w społeczeństwie chociaż go nie rozumiem. Ale popatrz, na razie nie musisz tego rozumieć jak zbudowany jest człowiek, po co ludzie się całują itd... ( Choć pewnie w głębi duszy to wiesz) I można to brać na taki sposób jak ja sam robię:

ŹLE ( analiza lękowa):
Po co ludzie się całują - pewnie po to, żeby poczuć przyjemność - O rany ale ludzie są egoistami, każdy chce tylko brać - Ciekawe co tamten gościu myśli o tej babce, a co ona myśli o nim, a ciekawe jaka jest tak naprawdę prawda, skoro oni myślą coś o sobie, ale tak naprawdę oni tylko myślą, że znają tą osobę, bo nie są nią, tylko myślą coś na jej temat - Boże Ciekawe jak jest zbudowany zmysł dotyku, a jak człowiek! O Jezu! Kim my na Boga jesteśmy? Nic nie rozumiem ( Panika)

Dobrze(bez analizy): Po co ludzie się całują? Odpowiedź: Tak, Banan, jabłko, coś bezsensownego co cię rozśmieszy. Lub po prostu brak reakcji i uwaga skierowana na coś innego.

Co zrobić? Żyć, przez siłę, ale żyć. Ale nie wewnątrz, tylko na zewnątrz... To jest kolosalna różnica. Teraz Żyjesz wewnątrz, wszystko analizujesz itd. U mnie tak jest, że w mojej głowie, prawie każda myśl jest dziwna i niezrozumiała, agresywna, bądź lękowa itd - Dlatego jedyne rozwiązane w moim przypadku, to skupianie się na zewnątrz. Jak będziesz chciała na siłę coś zrozumieć, to tylko lęku większego idzie dostać. Bo niektórych myśli się nie da zracjonalizować niestety Np: Czym jest człowiek, czym jest deszcz - możesz to racjonalizować, ale popatrz: Przed nerwicą się nie zagłębiałaś w to, deszcz to deszcz, nie musisz znać jego struktury, a nawet jakbyś znała, to można by pójść dalej z pytaniem: Czy my jako ludzie, możemy coś naprawdę udowodnić, czy to tylko nam się tak zdaje, bo mamy ograniczone zmysły itd... To są moje przykłady... Istne szaleństwo.

Czytałaś materiały na forum o DD? Przeczytaj. Ja mam tak, że o byle czym pomyśle, to mnie szlak trafia, bo mi się to wydaje przerażające, bo nie wiem, czy to naprawdę jest tak jak myślę itd itd... Ja wiem, że tak się nie da cały czas, bo Życie itd... Ale wyjdź na zewnątrz, ptaki śpiewają, posłuchaj nie analizując czym jest ptak, po co śpiewa, z czego jest zbudowany itd itd... Śpiewa, ty tego możesz słuchać. Ktoś rozmawia, ty możesz odpowiadać bez analizy, czy na pewno dobrze, czy to moje myśli, mój głos, czy to naprawdę ja odpowiedziałam itd, czym jestem, że mogę mówić? Itd itd...

Na szczęście człowiek jest tak zbudowany, że uwaga idzie tam gdzie ją dajemy. Tzn jak odczuwasz lęk, to wystarczy, że zaczniesz obserwować coś innego i tak jest ze wszystkim. Wiem łatwo mówić, ciężko zrobić. Ale wybróbuj w najgorszy momentach pomaga. Wyjdź z własnej głowy choć na moment. A i pamiętaj, to tylko moja rada, może Tobie pomoże coś innego, w moim przypadku. Ale nie chcę siać tutaj zamętu. Funkcjonujesz na pewno normalnie. W sensie możesz chodzić, wiesz jak masz na imię ( bez analizy po co nadają imiona zamiast cyfr haha ( to taki mój przypadek), możesz pracować ( gorzej ale możesz), możesz jeść, zapewne spać też możesz. Wiem, że to nie wydaje się śmieszne, ale nie myśl, że ja mniej cierpię czy coś, dlatego tak sobie to piszę na lajcie

A jak nie chcesz słuchać zgreda rodem New Age, to tak jak pisze kolega wyżej: To mija i nie masz się czym martwić zapewne



Pozdro!