Witam kochani . Chwile mnie tu nie było choć zaglądałam czasem na forum. Przechodzę do rzeczy. Moja nerwica lękowa szczególnie upodobała sobie lęk przed chorobą psychiczną, schizą, paranoją.. wiecie o co chodzi. Ostatnio oglądając wiadomości szczególnie zapadło mi w głowie poszukiwanie Kajetana Poznańskiego który dopuścił się okrutnego mordu kobiety. Trochę poprzeżywałam porozkminiałam jak on mögł dlaczego i takie tam . I w podświadomości pozostał lęk przed tym żebym ja nic takiego nie zrobiła. A co jeśli mo odbije. Sprawdzam się kontroluje. Masakra. Poradzcie.

Też tak miałem przez jakiś czas. Cały czas myślałem, że zwariuję, że stracę świadomość, że zostanę warzywkiem. Później się trochę otrząsnąłem, pomyślałem i poczytałem i teraz wiem, że osoby które są naprawdę chore na jakąś chorobę psychiczną, często nie zdają sobie z tego sprawy, nie mają o tym pojęcia. Jeśli była byś chora, to zapewne by cię tu nie było, bo nie odczułabyś niczego dziwnego. Jeśli chodzi o wiadomości tego typu, to najlepiej nie oglądaj dziennika w tv, ani nie nie przeglądaj stron typu on*t.pl. Nie chodzi mi o to, żeby panicznie tego unikać, ale zwyczajnie się tym nie interesować. Większość z informacji z tych źródeł, to tylko chwilowe sensacje, które nic nie wnoszą, a tylko mieszają człowiekowi w głowie, żeby się przejął i chciał więcej, a wtedy oni mają oglądalność. Pamiętaj NIE ZWARIOWAŁAŚ I NIE ZWARIUJESZ!
Życzę powodzenia w odburzaniu

Mała Mi to tylko nerwica podsuwa Ci takie myśli żeby Cię straszyć nie przejmuj się tym posłuchaj sobie tego nagrania etap-3-mysli-lekowe-t4330.html

Strach przed szaleństwem jest najczęstszym lękiem przy zaburzeniach lękowych. Wynika z obawy przed utratą kontroli.
Natomiast co do porady to trzeba to traktować tak samo jak każde inne lęki i obawy i ni dać temu się rozwinąć. Szaleństwo to nie jest takie hop siup i do tego trzeba mieć niezłe predyspozycje, najczęściej ludzie z nadmierną kontrolą (szczególnie nerwicową) nie mają na nie za bardzo szansy.

Kochani dziękuję za odpowiedzi. Uspokoiliście mnie. Okropna ta nerwica. Ja 32 letnia kobieta, podobno nie brzydka, kochająca choć czasem netwowa matka, pilna w pracy. W najgorszym momencie nasilenia nerwicy dostałam awans. Tak naprawdę tylko ja wiem jakie piekło lęku przeżywam. Czasem naprawdę jestem tym wszystkim wyczerpana. Czasem jest naprawdę źle. W takim sensie że objawy są różne i upierdliwe. Muszę porządnie wziąć się w garść. Nagrania chłopaków, relaksacje, trening autogenny.. Dam radę. Przecież raz już dałam radę gdy nerwica dopadła mnie na studiach. Cieszę się że jestem tu na forum. Razem lżej pozdrawiam.

Haha, miałam taką samą myśl przy tej samej sprawie w wiadomościach. No cóż, statystycznie raczej nie staniemy się obie psychopatkami w tym samym czasie, ale jak coś, nie rób mi konkurencji Poza tym wyżej wymieniony Poznański miał całkiem niezłą filozofię i system dorobiony do całej zbrodni, wątpię, żebyś zajmowała się czymś takim po nocach.

Nie nie wchodzę w takie filozofie, nie rozbudzam wyobraźni, nie interesuje się horoskopami, okultyzmem itp. Milczenia owiec nawet nie oglądałam. W zasadzie od dziecka lubiałam brać do siebie wiele rzeczy. Później DDA pogłębiło sprawe.Choć jako zdiagnozowany nerwicowiec lękowiec przerabiam czasem myślenie egzystencjalne to nie pojmuje jak można coś takiego zrobić. I nagle buch iskierka dosłownie aby moje myśli udrrzyły we mnie. A co jeśli mi odwali a co jeśli coś zrobie własnym dzieciom. Kulminacja lęku sięga kosmosu i nagle odpuszcza przechodzi po czasie. Niestety czasem dostaje dłużej ..myśli nie są już takie mocne ale są. I takie błędne koło.