Męczą mnie ostatnio myśli o mruganiu... Nie jest to typowe zachowanie obsesja-kompulsja, ponieważ nie ma tu czynności jaką mogłabym przerwać, a jest tylko irytacja, że znowu pomyślałam o mruganiu, i znowu kontroluję... Pewnie niejeden z was to przechodził i wie o co mi chodzi... Ja już też niejednokrotnie sobie poradziłam takim sposobem, że żyłam pomimo tych myśli, spotykałam się z ludźmi, "wkręcałam" w życie, i po czasie więcej myśli absorbowały mi problemy czy też inne pozytwne emocjonalne kwestie zycia i codzienności, niż natrętne myśli, i kontrola czy i jak mrugam... Czy jest to dobry sposób?? Boję się, że teraz przechodzę też taki czas, że moje życie zrobiło się trochę nudne... Mało w nich ludzi, dlatego mało w nich emocji, stąd chyba skupiam się nadto na natręctwach... Czy macie jakiś sprawdzony sposób?

Podświadomie przypominasz sobie o tym. Zapewne u Ciebie jest tak, że w którymś momencie przypominasz sobie o tym na zasadzie „ciekawe czy jeszcze mam te natręctwa”. Stąd te nawroty mimo lepszych dni. Kiedy przestaniesz kontrolować i pytać samą siebie czy jeszcze coś... wtedy zniknie to, co sprawia Ci problemy.

Noo nie tak na krótko, bo na miesiące to mija... Zależy od stresów w życiu, tak myślę... A w ogóle myślisz że taki tok postępowania jest dobry? W ogóle fajny opis "Co jest Twoim problemem?
- To, że potrafię zrozumieć i pomóc innym, ale nigdy nie potrafię zrozumieć i pomóc samemu sobie. To jest mój problem." Skąd ja to znam