tak jak w tytule, jestem ciekawy czy depresję da się wyleczyć. Czytałem na różnych stronach i forach gdzie zdania są podzielone. Czy depresję da się wyleczyć? jak to zrobić ?

Ty jak juz masz depresje czy stany depresyjne to sa one od lęku...z kazdej depresji lękowej mozna wyjsc, i robi sie to tak samo jak z lękiem, stosuje chocby niereaktywnosc, zmuszajac sie troche, a do tego przerywajac analize lekowa, nie wkrecajac sie, czyli stosujac podstawy na lęk, depresja takze sie zmniejszac bedzie...
depresja-w-nerwicy-t5290.html

Depresja ma dwa typy, jest albo egzogenna(Przyczynowa) albo endogenna(Choroba) Tą pierwszą zawsze możesz "wyleczyć" bo jak sama nazwa wskazuje bierze się ona z przyczyny (złe podejście do życia, fobie społeczne, niska samoocena, trudności w życiu codziennym, wygórowane cele w życiu, stosowanie używek itd.) więc zmieniając co nieco w naszym życiu po prostu możemy z tej depresji wyjść i jest to "uleczalne" w 100%. Kwestia po prostu jak Ty do tego podejdziesz i już, czy zechcesz zmienić coś w swoim życiu czy zamkniesz się w swojej depresji, w swoim stanie i będziesz tak tkwić, bo jak to Divin powiedział "Jeżeli ciągle robisz to samo, to dostajesz to samo". Inaczej spraw ma się co do tego drugiego typu depresji ale nie ma sensu o niej rozmawiać.

a jak się z takiej depresji wyleczyć?

No w sumie wyzej juz to napisano

a jeżeli chodzi o depresję endogenną to czy z niej również da się wyleczyć?

Coś ci powiem. Zamiast szukać stale teraz informacji o schizofraniach, depresjach endogennych zajmij się stary lękiem o charakterze nerwicowym. Bo masz z nim na ten moment problem.
Depresja endogenna jest taką depresją, ze nie jesteś w stanie umyć zębów i nie to, ze nie masz motywacji tylko FIZYCZNIE nie jesteś w stanie wstać z łóżka.
Bo to jest choroba, jak schizofrenia.
Ty natomiast masz silne objawy ale objawy emocjonalne, szukasz, pytasz , dopytujesz, masz analize lękowa, doszukujesz się objawów.
Dlatego pierwszym krokiem do poprawy samopoczucia bdzie u ciebie zaakceptowanie tej widocznej prawdy, ze masz lęk i zastopowanie czytania o schizofreniach i chorobach psychicznych.
Bo tym sposobem karmisz swoją analize lękowa i potem się doszukujesz tego u siebie.
Jak nie przestaniesz tego robić to nie dziw się, ze oprócz lęku i objawów lekowych, dostałes stanów depresyjnych i nie chce ci się żyć.
Bo psychika męczy się.

ale niektórzy mają życzenia .W 100% fiu fiu

RapiD, moi przedmówcy mądrze to ujęli, a Victor wskazał Ci, że nie w depresji leży problem.

Ale, jako że ktoś, kogo to dotyczy może wpaść do tego tematu, to mogę powiedzieć, że jest wyleczalna i jestem na to przykładem.

Moim zdaniem, do depresji zawsze prowadzi coś - nie jest ona wrodzonym stanem, nie jest naturalnym stanem żyjącego człowieka. Są ludzie, którzy mają do niej tendencję, już dzieci mogą mieć stany depresyjne, czy depresję w pełnym rozkwicie, ale zawsze leży u podstaw jakaś przyczyna- np. problemy w domu, poczucie bezsilności wobec życia, wyuczona postawa bezradności, poczucie, że jest się niepotrzebnym, poczucie braku celu, widzenie przyszłości w czarnych barwach. Zdejmijcie z czyjegoś serca kamień, dajcie cel i sens życia, pozwólcie mu się spełniać w jakiejkolwiek dziedzinie, a depresja pozostanie daleko w tyle. Jesteśmy tak "zaprojektowani", że przy odpowiednim podejściu, gdy wygenerujemy do tego jakieś minimalnie komfortowe warunki, życie potrafi nam sprawiać przyjemność. Jeśli coś temu przeszkadza, można nad tym popracować.
Natomiast, w moim przekonaniu, nie da się sformułować szybkiej recepty na to jak- to jest kwestia indywidualna, bo każda osoba, która zapada na depresje ma jednak jej nieco inne, spersonalizowane podłoże, wynikające z własnej historii, sposobu myślenia, itd. Trzeba wiec każdy przypadek traktować oddzielnie, odnaleźć w sobie te problematyczne elementy, które blokują możliwość cieszenia się życiem i uczestniczenia w nim w pełni.

Mądre słowa