znerwicowana_ja pisze: ↑

9 listopada 2017, o 12:29

Witam jestem mama 8 miesiecznego dziecka..od kilku miesięcy cierpię na nerwicę lękową.zaczelo się od atakow paniki strasznie się przerazilam ze wariuje.od tego czasu ciągle towarzyszy mi lęk i odezwala sie tez uspiona nerwica natrectw.męcza mnie natrętne myśli ze zagraża mi jakies niebezpieczenstwo,mam tez poczucie odrealnienia i łapie sie na tym ze juz czasem nie wiem czy to co pomyslalam to ja faktycznie tak mysle i uwazam czy to tylko ta mysl natretna i znow mam wtedy silniejszy lęk.i tak wkolko.zrobilam sie strasznie przewrazliwiona boje sie wszystkiego dokola boje sie kazdej głupiej myśli bo zaczynam sobie wkrecac ze juz chyba w te mysli wierze a skoro w nie wierze to juz paranoja i pewnie schizofrenia mi sie zaczela..dodam ze zyje w toksyczym związku moi facet ma problem z alkoholem czesto sie klocimy wiele razy mnie ostatnio straszyl na trzezwo sie pozniej zachowuje jakby nic sie nie stalo.zaczelam sie go bac i to tak realnie zaczynam miec mysli ze on mi cos zrobi bo juz tyle mi groził.blagam czy to neriwca czy naprawde zaczynam miec jakas chorobe psychiczna?wczoraj bylam u pani psycholog w trakcie rozmowy wyszlo ze moja nerwica pojawiła sie jako reakcja obronna na picie mojego faceta.ze skoro prosba i grosba nie skutkowało zeby nie pil to przyszla nerwica jako kolejna proba na zmuszenie go do nie picia.na koniec mnie mega zmartwila ze wkoncu moze sie stac tak ze faktycznie zwariuje i wyląduje w psychiatryku bo juz będę tak wyczerpana no tym mnie zalalama..odrazy poczułam ogromny lęk.teraz ciagle analizuje kazda mysl ,kazde slowo i wszystko co sie dzieje w mojej glowie.boje sie bo wczoraj przez mysl mi przeszla taka glupota ze moj facet mnie chce mnie zabić i odrazy juz lęk ze skoro tak mysle to na pewno mam urojenia albo paranoje i to juz na pewno obaj schizy.blagam pomozcie bo ja juz chyba naprawde trace rozuma mam nale dziecko ktore bardzo kocham,mam dla kogo zyc ale jak tu zyc w takich lękach i z takini myslami???ratunku

zrezygnowana pisze: ↑

9 listopada 2017, o 12:42

znerwicowana_ja pisze: ↑

9 listopada 2017, o 12:29

Witam jestem mama 8 miesiecznego dziecka..od kilku miesięcy cierpię na nerwicę lękową.zaczelo się od atakow paniki strasznie się przerazilam ze wariuje.od tego czasu ciągle towarzyszy mi lęk i odezwala sie tez uspiona nerwica natrectw.męcza mnie natrętne myśli ze zagraża mi jakies niebezpieczenstwo,mam tez poczucie odrealnienia i łapie sie na tym ze juz czasem nie wiem czy to co pomyslalam to ja faktycznie tak mysle i uwazam czy to tylko ta mysl natretna i znow mam wtedy silniejszy lęk.i tak wkolko.zrobilam sie strasznie przewrazliwiona boje sie wszystkiego dokola boje sie kazdej głupiej myśli bo zaczynam sobie wkrecac ze juz chyba w te mysli wierze a skoro w nie wierze to juz paranoja i pewnie schizofrenia mi sie zaczela..dodam ze zyje w toksyczym związku moi facet ma problem z alkoholem czesto sie klocimy wiele razy mnie ostatnio straszyl na trzezwo sie pozniej zachowuje jakby nic sie nie stalo.zaczelam sie go bac i to tak realnie zaczynam miec mysli ze on mi cos zrobi bo juz tyle mi groził.blagam czy to neriwca czy naprawde zaczynam miec jakas chorobe psychiczna?wczoraj bylam u pani psycholog w trakcie rozmowy wyszlo ze moja nerwica pojawiła sie jako reakcja obronna na picie mojego faceta.ze skoro prosba i grosba nie skutkowało zeby nie pil to przyszla nerwica jako kolejna proba na zmuszenie go do nie picia.na koniec mnie mega zmartwila ze wkoncu moze sie stac tak ze faktycznie zwariuje i wyląduje w psychiatryku bo juz będę tak wyczerpana no tym mnie zalalama..odrazy poczułam ogromny lęk.teraz ciagle analizuje kazda mysl ,kazde slowo i wszystko co sie dzieje w mojej glowie.boje sie bo wczoraj przez mysl mi przeszla taka glupota ze moj facet mnie chce mnie zabić i odrazy juz lęk ze skoro tak mysle to na pewno mam urojenia albo paranoje i to juz na pewno obaj schizy.blagam pomozcie bo ja juz chyba naprawde trace rozuma mam nale dziecko ktore bardzo kocham,mam dla kogo zyc ale jak tu zyc w takich lękach i z takini myslami???ratunku

Przede wszystkim nie piszesz o niczym nowym,to co przeżywasz przezywa większość forumowiczów.Na pewno życie w toksycznym zwiazku Ci nie pomaga i może to być reakcja organizmu na to co się dzieje w Twoim życiu.Na pewno nie wariujesz i nie zwariujesz,ale takie życie na.dłuższą metę na pewno Ci nie pomoże,może powinnaś zakończyć ten związek dla Twojego dobra i przede wszystkim dobra dziecka.