Witam. Wydaję mi się, że wychodzę powoli ze stanu odrealnienia. Zniknęły lęki, natrętne myśli. Polepszyło się o wiele bardziej takie ogólne samopoczucie. Derealizacja jest jeszcze w pewnym stopniu, ale nie przeszkadza mi kompletnie.
Czuję, że "wracam". Teraz pytanie, może zgoła banalne. Czy Wy, drodzy forumowicze, gdy wychodziliście ze stanu derealizacji, to czy przed "pełnym" wyjściem, mieliście też taki okres przejściowy jak ja ? Prześwity i to co opisałem wyżej ? Jeśli tak, to jestem rad, bo czuję, że moja batalia niedługo się skończy. Proszę o jakieś odpowiedzi.

Tak Mercenary, tak miał każdy i możesz sobie o tym poczytać w dziale ozdrowieńców z DD: leczenie-derealizacji.html

Więc bądź rad i gratuluje! Trzymam kciuki za kompletne wyjście do świąt

Dziękuję. Chciałem Tobie i Wiktorowi szczególnie serdecznie podziękować. Za to, że powstało takie forum, za to że nagrywaliście filmiki na YT wyjaśniające pieczołowicie wszystkie te stany. Niestety takiego zrozumienia nie znalazłem u lekarzy specjalistów tj. psychologa i niedawno psychiatry. Na szczęście z Waszą pomocą i swoją determinacją powoli udaje mi się osiągnąć "normalność". Potrzebowałem około pół roku, żeby do tego dojść, ale w tym czasie dużo się chyba sam o sobie nauczyłem. Najpierw się plątałem, nakręcałem, a potem stopniowo uspakajałem. Dziękuję wszystkim.

Ja jestem w podobnej sytuacji a niewatpliwie sam widze poprawe wiec tez wychodze z zalozenia ze to jest to i ze powoli dalej bedzie szlo. Ogolnie w ostatni tydzien porpawilo mi sie o duzy stopien i mam zupelnie inna juz postawe niz niedawno co do samych tych stanow.

Życzę Ci rychłego powrotu do normalności. Osobiście u mnie takie radykalne poprawienie się, zanik lęków, natrętnych myśli, pojawił się jakoś pod koniec tamtego tygodnia. Jest o wiele lepiej aniżeli było wcześniej.
Czasem mam takie stany odrealnienia dość mocnego, głównie poza domem, w szkole albo na podwórku, ale jakoś nie bardzo mi to przeszkadza i się tym nie przejmuję. To chyba kluczowe by z tego wyjść. Pozdrawiam.