Dzisiaj w nocy dostałam napad paniki, lęku.. wstałam o 3 zrobić pić synkowi.. w mieszkaniu było ciemno.. w innym pokoju spali rodzice chłopaka (są częstymi gośćmi od kiedy dostałam pierwszego ataku, miesiąc temu), chłopak na wyjeździe więc spałam z synkiem sama.. nigdy nie lubiłam samotnych nocek, ciemnego mieszkania, ciemności i zawsze wywoływało to u mnie jakiś lęk, ale kiedyś z tego powodu nic mi nie było... a dziś nocy gdy robiłam te picie i wróciłam przez ciemne mieszkanie do łóżka dostałam czegoś podobnego co odczuwałam pierwszy raz miesiąc temu.. nie mogłam spokojnie oddychac, czułam w głowie dziwne uczucie, wewnętrzny niepokój, jakby zaraz miało mi się coś stać.. cały czas przy tym leżałam.. miałam ochotę wstać i zacząć panikować, albo chociaż włączyć telewizor.. nie wiem jak, ale się opanowałam.. uspokoiłam oddech i myślałam tylko o tym, że to nerwy chcą mną kierować.. byłam w 100% świadoma co się dzieję, chociaż bardzo mnie to przeraziło..
pytanie; skąd biorą się takie nagłe lęki.. podświadomie bałam się tego ciemnego mieszkania.. i tak sobie wkręciłam strach ?

W trakcie trwania stanu lękowego dosłownie w ułamek sekundy może nas coś przerazić. Bardzo dobrze podeszłaś do ataku, brawo

jeszcze nie raz będę wstawać w nocy robić te picie.. jak mam się nie bać.. ;[ czuje się jak małe dziecko, które boi się ciemnego pokoju.. ;/

Ale przeciesz dalas rady . Tym zyj a nientym ze w nocy moze znowu przyjdzie atak bo pewnie przyjdzie bo lek to bardzo silna emocja . Ale przeciesz nic sie nie stalo . To wlasnie jest akceptacja zaburzenia i ignorowanie konfrontacja z lekiem .

Po prostu to rób, przekonaj, że to głupi wymysł wyobraźni.

jesus, ja to tak mam, że dopóki ktoś mi nie powie to nie tego nie przyswoję dzięki, będę działać tak jak do tej pory