Racja Bart, wiadomo, we wszystko mozna sie wkręcić:)
Ale chciałam napisać ten watek bo może ktoś będzie miał podobny problem:)

Kuzwa ja taki czasem mam ale musze dobrze sie ZJARAC . zazdraszczam ze ty na trzezwo takie masz jazdy tego akuray nie wyplewiaj prwnie nie da die z toba nudzic bo wiecznie mordka usmiechnieta

marianna pisze:Racja Bart, wiadomo, we wszystko mozna sie wkręcić:)
Ale chciałam napisać ten watek bo może ktoś będzie miał podobny problem:)

Marianna przyjedz do mnie do Holandii,ja się zjaram i będziemy we dwie się śmiały,i jedna druga zrozumie,hehehe.

Joaś obawiam się że trawka by nie była potrzebna;)

marianna pisze:Joaś obawiam się że trawka by nie była potrzebna;)

To bez trawki,myślę że i tak by było wesoło,kiedyś zapaliłem trawke dla sprawdzenia jak to jest,to mialam takie jazdy,że stwierdziłam że to nie dla mnie.

Atak śmiechu po przebudzeniu zdarza mi czasem tuż po przebudzeniu, ale bardzo rzadko.
Ataki śmiechu całkowicie bez powodu zdarzały mi się, ale obecnie ich na razie nie mam. Zdarzały mi się one, gdy miałem 14 lat, ogólnie były to gwałtowne wahania nastroju, od chęci ryczenia i zniknięcia z tego świata do euforii z atakami śmiechu całkowicie bez powodu i chęci zaczepiania innych (stan niezgodny z moją osobowością), przeskok następował czasem kilka razy w ciągu dnia. Trwało to niecały rok, ale nie zdarzało się codziennie. W szkole przeszkadzały mi oba te stany, bo uniemożliwiały odpowiednie skupienie się na lekcji.
W wieku 19 lat zaczęła się "druga fala", nie były to jednak stricte napady śmiechu, ale takie ogólne stany "głupawki". Dochodziło do nich w późnych godzinach wieczornych. Występowała w tym euforia ze śmianiem się bez powodu (ale nie tak intensywnym) i innymi przyjemnymi doznaniami emocjonalnymi, duże pobudzenie ruchowe i "teatralnego typu" zachowania (ale nie przed kimś, tylko tak po prostu na osobności). Lubiłem te stany, ale zostały "wygaszone" przez moją chorobę gastryczną półtora roku temu.

Ja miałem atak śmiechu gdy byłem w wieku przedszkolnym w kościele. Przypomniała mi się reklama płynu do mycia naczyń o nazwie Pur czy Kop. Nie mogłem powstrzymać śmiechu. Tata wywiózł mnie około kilometr od kościoła i mnie "zlał" za to. Potem na jakiś czas chyba jeszcze wróciliśmy do kościoła. Inny atak śmiechu, kiedy byłem dzieckiem, miałem, gdy w Panoramie pewnego razu mówili o dziewczynie, której przetoczyli wirusa HIV (czy coś podobnego). Nie chciałem się śmiać, a i tak się śmiałem. Tata też zastosował przemoc fizyczną wobec mnie.

No, u mnie bez powodu to się zdarza raz na rok po przebudzeniu, kiedy mam stresy, jakiś gorszy okres.
Natomiast śmiech nerwowy w róznych sytuacjach rzadko ale bywa, nie jest to jednak zwiazane ze skokami
nastroju tylko napięciem. To akurat wydaje mi się zupełnie zrozumiałe:)

Dziękuje wszystkim za odpowiedzi:)
Szybko mi dziś ta radość przeszła, a niedawno jakoś niefortunnie się schyliłam, coś mi przeskoczyło w kregosłupie
i już w ogóle nie chce mi się śmiać;)
Zamykajac ten jakże radosny temat dochodze do wnosku że to po prostu z nerwów, coś jak atak paniki po przebudzeniu.

Ja chce zajarac

Ja raz zajarałam i to był pierwszy i ostratni raz;)

Ostatnio w pracy zdarza mi się chęć roześmiania się bez żadnego powodu. Udaje mi się nie roześmiać się mocno, ale lekko zaczynam, obracam się wtedy nie mieć obróconej głowy w stronę pracowników, żeby nie widzieli.