Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

pomarancza · 29 maja 2014, o 21:39

Dziewczyno, nie oglądaj twj stacji n t... i Na dobre i na złe w środy jest wieczorem, to unikaj tv wtedy, bo tam też dużo lekarzy;))
Sama dobrze wiesz,że jak pisze Lipski,prawdopodobieństwo zakrzepicy jest niewielkie. A wiesz to,prawda?
Zastanów się jak idiotyczne są te myśli, bo sama wiesz, że to tylko wytwór Twojego umysłu! Powodzenia;))

Monika87 · 29 maja 2014, o 21:43

dzięki już przeszło, troszkę dziś po rozmowach na czacie nurtuje mnie temat badań; robię raz w roku morfologię i jeżeli jest ok to nie robię nic więcej, no w sumie jak mi odpalmowało to byłam u laryngologa i na ekg; mam 27 lat, co powinnam zrobić ewentualnie bo nie mam pojęcia tak szczerze mówiąc, a latać po lekarzach bez sensu też nie chcę...

ddd · 29 maja 2014, o 21:44

No a co ci sie dzieje? bo jak pio prostu masz mysli o chorobach to zrob se badanie krwi i tyle ;p j

Monika87 · 29 maja 2014, o 21:57

no właśnie ja mam hipochondrię i ciągle mam raka czegoś innego

a nie chce biegać ciągle po jakichś lekarzach, ale palę i właśnie dlatego poleciałam do laryngologa przekonana o raku krtani, pamiętam jak dziwnie na mnie patrzył, zbadał i stwierdził wiadomo, jest pani zdrowa; potem duszenie w klatce no to byłam u rodzinnej, badanie krwi mocz usg tarczycy, mówię że może rak płuc i czy robić rtg, pyta kiedy miałam , ja mówię że 2-3 lata temu, ona mówi że nie widzi potrzeby powtarzania, badania wyszły książkowe, tarczyca jak z podręcznika, dostałam coś na uspokojenie i tyle, duszenie przeszło... zastanawiam się czy morfologia wystarczy aby czuć się spokojnym

marianna · 30 maja 2014, o 01:58

Monika lęk przed chorobami jest tylko maskowanym lekiem przed czyms zupełnie innym.
Jeśli nazwiesz swój problem, odkryjesz go - będziesz mogła nad nim pracować i ten lęk o zdrowie zniknie.
Warto iśc na terapię.

Monika87 · 30 maja 2014, o 08:26

dzięki

ja już długo chodzę na terapię, był taki czas że chodziłam 2-3 razy w tygodniu nawet ale to na początku, i to prawda że terapia pomaga; no i jak już gdzieś wcześniej pisałam miałam "zdrowe" prawie 3 lata, a teraz od ponad pół roku jak na pstryknięcie palcami od nowa to samo... kurde

marianna · 30 maja 2014, o 12:27

Monia ale dlaczego? co Cię tak "rozwaliło"?

nierealna · 30 maja 2014, o 15:42

A ja mam pytanie, czysto medyczne.

Wracając do domu dzisiaj autem, wysiadłam z niego i nagle nie czułam nóg i rąk. W sensie czułam, ale jakby impulsy dochodziły z kilku milionowym opóźnieniem - czucie klamki, kluczy itd.

Do teraz dochodzą do siebie

Ale zastanawiam się co to jest ? Ucisk? Przez to że siedziałam w aucie ? No nie wiem ...

marianna · 30 maja 2014, o 16:17

Ja tak miałam jak obawiałam się chorób neurologicznych.
Miałam wtedy podobne objawy do opisanego, poza tym drętwienie części twarzy, kończyn, drętwienie głowy, poczcie wylewu w głowie itd.
Myślę że to tylko jeden z objawów napięcia u Ciebie.
Zwłaszcza po jeździe autem.
Niby się jedzie ale podświadomość pracuje!

Monika87 · 30 maja 2014, o 19:30

marianna pisze:Monia ale dlaczego? co Cię tak "rozwaliło"?

kurde nie mam pojęcia, jak byłam miesiąc temu u psychiatry to ona też stwierdziła że musiało coś się wydarzyć co spowodowało ten powrót nerwicy, w sumie hmm brałam ślub w tym czasie gdy się to zaczęło, ale przecież to raczej pozytywne wydarzenie, a nie negatywne...

Victor · 30 maja 2014, o 19:41

Oczywiscie ze pozoytywne ale jest to wydarzenie figurujące na szyczycie wydarzeń stresogennych. Jak najbardziej i nie raz się z tym spotykałem, ze przy ślubie wychodzą na jaw lęki itd.
W kazdym razie to nie powód aby im się poddawać

Wbrew pozorom aby przyszła nerwica nie musi istniec konkretny konflik wewnetrzny, moznna po rpostu przekroczyxc granice odpornosci na stres i juz sie moga pojawic objawy, leki oraz obawy i lekowe myśli.
I jeżeli nadal nie potrafimy odpowiednio do nich podejśc samoistnie wkręcamy się dalej na nowo.

pomarancza · 31 maja 2014, o 21:24

Mnie też "łapało" przed jakimś wydarzeniem, któremu towarzyszyły emocje,oczekiwanie etc.. np jakieś spotkania, na które bardzo sie cieszyłam,randki czy tym podobne;d wbrew pozorom właśnie, pozytywne rzeczy,ale są emocje i... się zaczeyna. teraz już mniej, bo poczytałam o nerwicy i mam to forum:) alejak najbardziej, zdarzało się.

Pitek30 · 1 czerwca 2014, o 00:39

Witam!
Wczoraj poddalem sie lękowi,przegralem niestety,a mianowicie jezdzilismy z żona po sklepach ogladac kafelki.No i jeden sklep jest w hali.Trzeba wejsc na wysokosc 2 pietra,schody sa z przeswitami metalowe na srodku wielkiej hali.Widac cala hale.Postanowilem tam pojechac zeby przelamac sie.Pol roku temu wchodzilem normalnie bez niczego,to moja zona sie bala i kurczowo mnie wtedy trzymala wchodzac.A wczoraj jak weszlismy do hali to z zona na siebie popatrzylismy i niestety odpuscilismy wejscie na gore.Myslalem ze tam bylo nizej.Zona olala temat nie weszla trudno,a ja miele i traktuje w kategori porazki i ujmy na honorze.Pol roku temu wchodzilem a teraz mieczak.Mam wrazenie ze moja psychoterapia nic mi nie pomaga w leku wysokosci i przestrzeni.Wydaje mi sie ze psychoterapeuta powinien jezdzic w tzw teren z pacjentem na poczatek i pokonywac z nim te slabosci.a ja jestem sam ze soba i proboje cos tam walczyc.Chore to ale wcbodzac do budynku na wyzsze pietro ja mysle jakie beda schody i mysle o tym ze musze wejsc na wyzsze pietro.na balkonie u siebie na 2 pietrze praktycznie wcale nie przebywam.czy ja wroce do normalnosci?czy pakowac sie w leki?Bo ogolnie dobrze sie czuje,ostatnio lękow jakby malo albo wcale.Dziennie moze z 10% czasu pochlaniaja mnie mysli na soba albo w ogole.Pozdrawiam Was serdecznie!

marianna · 1 czerwca 2014, o 14:37

Ja mieszkam na 9 pietrze i nigdy nie miałam lęku wysokości.
Ale w tym roku owszem

Na balkon wychodziłam wiele razy w nerwicy z myslą "o ku...a ale wysoko! nie idzie wytrzymać, co jak zemdleję i spadnę?" podczas gdy od dziecka potrafiłam się wychylić na wpół przez barierkę na balkonie u kumpla na p.12.
Myślałam że juz nigdy normalnie nie będę wychodziła na ten cholerny balkon, ale wychodzę.
Czasem nawet mi się przypomni że się bałam ale to sie już nie przekłada na uczucia.
Wysokość jest mi obojetna.
Więc stawiam że i Tobie przejdzie

Pitek30 · 1 czerwca 2014, o 15:32

Oby przeszlo,bo samo przebywanie w mieszkaniu na wysokim pietrze doprawdziloby mnie do duzego stresu.Mi to sie zaczelo poglebiac ostatnio.Jeszcze 3 lata temu bylem w Wawie na 45 pietrze w drapaczu.A teraz sama mysli to masakra.Nie wiem jak z tego wyjsc?dla mnie to chyba najwiekszy problem ostatnio:/

-- 1 czerwca 2014, o 15:32 --
Oby przeszlo,bo samo przebywanie w mieszkaniu na wysokim doprawdziloby mnie do duzego stresu.Mi to sie zaczelo poglebiac ostatnio.Jeszcze 3 lata temu bylem w Wawie na 45 pietrze w drapaczu.A teraz sama mysli to masakra.Nie wiem jak z tego wyjsc?dla mnie to chyba najwiekszy problem ostatnio:/