Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

martusia1979 · 29 grudnia 2015, o 21:28

dzieki Adela tobie tez zycze zdrowka!

ana · 30 grudnia 2015, o 20:53

Mam mętlik. Moja psycholog powtarza mi zawsze, że skoro od dzieciństwa mam (z przerwami) zaburzenia obsesyjne, lękowe, to znaczy, że już tak będę miała zawsze (z różnym nasileniem) i muszę się z tym pogodzić. Oczywiście - akceptacja, ignorowanie objawów i wszystko to o czym mowa na forum - jestem w stanie ogarnąć, ale nie mogę pogodzić się z myślą, że mogłabym walczyć o coś, co nie minie - wg mojej psycholog.

Adela · 30 grudnia 2015, o 23:24

Ana..twojej psycholog pewnie chodziło o to, ze zaburzenie będzie nadal ale jeśli nauczysz się z nim żyć i nauczysz się ignorowania objawow I nie nadawania im wazności, to zaburzenia tego nawet nie odczujesz.Chodzi o to, ze my zaburzeni jestesmy takimi specyficznymi osobowościami o wyjątkowych emocjach i tacy juz pozostaniemy, ale objawy wcale nie muszą nam towarzyszyć do końca życia.Wszystko zależy od tego na ile je zrozumiemy I oswoimy.

kasiaaaaka · 31 grudnia 2015, o 08:56

Cześć kochani. Pisze w zupełnie innej sprawie. Tym razem nie wkręcam sobie żadnej choroby

Chodzi mi odnośnie swojego chłopaka. Jestem z nim prawie 2 lata. Czasami zastanawiam się czy ja go kocham. Czy to nie jest po prostu przyzwyczajenie. Dziwne dla mnie jest to, bo jak się kogoś kocha to czlowiek nie ma pytań typu "czy ja na pewno go kocham". Czasami mnie wszystko w nim irytuje, doslownie wszystko. Nawet to z czego kiedyś się śmiałam teraz mnie irytuje. Nie rozumiem tego. Jednego dnia go kocham nad życie i nie wyobrażam sobie żyć bez niego a następnego mnie wkurza. Dodam że jak nie miałam nerwicy to już z nim bylam i nie miałam takich myśli. Nie wspomnąc już o tym że bardzo spadło mi libido i praktycznie w ogóle nie mam ochoty. Czasami się zastanawiam czy mam go zostawić. Bo jak można tyle żyć i nie wiedzieć czy się kocha drugą osobe?

Wilku · 31 grudnia 2015, o 09:47

Kasiaaaka jest mnóstwo postów na ten temat. Tak jest to możliwe

czy-ja-ja-jego-kocham-zanik-uczuc-strat ... t6929.html

ostateczna-rozgrywka-kocham-nie-kocham-t7014.html

zanik-uczuc-strata-emocji-czy-ja-ja-jeg ... t6421.html

derealizacja-a-zanik-uczuc-i-emocji-t2799.html

nerwica-a-moze-niezdolnosc-do-kochania-t5923.html

Ja też mam problem z libido, jest na poziomie poniżej zera i trwa już długo niestety bo miesiącami się to ciągnie. Męczę się z tym już rok

. Im więcej poczytasz tym szybciej uda Ci się zabić to w zarodku.

kasiaaaaka · 31 grudnia 2015, o 10:03

Dokładnie. Ja przed nerwicą miałam bardzo wysokie, a teraz po prostu w ogóle nie mam ochoty na seks pomimo że mieszkam w Holandii a chłopaka nie widziałam 2,5 miesiąca i teraz przyjechał na święta. Nie czułam potrzeby po tak długim czasie.

MaciekMacku · 31 grudnia 2015, o 11:18

Muszę cofnąć się o parę postów wcześniej by odpisać Adeli.... To co piszesz to jakaś totalna bzdura! Zaburzeni na całe życie?! Nasza osobowość to skarb! A jeśli Ty myślisz że będziesz musiała żyć z lękiem całe życie albo z dd/dp to znaczy że tylko się usprawiedliwiasz bo nie chcesz z tego wyjść !

Adela · 31 grudnia 2015, o 19:35

Chyba cos ci sie pomylilo.czytanie ze zrozumieniem sie klania.to psycholog stwierdzila, to o czym piszesz wyczuwam niemily ton, a szkoda bo wiekszosc ludzi na tym forum jest bardziej taktowna i uprzejma.Nie znasz mnie, , wiec nie osądzaj.Uwierz, ze mógł byś sie odemnie dużo nauczyć.Wszystkiego dobrego w Nowym Roku!

wojtaaaaaas6 · 1 stycznia 2016, o 02:18

Hm, myślałem o założeniu nowego wątku ale zdecydowałem,ze nie będę zaśmiecac

a wiec WSZYSTKIM życzę szczęśliwego nowego roku! Aby A by ten rok był o wiele lepszy niż 2015, abyście radzili sobie z tą okropna nerwica, stawali się silniejsi, i szli do przodu przed siebie z zawsze podniesiona głową! Jeszcze raz wszystkiego dobrego. Pozdrawiam

Adela · 1 stycznia 2016, o 03:14

Dzieki. ...rowniez wszystkiego dobrego w Nowym Roku.A zwłaszcza pelnego odburzenia!:-)

siwa · 1 stycznia 2016, o 16:01

Powiem Wam ze słaba jednak jestem. Tak bardzo sie boje bo pojawiają mi sie mysli ze czeka mnie ciezka depresja i ze cos sobie zrobie. Ze jednak moze nie wiadomo a jednak popełnię samobójstwo. Naczytałem sie ze w depresji wiele osob popełnia samobójstwo i to tak we mnie siedzi. Wiem probuje to zwyciężyć ale nie moge bo tak bardzo sie boje. Widze bliskich ktorzy mnie żałują i placza nad moim grobem. To takie cholernie ciezkie dla mnie. Moze jednak serio juz wariuje i odbiore sobie zycie. Moze jednak czegos nie widze. Sama chyba nie dam rady przejsc przez to. W przyszlym tyg musze isc do psychologa. Ale tak bardzo sie boje...

Adela · 1 stycznia 2016, o 19:28

Siwa...nie bój się, mi terapia bardzo pomogła.Probuj wszystkiego.

siwa · 1 stycznia 2016, o 19:31

Dzieki Adela. Mam taka nadzieje...
Ale coz do tej pory musze sobie jakos radzić... Pytanie tylko jak?

Adela · 1 stycznia 2016, o 19:45

Wiesz....podpieraj sie tym co czytasz na forum ale wypracuj sobie tez swoj własny sposob.Nieraz trzeba na to duzo czasu ale nie wolno ci wątpić.

ciekawy94 · 1 stycznia 2016, o 19:45

No wiadomo , ja miałem wczoraj cięższy dzień, bardzo ciężki. Już szedłem prawie na tory, zrąbany, nie śpiący 24 h i oczywiście pokłóciłem się z kimś. I co ? I dzisiaj wstałem, poszedłem biegać, wziąłem witaminy i żyję. I mam gdzieś nerwicę