Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

ania32 · 19 maja 2015, o 17:09

dziekuje:)

Victor · 19 maja 2015, o 17:10

Haha ten teraz będzie z tą higieną wariował, po co ci to napisałem

bart26 pisze:I NA SERIO PRZESZLO MI PRZEZ GLOWE TO STWIERDZ3NIE ZE CHCE MIEC TA SCHIZE . Na niczym juz mi nie zalezy jak na swietym spokoju .

Ale to nie jest złe, ja na tym bazowałem w końvcu porzucenie kontroli. Dobrze jest tylko w tych stwierdzeniach pamiętać, ze dzięki temu własnie porzucamy kontrolę (bo przestajemy sprawdzać, doszukiwać się) i wychodzimy z koła lekowego a nie za chwilę się bac tych stwierdzen i myślec "a co jak sobie to wywołam"

albo "sam nie wiem co mam i sie boje ze to jednak to"

bart26 · 19 maja 2015, o 17:16

No wlasnie i tu podeszlem do tego wlasnie w taki sposob ze widzisz nerwico przekroczylem granice i bede przekraczal ja dalej nie czulem lęku tylko wepchalem w siebie taka pewnosc siebie z czego jestem dumny .

Mysle ze nie bede wariowal z ta higiena :heh
Chyba to przerobilem

ania32 · 19 maja 2015, o 17:31

jestem juz trzy lata na lekach.regularne wizyty u psychologa nie daly nic!jestem na tym forum od kilku dni i czuje ze zrobilam ogromny krok do przodu w walce z moja nerwiczka.to forum jest dla mnie najlepsza terapia.byc moze od psychologa slyszalam to samo o czym wy piszecie ale od was jest to bardziej przekonujace.wielkie dzieki:)

MaksiaKasia · 19 maja 2015, o 17:48

Ania32 - ja mam trochę odwrotnie. Wczoraj miałam podjąć na nowo terapię, ale odwołałam ją. Na samą myśl o tym, że mam iść na terapię (czyli po prostu wyjść z domu), dostaję lęków i paniki. Nie wiem czy terapia jest konieczna w moim przypadku, czy dam radę sobie sama. Biję się z myślami. Bo chciałabym chodzić a z drugiej strony przed każdą wizytą nie jestem w stanie się ruszyć. Mam dd na zaawansowanym poziomie i mega lęki. Już nie wiem czy istnieję, co się dookoła mnie dzieje, nie pamiętam życia bez lęku ani dd. Nie chcę płacić za wizyty, na których nie byłam

ania32 · 19 maja 2015, o 18:38

mi pomaga przede wszystkim to ze pisza tu ludzie ktorzy przezywaja to samo co ja.warto sluchac ich rad bo jesli im sie udaje/udalo z tym dziadostwem poradzic to dlaczego innym ma sie nie udac?potrzebna jest wiedza na temat tej choroby by umiec z nia walczyc a na tym forum jest jej wystarczajaco.wiecej wiary w siebie.teraz latwo sie tak pisze ale do niedawna bylam w totalnej rozsypce i myslalam ze juz nic nie jest wstanie mi pomoc a jednak wzielam sobie te wszystkie rady do serca i zrozumialam czym sa te zaburzenia i jak to wszystko dziala i jest oki:)

Jerry · 19 maja 2015, o 18:40

Ania, miałaś słabego psychologa widać, ale faktem jest że forum działa najlepiej bo łatwiej zaufać ludziom, którzy przeżywają albo przeżywali to samo.

ania32 · 19 maja 2015, o 18:44

bylo ich kilku.moze nie potrafilam ich sluchac i zaufac im? nie wiem

asia1994 · 19 maja 2015, o 18:46

Chyba to forum jest najlepszym lekarstwem

Dla mnie stan jeszcze dwa miesiące temu a teraz to ogromnie diametralna zmiana, oczywiście na plus.

MaksiaKasia · 19 maja 2015, o 19:18

Ja dziś czuję się wyjątkowo wyobcowana przez dd. Już nie daję sobie rady. Czuję, że zwariuję, że jedynym ratunkiem dla mnie jest psychiatryk

już się zaczynam zastanawiać, czy to na bank nerwica lękowa i dd

19 maja 2015, o 19:36

Tym zastanawianiem sie bardziej wkrecasz w ten stan. jakbys byla stuknieta albo ze schizofrenia to bys sobie nawet nie zdawala sprawy tylko uznala to za naturalny stan.

MaksiaKasia · 19 maja 2015, o 19:46

a od dd nie można zwariować? bo ja już czuję się jak świr. w ogóle nie czaję co się dookoła mnie dzieje. waham się czy dobrać sobie cloranxen

rozmawiam z narzeczonym, myślimy o zmianie otoczenia na kilka dni - pojedziemy do moich rodziców. póki co nic nie pomaga ;( odrzucam te myśli, ale one są oporne.

19 maja 2015, o 19:55

Zmiana otoczenia moze pomoc, ale pamietaj ze ood codziennosci potem i tak nie uciekniesz. I nie zwariujesz od dd.

MaksiaKasia · 19 maja 2015, o 20:11

Dzięki Divam za pomoc. Cholera, jednak pomagacie na serio. Człowiek od razu jakoś lepiej się czuje

Mnie chodzi o to, by poczuć z powrotem to uczucie normalności. A wiem, że pobyt u rodziców może pomóc. Mama była ze mną w lęku przez 10 lat i ona zna mnie najlepiej pod tym względem, poza tym ogród itp. Tylko najpierw trzeba dojechać 30 km :O Trzymam Cię za słowo, że nie zwariuję.

19 maja 2015, o 20:18

Trzymaj trzymaj
Nie pozalujesz.