margo13 pisze: ↑

1 lipca 2017, o 17:38

no wlasnie niby lepiej a jakby cos dziwnego pytam bo nie chce panikowac itd ale staje nap obok szafki lub kogos i jakos dziwne uczucie jakbym miala upasc
juz nie pytam czy kiedys minie ta nerwica jak sa mi znajome objawy to ok olewam je tylko jak cos nowego mam to pytam znam stany od 3 lal ale nowe miewam hihihihhi
cud ze lek przed smiercia maleje

Tak trzymaj. Sama widzisz że masz progres, że wiele objawów nie robi na Tobie wrażenia takiego jak dawniej. To świadczy że jesteś na dobrej drodze. Głowa do góry.

czyli przy wychodzeniu z tego tak bywa ?? mozna calkiem wyjsc z tego

margo13 pisze: ↑

1 lipca 2017, o 17:52

czyli przy wychodzeniu z tego tak bywa ?? mozna calkiem wyjsc z tego

Myślę że na to pytanie już sama możesz sobie odpowiedzieć. Porównaj obecne dni z tymi co były dawniej. Skoro teraz jest lepiej, więcej dni jest spokojniejszych. Nie myśl kiedy to się skończy. Myśl co byś fajnego porobiła, jaki film obejrzała, co zwiedziła itp. Relaksuj się.

Ach. I mnie po 2 tyg wzglednego.spokoju dopadl kryzys. Opiekuje sie dzis kuzynka, zostaje z nia na noc. Od rana oczywiscie czulam.ogromne napięcie, ale zajęłam sie czyms, dałam rade. Przed samym wyjsciem juz mnie bolal brzuch, bieganie do toalety rozpoczęte. No ale nic, olalam.sprawe i poszlam. I tu zaczal sie horror. Siedze z dzieckiem, lęk sie rozkręca. staram sie z nią bawic, czyms zgadywać pomimo wewnętrznego napiecia. Lęk osiagnal poziom maksymalny, do tego stopnia ze zwymiotowalam. Teraz siedze cala w panice i zastanawiam.sie jak przetrwam noc. Masakra :x

Ja tez tu pisalam ze mam lęki przed zostawaniem samą z dziećmi.Wiec sie pytam siebie jak ja chce miec wlasne dziecko do cholery jak boje sie zostac sam na sam.

tak jest spokojniej tylko wieksze bole glowy i ten pisk w uszach czy to jest ok czemu tak ?

Iwona29 pisze: ↑

1 lipca 2017, o 21:45

Ja tez tu pisalam ze mam lęki przed zostawaniem samą z dziećmi.Wiec sie pytam siebie jak ja chce miec wlasne dziecko do cholery jak boje sie zostac sam na sam.

Ale czego właściwie się boisz? Z czego ten lęk wynika?

eyeswithoutaface pisze: ↑

2 lipca 2017, o 10:28

Iwona29 pisze: ↑

1 lipca 2017, o 21:45

Ja tez tu pisalam ze mam lęki przed zostawaniem samą z dziećmi.Wiec sie pytam siebie jak ja chce miec wlasne dziecko do cholery jak boje sie zostac sam na sam.

Ale czego właściwie się boisz? Z czego ten lęk wynika?

Ze zacznie mnie lęk lapac i jak zemdleje to co z dzieckiem wtedy? Caly cholerny lęk przed lękiem.Musze to opanowac i spokojnie moc zostawac z dziecmi mojego rodzenstwa a maja po 4,5 lat i pol roku.
Jakies metody zwalczenia tego strachu macie?

Mniewczorajsza sytuacja zupełnie wybiła z rytmu. Mam wrażenie,z e w taim kryzysie,t o jakbym nie maiłą zadnej wiedzy o nerwicy, o mechanizmach lęku, po prostu nic. Dzisiejszej nocy miałam dosłownie atak paniki, za atakiem paniki, zero snu, przeraźliwy lęk i tylko w głowie : " to tylko nerwica; to tylko myśli; tot ylko lęk nic sie nie stanie".

Iwona29 pisze: ↑

2 lipca 2017, o 10:33

Ze zacznie mnie lęk lapac i jak zemdleje to co z dzieckiem wtedy? Caly cholerny lęk przed lękiem.Musze to opanowac i spokojnie moc zostawac z dziecmi mojego rodzenstwa a maja po 4,5 lat i pol roku.
Jakies metody zwalczenia tego strachu macie?

Na przekór swoim lekom opiekuj się dziećmi Konfrontuj się z tymi obawami. Na początku będziesz się trzesla ze strachu, potem będzie już z górki Przekonasz tym swój umysł, że nie ma żadnego realnego zagrożenia

Natalie1208 pisze: ↑

2 lipca 2017, o 11:37

Mniewczorajsza sytuacja zupełnie wybiła z rytmu. Mam wrażenie,z e w taim kryzysie,t o jakbym nie maiłą zadnej wiedzy o nerwicy, o mechanizmach lęku, po prostu nic. Dzisiejszej nocy miałam dosłownie atak paniki, za atakiem paniki, zero snu, przeraźliwy lęk i tylko w głowie : " to tylko nerwica; to tylko myśli; tot ylko lęk nic sie nie stanie".

Przyjmij ten kryzys. Tak się zdarza, nerwica nie lubi łatwo odpuszczac. Wiem, że to łatwo powiedzieć, a trudniej zrobić, ale ten stan przejdzie, wierz mi. Dobrze ze prowadzisz ze sobą dialog, racjonalizujesz swoje lęki, przekonujesz sama siebie ze to tylko nerwica. Podejdź do sprawy ze spokojem: na razie będzie kiepsko, ale im więcej akceptacji z siebie wydobedziesz, tym szybciej Twoje samopoczucie zacznie się poprawiac. Nie jesteś sama, wszyscy tutaj zmagamy się ze swoimi demonami. Bądź silna

eyeswithoutaface pisze: ↑

2 lipca 2017, o 12:25

Iwona29 pisze: ↑

2 lipca 2017, o 10:33

Ze zacznie mnie lęk lapac i jak zemdleje to co z dzieckiem wtedy? Caly cholerny lęk przed lękiem.Musze to opanowac i spokojnie moc zostawac z dziecmi mojego rodzenstwa a maja po 4,5 lat i pol roku.
Jakies metody zwalczenia tego strachu macie?

Na przekór swoim lekom opiekuj się dziećmi Konfrontuj się z tymi obawami. Na początku będziesz się trzesla ze strachu, potem będzie już z górki Przekonasz tym swój umysł, że nie ma żadnego realnego zagrożenia

Kochana chyba musze naprawde tak zrobic mimo ze bede sie trzesla jak ta galareta i serducho przyprawi mnie o gorąc itd.Ale nie mam wyjscia.

Ostatnio mialam konfrontacje z moja babka bo to podla baba ktora tez nazywa mnie i rodzenstwo benkartem i bezdzietna taka i taką. Zajechalam z tata do domu a tu widze ze wlazla do ogrodka rodzicow i wycina kwiaty.Normalnie moja reakcja to trzesawka nog tzn bardziej jakby z waty byly i zapierniczajace serce ale ciul poszlam do niej i z wejscia pytam kto jej pozwolil?ona ze mama no to jak mama to ok ale jak sama se pozwolilas to wiedz ze bedzie zle.Zawsze sie jej balam bo ma cos w sobie co mnie przeraza ale nie dam sie jej i bede walczyla z nia.Poki dam rade.
Dlatego i z dziecmi tez musze zaczac zostawac

eyeswithoutaface pisze: ↑

2 lipca 2017, o 12:28

Natalie1208 pisze: ↑

2 lipca 2017, o 11:37

Mniewczorajsza sytuacja zupełnie wybiła z rytmu. Mam wrażenie,z e w taim kryzysie,t o jakbym nie maiłą zadnej wiedzy o nerwicy, o mechanizmach lęku, po prostu nic. Dzisiejszej nocy miałam dosłownie atak paniki, za atakiem paniki, zero snu, przeraźliwy lęk i tylko w głowie : " to tylko nerwica; to tylko myśli; tot ylko lęk nic sie nie stanie".

Przyjmij ten kryzys. Tak się zdarza, nerwica nie lubi łatwo odpuszczac. Wiem, że to łatwo powiedzieć, a trudniej zrobić, ale ten stan przejdzie, wierz mi. Dobrze ze prowadzisz ze sobą dialog, racjonalizujesz swoje lęki, przekonujesz sama siebie ze to tylko nerwica. Podejdź do sprawy ze spokojem: na razie będzie kiepsko, ale im więcej akceptacji z siebie wydobedziesz, tym szybciej Twoje samopoczucie zacznie się poprawiac. Nie jesteś sama, wszyscy tutaj zmagamy się ze swoimi demonami. Bądź silna

Dziekuje za wsparcie ! Jak wóciłam zrujnowana do domu,t o od razus ie położyłam i odpaliłam " Odburzanie wg DivoVica: Ataki Paniki" i jescze raz, na spokojnie słucham. I powtarzams obie, ze w procesie odburzania takie kryzysa są naturalne, że z czasem bedzie lepiej. Ale wiadomo jak to w taim stanie, zaraz milion myśli typu " jest coraz gorzej; nigdy z tego nie wyjdę; nie ma juz dl amnie ratunku" itd itd. Wiem jednak, ze to myśli lękowe i wszystko siedzi w mojej głowie.
Jeszcze jak jestem sama to jakos sobie radze z tymi atakami, ale tu jescze było 5 letnie dziecko, które zadawało milion pytan, którym trzeba było się zajać, a ja umierałam ze strachu, wymiotowałam i trzęsłam się jak galareta całą noc. Chyba włansie zdecydowanie najtrudniej jest gdy sie przebywa poza domem, wokoło ludzie , a cżłowiek czuje takie napięcie lękowe, że marzy żeby sie schowac i dać jakoś upust tym emocjom.

Iwona29 pisze: ↑

2 lipca 2017, o 12:53

Ze zacznie mnie lęk lapac i jak zemdleje to co z

Kochana chyba musze naprawde tak zrobic mimo ze bede sie trzesla jak ta galareta i serducho przyprawi mnie o gorąc itd.Ale nie mam wyjscia.

Ostatnio mialam konfrontacje z moja babka bo to podla baba ktora tez nazywa mnie i rodzenstwo benkartem i bezdzietna taka i taką. Zajechalam z tata do domu a tu widze ze wlazla do ogrodka rodzicow i wycina kwiaty.Normalnie moja reakcja to trzesawka nog tzn bardziej jakby z waty byly i zapierniczajace serce ale ciul poszlam do niej i z wejscia pytam kto jej pozwolil?ona ze mama no to jak mama to ok ale jak sama se pozwolilas to wiedz ze bedzie zle.Zawsze sie jej balam bo ma cos w sobie co mnie przeraza ale nie dam sie jej i bede walczyla z nia.Poki dam rade.
Dlatego i z dziecmi tez musze zaczac zostawac

brawo Ty!! małymi kroczkami do celu

czy to tak bywa mam wiekszy spokoj mniejsze lek ale straszny bol glowy na srodku glowy ( skroni znam to od stresu ) napiecie mniejsze tylko ten nowy bol glowy i uszy dzwonia zatykaja sie