Witam , kilka słów o tym co sie dzieje , a noż ktos tak mial.,ma .. nie wiem czy cale zycie bylem takim skur... czy moze teraz sie w takowego zmieniam , a moze zaczynam to dostrzegac.. potrafie niszczyc ludzi , uczucia , sytuacje , rodzine , przyjaciol z sila huraganu , ba to chyba za male okreslenie..najgorsze to ze coraz czesciej nie potrafie sie zatrzymac... nie chodzi o jakas fizyczna przemoc... bardziej o slowa... z kazdym dniem problemy mnie przytlaczaja.. narastaja ,a to budzi we mnie ogromna zlosc,czesto ona sie rodzi w nieoczekiwanym momencie... sila moich slow , wypowiedzi jest niszczac, czy to jakas forma zagluszenia problemu?? a moze autodestrukcji , zabijajacej w cudzyslowiu wszystkich i wszystko dokola?? sam nie wiem.. najwazniejszy dla mnie teraz powrot do rodziny.. zycia pracy , chyba jeszcze ja mam..tylko jak jak tak ciezko sie odbic...

Właśnie tylko ważne jest dosyć czy ty dopiero teraz to zacząłęś dostrzegać czy też zmieniłeś się odkąd zacząłęś dostawac ataków paniki itp.
Piszesz tez gdzieś o zaburzeniu osobowości, to pewna jakaś diagnoza??
Najważniejszy jest dla ciebie powrót do rodziny, pracy, życia ale powiedz co ci w tym w tej chwili przeszkadza?
Czemu nie możesz tego zrobić, wrócić?

halfix

Relacje z rodziną i innymi można zawsze poprawić, naprawić.
Dobrze,ze obserwujesz siebie.
Ja też ranię słowami, szczególnie w złości czlonków rodziny.W pracy sietrochewstrzymuję,ale obieram inną drogę....asertywność......mówię "nie". Dużo mnie to kosztuje. Ale mówię.Zaczynam mówić. Wcześniej chyba symulowałam, gralam,ze wszystko gra i buczy......bo wiesz......wydawalo mi się,ze muszęby opanowana. Sama z siebie zrobiłam sztywniare,którą nigdy nie byłam. Nie tedy droga.
I Ty kochany dojdziesz do tego. Doświadczenie Cię nauczy. Dobrze,ze już wyciągasz wnioski.
Złość to też emocja. Dobrze,że ją masz.Ze ją nazywasz i rozpoznajesz. Tylko teraz musisz dojśc skąd sie bierze....to jest trochę trudniejsze. Bo nieswiadomośc jest trudna i niezrozumiała. Ale dojdziesz.....jak sobie uświadomisz.

Ja mysle ze najpierw trzeba sobie poradzic chociaz troche z zaburzeniem, zeby zaleczyc lek. Wtedy o wiele latwiej pojda sprawy doczesne.
Zycie rodzinne, wszystko jasniejsze sie zrobi i lepiej bedzie poplanowac pewne rzeczy.
A ak jak wszystko naraz bedziesz chcial zrobic i naprawic to sie zagmatwasz strasznie. Poplaczesz sie.
I z kolei zaburzenie przybierze na sile ?: