Cześć,

tak to może mało oryginalne przywitanie, ale jednak jest.

Zacznę od tego, że, tak jak wielu z Was, odkryłem to forum, szukając odpowiedzi na moje rozterki i lęki i jestem pełen podziwu dla tych którzy je założyli, którzy tu piszą, zwłaszcza dla Victora, Divina czy Ciasteczka. Te wpisy są bardzo mądre i naprawdę, jak to już ktoś napisał, więcej daje mi w zrozumieniu moich problemów niż jakakolwiek inna, ludzka forma terapii.

Naprawdę to wspaniała robota i dobrze że jesteście!

Czytam to już od dawna różne wpisy i postanowiłem jednak że coś tu napiszę. Więc może po tym przydługim wstępie, zaczną od problemów

Otóż ja w zasadzie mam tylko jeden rodzaj lęku, tzn. chodzi o ataki paniki. Konkretnie zawsze jest to związane z wychodzeniem z domu i mijaniem ludzi, albo stykaniem się z nimi w miejscach publicznych, takich jak: ulice, sklepy, autobusy itd. I to są myśli agresywne, tzn. że zaraz stracę kontrolę i się zaraz na kogoś rzucę.
Nie wiem, czy rozsądnie tak pisać, ale wolałbym każdy inny rodzaj lęku niż ten. To jest przerażające, nawet teraz, kiedy rozumiem ten mechanizm, posiadłem już dużą wiedzę i próbuję ją realizować w praktyce. Wychodzę z domu i niestety mam tych ataków kilka dziennie, w tym niektóre naprawdę mocne. To jest teraz mój priorytet: obniżyć te stany, trochę zredukować poziom tego lęku, żebym mógł dalej pójść dalej. Zacząłem biegać, trochę mi to pomaga, ale problem i tak wraca. Już zaczynam poważnie zastanawiać się nad wsparciem farmakologicznym, bo nie daję rady...

Choć muszę przyznać też, nie wiem czy tak macie, że nie wiem czy to naprawdę są agresywne myśli, czy lęk przed tym, że mogą być agresywne...?

Witaj na forum Hasbo ! Twoje myśli to są nerwicowe natręty , to nie są Twoje prawdziwe intencje te myśli mają za zadnie Cię straszyć , możesz je wyśmiewać i nie nadawać im znaczenia .
Ja np : do moich myśli mówiłam żeby odeszły ode mnie i przyszły jak już wyjdę z nerwicy mi to pomaga .

Witaj na forum
Dokładnie, to natręty. Lęk przed utratą kontroli, że nagle będziesz tylko obserwatorem własnych działań, a potem będziesz borykać się z konsekwencjami. Nie stanie się tak. Umysł podsuwa czarne scenariusze.Grunt to nie wierzyć im, wtedy się będziesz mniej nakręcać, obniżysz ich siłę,aż do ich zniknięcia(w długofalowej perspektywie).

Bardzo Wam dziękuję za te słowa otuchy

Będę się starał, a na forum będę co jakiś czas wrzucał info o postępach...

Pozdrawiam!

Szalom

Na lęk przed konkretnymi sytuacjami (unikanie), najlepszym rozwiązaniem jest świadome wystawianie się na takie sytuacje, ale dopiero po tym jak zrozumie się mechanizmy. Sporym błędem popełnianym jest odburzanie się po tym jak się mechanizmy zna, ale właśnie nie do końca sie je rozumie.
Nie jest to tak, że dopuścisz do takiej sytuacji i nagle czary mary wszystko znika, ale trzeba właśnie dopuszczać do siebie myśli, ale nie reagować lękowo. Wiedzieć skąd wynikają, uświadomić sobie logicznie co najmniej trzema argumentami, dlaczego dana myśl jest nieprawdą i potem świadomie wpływać na stan emocjonalny. Jako załącznik zapodam Ci 2 fotki z mojego podręcznika terapii poz-beh, który mówi o sytuacjach w których negatywne myśli się pojawiają.

1.
https://zapodaj.net/6c4cda50675da.jpg.html
2.
https://zapodaj.net/3bad36567191e.jpg.html

Mam nadzieje, że okażą się pomocne.

Aaaa i witaj na pokładzie

Powinni mi płacić za tę reklamę
http://www.samosedno.com.pl/pokonaj-dep ... e,523.html

Bardzo dziękuję, subzero

To zdanie mnie uderzyło: "Sporym błędem popełnianym jest odburzanie się po tym jak się mechanizmy zna, ale właśnie nie do końca sie je rozumie."

No właśnie mnie to zastanawiało, dlaczego nie mogę przejść ponad te stany emocjonalne, mając wiedzę... widać że sprawa jest bardziej złożona...

Mi trudno jest siebie przekonać racjonalnie w chwilach lęku bardzo nasilonego...

Fajnie być z Wami na pokładzie

Pozdrawiam!

subzero1993 pisze:Powinni mi płacić za tę reklamę
http://www.samosedno.com.pl/pokonaj-dep ... e,523.html

Tez mam ta książkę świetna sprawa

Hasbo pisze:Bardzo dziękuję, subzero

To zdanie mnie uderzyło: "Sporym błędem popełnianym jest odburzanie się po tym jak się mechanizmy zna, ale właśnie nie do końca sie je rozumie."

No właśnie mnie to zastanawiało, dlaczego nie mogę przejść ponad te stany emocjonalne, mając wiedzę... widać że sprawa jest bardziej złożona...

Mi trudno jest siebie przekonać racjonalnie w chwilach lęku bardzo nasilonego...

Fajnie być z Wami na pokładzie

Pozdrawiam!

Hasbo, bo to trzeba zrozumieć emocjonalnie, a nie tylko racjonalnie. I dlatego to jest takie trudne i to wymaga czasu, dużo czasu. A nam się wydaje na początku, że powiemy - ok, kapuje, ale dalej się źle czuje i co z tego? A to tak nie działa.