Hej, mam 22 lata i od dłuźszego czasu czuje, že mam ze sobą problem. Boję się wyrażać własne zdanie, tego co pomyślą inni. Dodam, że kilka lat temu byłam szczera do bólu, momentami chamska. Uważam, że wszystko mi wolno, nie widze granicy miedzy do dobrem a złem. Do tego jestem strasznie nerwowa. Pod koniec listopada urodzilam dziecko. Po dłuższej chwili, kiedy płacze i nie wiem dlaczego jestem wściekła, przeklinam i nie panuje nad sobą. Wyrzywam się na moim chłopaku, wrzeszcze na niego bez powodu, lub znajduje jakąś błahostkę i ją wyolbrzymiam, byle tylko sie kłócić. Wystarczy, że coś nie idzie po mojej myśli. Dodatkowo mam nieustanną potrzebę przewidywania np. Jadąc samochodem, wszedzie widze wypadek, nawet najmniej prawdopodobny lub nawet niemożliwy, lub awarie samochodu. Kiedy coś robie, próbuje także przewidzieć coś co może sie wydarzyć. Nerwy ponoszą mnie tak, że pobiłam mojego chłopaka, rzuciłam sie na niego sama nie wiem czemu, wpadłam w szał przez bezradność. Kiedy powiedział, że boi się o nasze dziecko, nie teraz, ale za kilka lat, kiedy bedzie irytujące moźe wyprowadzić mnie z równowagi tak jak on. Po tych słowach postanowiłam udać się do psychiatry, czekam właśnie na nr do polecanej pani doktor.