To faktycznie jeśli Ci się daje we znaki w codziennym życiu, warto usunąć. Powodzenia

katarzynka pisze: ↑

9 lutego 2018, o 14:26

To faktycznie jeśli Ci się daje we znaki w codziennym życiu, warto usunąć. Powodzenia

Dziękuję laska
Dla mnie panika będzie ale potem jeśli wszystko ok to nie będę musiała się już przez niego ograniczać.
Bo jak narazie cały czas do męża mówię uważaj pieprzyk......aż sama mam dosyć.

Jestem zestresowana jak cholera i wściekła bo odebrałam wynik na przeciwciała anty HBs czyli żółtaczkę i mój wynik to 0.00
Czyli jak dobrze kurna czytam tu to nie byłam szczepiona i będę musiała zrobić to teraz.

Jestem zdołowana.
Mojej siostry koleżanka ma córeczkę w wieku 4 latka jak moja chrześnica.
Niunia ma raka mózgu i chcą operować ale za granicą i duża kwota potrzebna jest.

Trwa akcja charytatywna i licytacje rzeczy których możemy się pozbyć na rzecz dziecka.Jutro mam przekazać trochę maskotek większych.Sukienek których nie używałam czy butów nienoszonych.

Bardzo chce pomóc ale mam poczucie że za mało i tak zrobię.
Śliczna dziewczynka jest ale ogólnie to tylko dziecko......
Myśli i bezradność są porażką dla mnie.

trzeci miesiąc L4 i skierowanie do torakochirurga oraz straszne myśli o katastrofalnych skutkach

dziwny123 pisze: ↑

2 marca 2018, o 23:05

trzeci miesiąc L4 i skierowanie do torakochirurga oraz straszne myśli o katastrofalnych skutkach

Co się dzieje?

katarzynka pisze: ↑

2 marca 2018, o 23:22

dziwny123 pisze: ↑

2 marca 2018, o 23:05

trzeci miesiąc L4 i skierowanie do torakochirurga oraz straszne myśli o katastrofalnych skutkach

Co się dzieje?

Była odma płucna i krwiak, a teraz guzek zapalny do rozważenia przez torakochirurga czy operować czy kontrolować. Standardowo operacja jest dość prosta, moja matka miała dwa razy. W moim jednak przypadku i organizm i psychika działają w specyficzny sposób, świadomość ta uruchomiła kilka dużych lęków.
Mam hardcorowo delikatny organizm pod kątem bólu (prawdopodobnie wynika to u mnie z zaburzeń czynnościowych OUN) i świadomość ta powoduje myśli, że po operacji tak mnie będzie boleć mimo leków przeciwbólowych, że umrę nawet z samego bólu, albo będę przez wiele miesięcy wiele razy dziennie tracił przytomność z bólu, albo będę wył z bólu niemal dosłownie jak wilk, nie będę mógł spać nocami.
Gdy miałem dren na odmę, to przez ten czas nocami prawie w ogóle nie spałem i z trudem wstawałem do posiłków. W normalnym organizmie ból przy założonym drenie powinien być znośny i nie utrudniać mocno funkcjonowania przy łóżku i spania.
Mam spowolnione zdolności "gojeniowe" mojego organizmu, co daje lęk przed poważnymi powikłaniami po operacji.
Narkoza - jeśli uśpią mnie gwałtownie zakładając maskę z narkozą, to przy moich tendencjach do zaburzeń faz snu, stanów dysocjacyjnych i psychotycznych, może mieć to różne skutki. Mam duże obawy, że takie gwałtowne uśpienie przy moich zaburzeniach psychicznych będzie bardzo nieprzyjemnym doświadczeniem oraz w trakcie narkozy będę miał jakieś straszne koszmary oraz będą jakieś późniejsze skutki psychiczne. Poza tym przy moim bardzo dużym pobudzeniu lękowym obawiam się, że narkoza może nie zadziałać prawidłowo i obudzę się w trakcie trwania operacji.
Kolejny lęk dotyczy "kaczki". Podczas drenażu duży poziom lęku przyblokował oddawanie moczu tak, że nie mogłem go oddać podkładając kaczkę do łóżka. Musiałem wstawać i oddawać mocz do niej na stojąco na widoku pacjentów. Po operacji nie będę mógł wstawać, a lęki też zablokują mocz i chyba będzie potrzebny cewnik. A jeśli będzie potrzebna kaczka na kał to przy moim niedorobieniu mogę w ogóle nie umieć z niej skorzystać i będzie katastrofa.
Następny lęk związany jest z ogólną reakcją mojej psychiki na pobyt w szpitalu z operacją i późniejsze przygody z bólem. Przy moich tendencjach możliwy jest rozwój PTSD lub rozszczepienie jaźni.

nierealna pisze: ↑

24 września 2017, o 21:53

I ja też dołączę do Waszego beznadziejnego samopoczucia
Nerwica dowaliła mi ostatnio somatykę... krzywo widziałam przez jakiś czas, potem przeszło jak poszłam do okulisty, a teraz znowu... dodatkowo jak poczuję, że coś w domu co było proste jest krzywe powoduje, że mnie mdli i jest w ogóle niekomfortowo...
Na zewnątrz praktycznie tego nie czuję, dzisiaj byłam na grzybach, wszystko ok, jechałam autem wszystko ok. Weszłam do domu, od razu mój mozg zaczął analizować wszystko co jest krzywe. Kilka dni temu byłam u przyszłej teściowej i też od razu głowa wyłapała że jest wszystko jakoś tak dziwnie pochylone...

Hej przeszlo Ci to też mam wrażenie że wszystko się robi krzywe a najbardziej podloga