Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Myśli I Impulsy

Forum poświęcone: nerwicy lękowej, atakom paniki, agorafobii, hipochondrii (wkręcaniu sobie chorób), strach przed "czymś tam" i ogólnie stanom lękowym np. lęk wolnopłynący.
Możesz dopisać się do istniejącego już tematu lub po prostu stworzyć nowy.
Tutaj umieszczamy swoje objawy, historie, przeżycia. Dzielimy się doświadczeniami i jednocześnie znajdując ulgę dajemy innym pocieszenie oraz swego rodzaju ulgę, że nie są sami.
ODPOWIEDZ
AgaJ
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 51
Rejestracja: 28 lutego 2020, o 08:57

6 października 2022, o 19:53

Witam.
Dawno mnie tu nie bylo...moim konikiem lękowym są mordercze myśli w stosunku do moich dzieci. W sumie to temat ten powoli zanika, bo zdobyta wiedzę przełożyłam na życie codzinne I na ten moment myśli odpuszczaja.
Teraz nerwica uderza w inny temat- rzekomej zdrady. Niedawno byl u nas znajomy mojego męża. Chłopaki popili I w pewnym momencie ten kolega ( w momentach kiedy mąż byl nieobecny) zaczął do mnie świrować. Jakieś glupie spojrzenia czy odzywki. Pierwsza jego zaczepka, a mnie sparaliżowało...poczułam strach, zdenerwowanie I tylko czekałam niecierpliwie na męża. Ogólnie mialam juz ochote, żeby sobie poszedł. Wzięłam to kark tego, że wypil za dużo alkoholu I nie zrobiłam z tego gòwnoburzy. Jedyne co to zmienilam o nim zdanie I wiem że to bylo świńskie w stosunku do mojego męża ( koledzy tak nie robią). Ale do czego zmierzam. Po paru dniach, w któres popołudnie, tak nagle przyszła do mnie myśl, a za nią impuls, że zaraz to do niego napisze I sie z nim umowie, I w głowie obraz jak zdradzam mojego męża...no i sie zaczelo....płacz, wrzucanie sobie co ze mnie za żona. Najbardziej w tym wszystkim przeraza mnie myśl, ze moglabym stracić to co.dla mnie najcenniejsze- moja rodzinę. Wizja, ze krzywdze tym mojego męża i jednocześnie rozbijam nasza rodzinę doprowadza mnie to płaczu I przerażenia...znam mechanizm nerwicy a mimo wszystko dałam sie wkrecic...moze po prostu juz jestem tym pioruńsko zmęczona....najpierw te mysli do dzieci a teraz to....juz mam dość...chyba potrzebowalam to z siebie wyrzucić ...pozdrawiam wszystkich
ODPOWIEDZ