Być może zastanawiałeś się: „Jak mogę nauczyć mój mózg czegokolwiek, czy mój mózg nie jest mną?”
Tak i nie.
W latach 70. lekarze zaczęli przeprowadzać eksperymentalne operacje mózgu u pacjentów z padaczką. Odkryli, że przecięcie włókien nerwowych łączących lewą i prawą półkulę mózgu może znacznie zmniejszyć liczbę napadów padaczkowych u pacjentów.
Ale potem u tych pacjentów zaczęły pojawiać się dziwne skutki uboczne. Jeden z mężczyzn próbował zapalić papierosa, ale jego lewa ręka – zupełnie o własnych siłach – wytrąciła go z ust. Inny mężczyzna musiał powstrzymać jedną rękę, przed próbą uduszenia żony. Inna kobieta obudziła się, gdy ktoś uderzył ją w twarz. To była jej prawa ręka... zaspała.
Fragment moich notatek, z których uczyłem się do obrony pracy magisterskiej:
"Lewa półkula mózgu łączy się z receptorami skórnymi i mięśniami głównie po prawej stronie ciała, lewa półkula widzi tylko prawą połówkę świata. Analogicznie prawa półkula łączy się z receptorami czuciowymi i mięśniami po lewej stronie ciała i widzi tylko lewą połowę świata. Wyjątkiem są mięśnie tułowia i twarzy, które sterowane są przez obie półkule. Lewa i prawa półkula wymieniają informację między sobą - odbywa się to przez spoidło wielkie. Podział pracy między półkulami nazywamy asymetrią funkcjonalną (lateralizacją).
Przykłady badań:
Badanie prowadzone pod kierunkiem Rogera Sperry’ego dowiodło, że u osób po komisurotomii (zabiegu przecięcia spoidła wielkiego - częste przy padaczce), informacje, które trafiają do jednej półkuli nie mogą przejść do drugiej. Osobom badanym wyświetlano na ekranie po dwóch stronach bodźce - słowa lub obrazy. Po ekspozycji proszono by badany wskazał który przedmiot został wyświetlony. Pacjent lewą ręką pokazywał przedmiot, który widziała prawa półkula a prawą ręką ten który widziała lewa półkula.
Test latencji nazywania przedmiotu (McKeever, 1995) - badanie szybkości nazywania bodźców prezentowanych w lewym lub prawym polu ekranu. U osób z dominującą lewą półkulą odnotowano krótszy czas nazywania obiektów znajdujących się w prawym polu ekranu (i analogicznie dla osób z dominującą półkulą prawą - szybciej nazywano obiekty z lewego pola ekranu)."
Przypadki te doprowadziły do powstania zupełnie nowej gałęzi neuronauki.
Okazuje się, że prawa półkula mózgu kontroluje lewą połowę ciała i odwrotnie. Kiedy więc linie komunikacji zostały przecięte, pacjenci odkryli, że każda połowa ich ciała zaczęła działać niezależnie od drugiej!
Badanie pacjentów z „rozszczepionym mózgiem” pozwoliło nam na nowe zrozumienie mózgu. Naukowcy odkryli, że w każdym z nas istnieją dwa odrębne umysły / mózgi: „my”, z którym się identyfikujemy, oraz bardziej prymitywna część naszego mózgu, która znajduje się pod powierzchnią.
We wszystkich moich wpisach, kładę nacisk na wysyłanie sygnałów bezpieczeństwa do naszego mózgu. Mam tu na myśli:
1. Pierwotny / gadzi mózg, który odpowiada za podstawowe funkcje jak oddychanie, jedzenie, ucieczka, seks itd.
2. Ssaczy mózg, inaczej układ limbiczny gdzie przetwarzane są emocje
Te dwie części mózgu są ze sobą bardzo powiązane jeśli chodzi o mechanizm przetrwania i to właśnie je trzeba przekonać, że nie ma zagrożenia.
Powiedziałem nie raz, że najlepszym sposobem jest nie robić nic szczególnego, bo to daje największy bodziec do podświadomości, że jest w porządku.
Powiedziałem także, że jeżeli coś robimy, to wtedy kiedy jest to KONIECZNE. To nawet do końca nie chodzi o działanie, bardziej chodzi o stworzenie wymówki, dlaczego masz właśnie nic nie robić.
I tą wymówkę musisz przedstawić swoim dwóm częściom mózgu. Lubisz wymówki? No ba! Wierzę, że kochasz! Ile razy czegoś nie zrobiłeś, bo Ci się nie chciało?
Ile razy jak byłeś mały, to mama męczyła Cię abyś posprzątał pokój, a ty miałeś setki wymówek? A mama lamentowała cały dzień. A ty? A ty, niewzruszony odpalałeś gierkę na komputerze i mówiłeś: "Mamo, zaraz posprzątam, spokojnie".
Uspokajałeś mamę, że to "No big dill", że nic się nie stanie, jak nie posprzątasz teraz. Skoro byłeś w tym taki konsekwentny, to teraz nie powinno być problemów aby zrobić to samo z Twoim mózgiem?
Więc, działamy (dajemy wymówkę) kiedy mózg już zrzędzi, jak kiedyś Twoja mama. Tak, wiem, Twój mózg zrzędzi 24/7! Bardzo dobrze! Też bym lamentował gdyby na moją głowę spadały bomby, a mój kolega powiedziałby do mnie: "Połóż się, pooglądamy spadające bomby". Tylko, że to nie były prawdziwe spadające bomby, to worki z wodą... Ale Twój mózg myśli, że jest inaczej.
Ten przykład, jest bardzo dobry dla wyjaśnienia o co mi chodzi z tym całym "nierobieniem". Bo z jednej strony mówię abyś nic nie robił, z drugiej strony mówię abyś uspokajał mózg - o co Ci gościu chodzi?
Załóżmy, że to olanie swojej mamy i granie dalej w grę na komputerze to metafora tego co zalecam - skupić się na życiu i robić to, co byś robił bez zaburzenia.
Natomiast spławienie swojej mamy abyś mógł robić to co chcesz to metafora uspokajania mózgu - zwana uspokajaniem poznawczym.
Jak Twój mózg lamentuje i krzyczy ze strachu, to my dajemy mu wymówkę aby nie uciekać, że w sumie to nie ma zagrożenia.
Ale jak, zapytasz?
USPOKAJANIE POZNAWCZE CZYLI MÓW DO SWOJEGO MÓZGU
Zaznaczam, że jest to możliwe tylko pod warunkiem poznania mechanizmów, praw i paradoksów zaburzenia lękowego. Dlatego najpierw napisałem 22 wpisy tylko o tym. Nie możesz uspokoić mózgu, jeśli Ty sam wierzysz w jego iluzje, że jest zagrożenie. Dlatego świadomość, że masz zaburzenie lękowe, jest KLUCZEM. Połącz kropki i przekonaj się, że to dotyczy Ciebie. To taki mały wstęp.
No dobra, do rzeczy.
Tutaj trochę zaangażuje Ciebie. Będzie to ćwiczenie. Chcę abyś sam stworzył wymówkę dla swojego mózgu. Musi to być krótkie, treściwe i łatwe do zapamiętania. Za każdym razem, kiedy Twój mózg krzyczy, daje ci objawy itd., to Ty, właśnie składasz mu tą wymówkę i idziesz dalej grać na kompie (metafora zajęcia się życiem i tego co masz teraz zrobić)
Ważne jest to, że za każdym razem gdy powiesz to, do swojego mózgu, to od razu po tym skieruj uwagę na czynność, którą byś się zajął gdybyś nie miał zaburzenia. Może jest tak, że jesteś na spacerze a Twój mózg lamentuje. Wtedy mówisz do swojego mózgu swój wierszyk i dalej cieszysz się spacerem. Podziwiasz słońce i drzewa. Pamiętaj, że wierszyk to nie suchy tekst! Jak się recytuje wiersze? Całym sobą, z emocjami! Tak samo tutaj, niech to wypływa z Ciebie, z Twojego wewnętrznego przekonania, że naprawdę nic się nie dzieje, że to tylko zaburzenie lękowego i jego skutki.
Forma? Dowolna. Jak czujesz. Więcej razy pewnie powiesz to w myślach, żeby ludzie nie uznali Cię za wariata!
Ale jak jesteś sam i nikt Cię nie słyszy to możesz powiedzieć to na głos, będzie miało większą moc!No dobrze, ale co mam powiedzieć?
Abyś mógł stworzyć swój unikalny wiersz, dam Ci jakiś przykład:
"Wiem, że czujesz się przestraszony. Dałem Ci ku temu powody ale już wszystko jest w porządku, możesz się uspokoić"
albo:
„Jesteś bezpieczny. Te uczucia miną. Wszystko będzie w porządku.”
Możliwości jest wiele, postaw na swoją kreatywność. Podałem Ci najzwyklejsze przykłady. Powodzenia!