menago49 pisze: ↑

9 września 2020, o 20:16

Mądrze piszesz i widac u Ciebie determinację. Trzymam kciuki bo widze ze Masz moc.Bo ja sie narazie poddaje i dalej uciekam od trudnych emocji.Mam obecnie kryzys napiecie i lęk jest zbyt duże. Teoria opanowana ale jak przyjdzie mocne tapnicie to jest przejebane i tak 2 lata sie ciagnie.Pozdawiam

Dziękuję Ci za dobre słowo. I ja życzę Ci jak najlepiej! Dużo wyrozumiałości dla samego siebie i cierpliwości na Twojej drodze.

WillBeBetter pisze: ↑

10 września 2020, o 07:28

Co do relacji z dziewczyną, to nie wiem, czy czasem nie zaczynasz wymagać, aby ona była Twoją terapeutką. Być może robisz to nieświadomie, ale nie możesz od niej wymagać, żeby zrozumiała co się z Tobą w środku dzieje, bo ktoś, kto tego nie przeżywał, nie będzie w stanie tego pojąć.

Nie, nie mam takich wymagań - wręcz przeciwnie - okazuję jej dużo wsparcia w tym, co jest dla niej trudne. Zresztą nie mówię jej o tym, co przechodzę, bo wolę to napisać tutaj.

Dzień 18.
Obudziłem się w nocy, jednak udało mi się zasnąć z powrotem - to zdecydowany plus.
Dzisiaj pracowałem z domu, więc mogłem odpocząć po ostatnich "atrakcjach". Złapałem się na tym, że towarzyszy mi smutek, który przekłada się na różne dziedziny mojego życia, a poza tym pojawił się u mnie lęk. Postanowiłem zmienić swoje myśli, aby nad tym zapanować. Tłumaczyłem sobie, że wspieram siebie, że wykonuję kawał dobrej roboty i moje życie jest udane. Zastosowałem również relaksację mojego organizmu, ponieważ widzę zależność na linii lękowa myśl - napięcie w moim organizmie. Jeśli uspokajam się, kiedy przychodzi do mnie lęk, myśli, które mam, nie są dla mnie tak trudne do przyjęcia.
No i dzisiaj postanowiłem puścić każdą emocję, która przychodzi. Zdenerwował mnie e-mail od koleżanki i aż powiedziałem "ja pier***ę", dzięki czemu napięcie szybko ze mnie zeszło i mogłem jej konstruktywnie odpisać. W sklepie uderzyłem się w głowę o niezamkniętą półkę na pieczywo, więc przyszło mi na myśl: "co to za p***a zostawiła ją otwartą". Ta p...ani znajdowała się nieopodal i dzięki temu, że miałem taki chwilowy wyrzut złości, nic jej nie zrobiłem.
Kiedy wszedłem na neutralne tory myślowe, zdziwiłem się, że moje nastawienie do ludzi zmieniło się. Tak bardzo na luzie pogadałem sobie z ekspedientem, płacąc za zakupy... Co ważne, zachowując spokój, łatwiej mi zadbać o siebie i swoje potrzeby. Miałem dzisiaj spotkanie w pracy, które tym razem mnie nie zmęczyło natłokiem informacji, bo wybrałem to, co chcę zrobić i w jaki sposób.
Po pracy byłem na spacerze i pozwoliłem sobie na to, aby pofantazjować na temat scenariusza, który nie jest dla mnie łatwy, tj. tego, że będę sam w życiu. Zacząłem nawet znajdować plusy takiego stanu. Nie czułem lęku ani smutku. I tak sobie myślę, że będzie dla mnie dobre to, abym w czasie takiego spokoju przygotowywał się do konfrontacji z moimi lękami. Niech więc tak będzie.

Trzymam kciuki za ciebie, ja od siebie dodam ze od marca tego roku nie odczuwam juz zadnego lęku a mialem głównie lęk wolno płynnacy przez cale dni ktory trwal nie duzo ponad rok. To co mi zostalo w pamiatce po tym wzmozonym okresie nerwicy to bezsennosc w postaci takiej jak ty masz czyli zbyt wczesne wybudzanie sie. Oczywiscie w zanadrzu mam lek Tisercin ktory biore sobie co drugi lub trzeci dzien i jedna tabletke dziele na 4 kawalki i juz po wzieciu tak malej dawki jestem wstanie przespac 8-9 godzin. A kiedys bralem inny lek chlorprothixen garsciami zeby osiagnac podobny efekt. Generalnie jestem leko oporny i dlatego chyba tak szybko udalo mi sie wyjsc z lęku bo leki ktore bralem nie przynosily zamierzonego efektu a musialem jakos funkcjonowac i musialem sobie sam z tym radzic. Wiem tez ze dawke tisercinu ktora biore to jest placebo ale nie chce odrazu odstawic bo mam prace za kółkiem i musze byc w jakims stopniu wyspany, nie moge sobie przyzwolic na bezsenne w 100% noce, niestety nie mam takiego komfortu.

W itam i co tam u Ciebie.