Mario788 pisze: ↑

7 lipca 2019, o 13:47

Drogie nerwuski mam do was pytanko ? Dziś jak się obudziłem i wstałem, miałem wrażenie że na wszystko co się patrze ,to tego nie rozumiem i zaraz lęk że nie będę wiedział o co chodzi , co się do mnie mówi . Czuję się jakby wszystko mi wyparowało i stracę zaraz pamięć . Mega silne takie uczucie , ale świadomy jestem wszystkiego . Czy ktoś z Was miał może coś takiego ?

Lęk+pierwsze chwile po przebudzeniu.I tyle.

nadzieja1234 pisze: ↑

1 lipca 2019, o 09:40

Hej Wszystkim
Mam takie pytanie, ponieważ najgorsze stany już chyba za mną bo nie miałam od 2 tygodni stanów DD jakie mnie dobijały najbardziej na początku, jednak teraz mam tak ze czuje się lepiej ale już nie umiem opisać tych objawow jak wcześniej, poprostu nie czuje połączenia ze światem i czuje ze otoczenie nadal jest mi obce oraz moje ruchu ciała wydają mi się być dziwne, czy jak DD z czasem schodzi to w taki sposób łagodnieje ze już umiemy z tym żyć jednak nadal doskwiera nam stan odrzucenia ze świata ? Może ktoś miał tak ze czuł ze nie wie już co to i zdaje sobie sprawę ze to DD jednak zmieniła się ona w taki dziwny stan ze się już nie wiem co jest nie tak ?

Nadzieja, mam chyba podobny etap w sensie nie czuję ani że mam dd, ani że nie mam. Nic nie czuję. Po prostu wszystko jest jednolite, też nie potrafię tego nazwać. Ale tłumacze to sobie tak, że dostając dd z poziomu +1spadlismy od razu na - 1. Taka drastyczna zmiana wywołała lęk itd. Teraz się czuje jak na poziomie 0. Czyli ani źle ani dobrze. Inaczej po prostu. Trzeba działać dalej, bo skoro wszyscy mówią, że się z tego wychodzi to tak jest. Suma naszych działań w końcu przyniesie efekty

W sumie może się upewnię, zawsze to raźniej jak ktoś miał podobnie
Miał ktoś tak, że wszystko było jednakowe? W sensie czy stoisz czy siedzisz, widzisz mamę czy sąsiada czy obca osobę, wieczór czy dzień, praca czy tramwaj wszystko emocjonalnie jest takie samo? Nic nie robi różnicy. Kiedyś np uspokajalam się bardziej w mieszkaniu po pracy, teraz nic nie robi różnicy. Jest taka pustka. Nie mam planów, marzeń, celów, własnych przemyśleń. Jakbym tylko obserwowała a nic nie robiło wrażenia. Wszystko jest obojętne. Nie czuję obcosci. Nie czuję po prostu nic. Nawet spójności ze sobą też z czasu dd. Jakby nawet telefon do rodziców był dziwny. Tylko żyje. Dajcie znaka

Ruda123 pisze: ↑

9 lipca 2019, o 09:50

W sumie może się upewnię, zawsze to raźniej jak ktoś miał podobnie
Miał ktoś tak, że wszystko było jednakowe? W sensie czy stoisz czy siedzisz, widzisz mamę czy sąsiada czy obca osobę, wieczór czy dzień, praca czy tramwaj wszystko emocjonalnie jest takie samo? Nic nie robi różnicy. Kiedyś np uspokajalam się bardziej w mieszkaniu po pracy, teraz nic nie robi różnicy. Jest taka pustka. Nie mam planów, marzeń, celów, własnych przemyśleń. Jakbym tylko obserwowała a nic nie robiło wrażenia. Wszystko jest obojętne. Nie czuję obcosci. Nie czuję po prostu nic. Nawet spójności ze sobą też z czasu dd. Jakby nawet telefon do rodziców był dziwny. Tylko żyje. Dajcie znaka

Tak oczywiście miałem i tak. Nie musisz odczuwać każdego objawu dd aby to były te stany. Nie są one groźne bo to jest tylko zaburzenie żeby nie wiem jak dziwne się wydawały same objawy. Czułem to co opisujesz, że wszystko jest jednakowe i takie samo bez względu czy to było miejsce znane czy nie i tak samo z osobami. Taki zewnętrzny obserwator wszystkiego.

Wojciech pisze: ↑

9 lipca 2019, o 09:57

Ruda123 pisze: ↑

9 lipca 2019, o 09:50

W sumie może się upewnię, zawsze to raźniej jak ktoś miał podobnie
Miał ktoś tak, że wszystko było jednakowe? W sensie czy stoisz czy siedzisz, widzisz mamę czy sąsiada czy obca osobę, wieczór czy dzień, praca czy tramwaj wszystko emocjonalnie jest takie samo? Nic nie robi różnicy. Kiedyś np uspokajalam się bardziej w mieszkaniu po pracy, teraz nic nie robi różnicy. Jest taka pustka. Nie mam planów, marzeń, celów, własnych przemyśleń. Jakbym tylko obserwowała a nic nie robiło wrażenia. Wszystko jest obojętne. Nie czuję obcosci. Nie czuję po prostu nic. Nawet spójności ze sobą też z czasu dd. Jakby nawet telefon do rodziców był dziwny. Tylko żyje. Dajcie znaka

Tak oczywiście miałem i tak. Nie musisz odczuwać każdego objawu dd aby to były te stany. Nie są one groźne bo to jest tylko zaburzenie żeby nie wiem jak dziwne się wydawały same objawy. Czułem to co opisujesz, że wszystko jest jednakowe i takie samo bez względu czy to było miejsce znane czy nie i tak samo z osobami. Taki zewnętrzny obserwator wszystkiego.

Wiem, że nie są groźne, ale strasznie ciężko je ignorować w takiej formie gdy nic nie przynosi jakby ulgi, co by ktoś nie powiedział pocieszającego i miłego to nie wpływa lepiej.

Czy ktoś z was miał uczucie jakby bezwładności kończyn i głowy? Owszem macie, nad nimi kontrolę ale jakby nie były one wasze i podporządkowane wam. Do tego chwilowe uczucie jakbyście mieli zaraz zemdleć? Nigdy nie miałem takich objawów więc nie wiem czy to może być objaw DD czy nerwicy lękowej i trochę się tym martwię. Zacząłem mieć tak po nocnym ataku paniki i tak zostało. A może to coś innego?

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 10:24

Czy ktoś z was miał uczucie jakby bezwładności kończyn i głowy? Owszem macie, nad nimi kontrolę ale jakby nie były one wasze i podporządkowane wam. Do tego chwilowe uczucie jakbyście mieli zaraz zemdleć? Nigdy nie miałem takich objawów więc nie wiem czy to może być objaw DD czy nerwicy lękowej i trochę się tym martwię. Zacząłem mieć tak po nocnym ataku paniki i tak zostało. A może to coś innego?

Taaa na początku cały czas miałam wrazenie jakbym miała zemdleć a z czasem przestałam patrzeć na to i ustało bo jeszcze nigdy nie zemdlałam a z kończynami i głowa to tak samo uczucie ze jest pusta głowa i ręce lekkie i czasem nawet paraliż rak i drętwienia normalka
Przechodź z czasem

Uff, trochę mnie uspokoilaś, bo już miałem lecieć z tym do lekarza, czy to nie udar czasami
Tym bardziej, że w stanie DD nie trudno się nakręcić czymkolwiek

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 10:43

Uff, trochę mnie uspokoilaś, bo już miałem lecieć z tym do lekarza, czy to nie udar czasami
Tym bardziej, że w stanie DD nie trudno się nakręcić czymkolwiek

Spoko objawy jak w kalejdoskopie, z czasem się zmieniają ja początkowo widziałam dziwnie itd i właśnie odczucia takie omdlenia i niemocy a teraz żyje normalnie ale wydaje mi się jakbym nie czuła świata do końca no cóż zobaczymy co będzie dalej :p

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 10:24

Czy ktoś z was miał uczucie jakby bezwładności kończyn i głowy? Owszem macie, nad nimi kontrolę ale jakby nie były one wasze i podporządkowane wam. Do tego chwilowe uczucie jakbyście mieli zaraz zemdleć? Nigdy nie miałem takich objawów więc nie wiem czy to może być objaw DD czy nerwicy lękowej i trochę się tym martwię. Zacząłem mieć tak po nocnym ataku paniki i tak zostało. A może to coś innego?

Sam zobacz, że zostało Ci to po nocnym ataku paniki miałam takie uczucie doczepienia nóg i rąk. Oczywiście kontrola była pełna nad ruchami ale poczucie, że nie są do końca moje mi towarzyszyła mocno. Teraz mi się nie utrzymuje ale z początku bywało często.

martaa1 pisze: ↑

13 lipca 2019, o 12:59

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 10:24

Czy ktoś z was miał uczucie jakby bezwładności kończyn i głowy? Owszem macie, nad nimi kontrolę ale jakby nie były one wasze i podporządkowane wam. Do tego chwilowe uczucie jakbyście mieli zaraz zemdleć? Nigdy nie miałem takich objawów więc nie wiem czy to może być objaw DD czy nerwicy lękowej i trochę się tym martwię. Zacząłem mieć tak po nocnym ataku paniki i tak zostało. A może to coś innego?

Sam zobacz, że zostało Ci to po nocnym ataku paniki miałam takie uczucie doczepienia nóg i rąk. Oczywiście kontrola była pełna nad ruchami ale poczucie, że nie są do końca moje mi towarzyszyła mocno. Teraz mi się nie utrzymuje ale z początku bywało często.

Ataku dostałem dwa dni temu, od tego momentu strasznie się czuje, już nawet DD mi nie przeszkadza jak to jak się czuje, ciągle śpiący, zero energii, ciągłe poddenerwowanie i osłabienie, uczucie omdlewania, i odczucie lęku. Czy to normalne po takim ataku?

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 13:10

martaa1 pisze: ↑

13 lipca 2019, o 12:59

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 10:24

Czy ktoś z was miał uczucie jakby bezwładności kończyn i głowy? Owszem macie, nad nimi kontrolę ale jakby nie były one wasze i podporządkowane wam. Do tego chwilowe uczucie jakbyście mieli zaraz zemdleć? Nigdy nie miałem takich objawów więc nie wiem czy to może być objaw DD czy nerwicy lękowej i trochę się tym martwię. Zacząłem mieć tak po nocnym ataku paniki i tak zostało. A może to coś innego?

Sam zobacz, że zostało Ci to po nocnym ataku paniki miałam takie uczucie doczepienia nóg i rąk. Oczywiście kontrola była pełna nad ruchami ale poczucie, że nie są do końca moje mi towarzyszyła mocno. Teraz mi się nie utrzymuje ale z początku bywało często.

Ataku dostałem dwa dni temu, od tego momentu strasznie się czuje, już nawet DD mi nie przeszkadza jak to jak się czuje, ciągle śpiący, zero energii, ciągłe poddenerwowanie i osłabienie, uczucie omdlewania, i odczucie lęku. Czy to normalne po takim ataku?

Po ataku paniki zazwyczaj dochodzą nowe objawy, przynajmniej ja tak miałam 3 ataki paniki i po każdym doszła nowa paletą objawow i zawsze było coraz gorzej ale na tych atakach na szczęście się zatrzymało hah myśle ze każdy atak nas coraz bardziej straszy i szukamy coraz większego zagrożenia, trzeba dlatego nauczyć się przepuszczać to.. ja teraz jak czuje ze nadchodzi coś takiego to często puszczam kontrole i zajmuje się szybko czymś i nie dopuszczam do stanu krytycznego

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 13:10

martaa1 pisze: ↑

13 lipca 2019, o 12:59

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 10:24

Czy ktoś z was miał uczucie jakby bezwładności kończyn i głowy? Owszem macie, nad nimi kontrolę ale jakby nie były one wasze i podporządkowane wam. Do tego chwilowe uczucie jakbyście mieli zaraz zemdleć? Nigdy nie miałem takich objawów więc nie wiem czy to może być objaw DD czy nerwicy lękowej i trochę się tym martwię. Zacząłem mieć tak po nocnym ataku paniki i tak zostało. A może to coś innego?

Sam zobacz, że zostało Ci to po nocnym ataku paniki miałam takie uczucie doczepienia nóg i rąk. Oczywiście kontrola była pełna nad ruchami ale poczucie, że nie są do końca moje mi towarzyszyła mocno. Teraz mi się nie utrzymuje ale z początku bywało często.

Ataku dostałem dwa dni temu, od tego momentu strasznie się czuje, już nawet DD mi nie przeszkadza jak to jak się czuje, ciągle śpiący, zero energii, ciągłe poddenerwowanie i osłabienie, uczucie omdlewania, i odczucie lęku. Czy to normalne po takim ataku?

Atak paniki potrafi wytrącić z równowagi szczególnie jak się własnie po nim podejdzie źle do tych objawów jakie się pojawią. Teraz ataków to nie dostaje raczej ale wcześniej jak się pojawił to potem byłam rozbita przez jakiś czas i miałam rożne objawy. Pomimo, że ataki paniki to nie były nigdy dla mnie problemy najważniejsze. Nie nakręcaj się teraz tym samopoczuciem, że to coś innego bo tylko się ściągniesz w dół.

Dziękuję wam bardzo za odpowiedzi

nadzieja1234 pisze: ↑

13 lipca 2019, o 13:14

RaXX pisze: ↑

13 lipca 2019, o 13:10

martaa1 pisze: ↑

13 lipca 2019, o 12:59

Sam zobacz, że zostało Ci to po nocnym ataku paniki miałam takie uczucie doczepienia nóg i rąk. Oczywiście kontrola była pełna nad ruchami ale poczucie, że nie są do końca moje mi towarzyszyła mocno. Teraz mi się nie utrzymuje ale z początku bywało często.

Ataku dostałem dwa dni temu, od tego momentu strasznie się czuje, już nawet DD mi nie przeszkadza jak to jak się czuje, ciągle śpiący, zero energii, ciągłe poddenerwowanie i osłabienie, uczucie omdlewania, i odczucie lęku. Czy to normalne po takim ataku?

Po ataku paniki zazwyczaj dochodzą nowe objawy, przynajmniej ja tak miałam 3 ataki paniki i po każdym doszła nowa paletą objawow i zawsze było coraz gorzej ale na tych atakach na szczęście się zatrzymało hah myśle ze każdy atak nas coraz bardziej straszy i szukamy coraz większego zagrożenia, trzeba dlatego nauczyć się przepuszczać to.. ja teraz jak czuje ze nadchodzi coś takiego to często puszczam kontrole i zajmuje się szybko czymś i nie dopuszczam do stanu krytycznego

Wiesz wydaje mi się, ze sie mylisz. Zgodnie ze swoim doświadczeniem i tym co zostało napisane o powiedziane na forum to pierwszy atak jest najgorszy. Po np 5 czy 10 razie to już powinnaś mieć świadomość, ze nic się nie dzieje i powinno być o wiele lżej. W ostatnim zdaniu sama sobie przeczysz bo piszesz ze jak nadchodzi atak to puszczasz kontrole i nie dopuszczasz do stanu krytycznego:) czyli kompletnie nie puszczasz kontroli! Ty się dalej boisz, ze ten atak coś Ci zrobi, ze jest groźny! Nie chcesz go przeżyć do końca. A z czasem jest tak, ze nawet jak atak przychodzi to my już się nie nakręcany i później bardzo szybko dochodzi się do siebie nie rozpamiętując ataku. A ze przychodzą Ci objawy to tez wina tego trzymania kontroli wg mnie. Przepraszam, ze tak pisze ale to takie moje przemyślenie po przeczytaniu posta.